ปีศาจที่ชื่อว่า 'ความทุกข์'

 

๏ หลอกหลอนความรู้สึก

ซ้อนซ่อนลึกอยู่ภายใน

ตนตัวเป็นอย่างไร

ยากเห็นได้ด้วยสายตา

 

๏ หมองคล้ำคลำไม่พบ

ท่าวเทินทบดุจภูผา

โยกไหวผ่านไปมา

กร้าวแกร่งกล้าเข้าท้าทาย

 

๏ เคลื่อนไหวในโดดเดี่ยว

บนทางเปลี่ยวอันเปล่าดาย

แปรบปร่าเปล่งประกาย

แผ่ขยายทุกชั้นชน

 

๏ อ่อนแอภาวะจิต

ป่วยจริตคิดสับสน

เวียนว่ายในสากล

ผ่านอดทนเวทนา

 

๏ ปีศาจนาม ‘ความทุกข์’

ฝังแทรกซุกทุกแหล่งหล้า

โลภหลงโน้มนำพา

กำหนดค่าเกินพอดี

 

๏ อวิชชางอกเงยงาม

สร้างเขตคามป่าช้าผี

หันหลังให้งามดี

โลกมากมี ‘ปีศาจทุกข์’

..