ไทยผู้นำผลิต-ส่งออกน้ำตาลของอาเซียน | คมชัดลึก

 

                      ในปี 2557 อาเซียนมีปริมาณการผลิตน้ำตาลที่มาจากการแปรรูปอ้อย โดยรวม 19.23 ล้านตัน เป็นผลผลิตจากประเทศไทยเกินกว่าครึ่ง และรองลงมา 3 ลำดับ ได้แก่ อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และเวียดนาม ที่เหลือเป็นการผลิตจากเมียนมาร์ ลาว และกัมพูชา ส่วนมาเลเซีย สิงคโปร์ และบรูไน มีการผลิตเพียงเล็กน้อยจนถึงไม่มีการผลิต

 

                      ในด้านการบริโภค หรือการใช้ประโยชน์น้ำตาลทรายในอาเซียน มีปริมาณการบริโภคโดยรวม 14.34 ล้านตัน ประเทศอินโดนีเซียเป็นประเทศผู้บริโภคน้ำตาลรายใหญ่ของอาเซียน หรือประมาณหนึ่งในสามของปริมาณการบริโภคน้ำตาลของอาเซียน รองลงมาได้แก่ ไทย ฟิลิปปินส์ เวียดนาม และมาเลเซีย

 

                      การเข้าสู่ประชาคมอาเซียนเมื่อสิ้นเดือนธันวาคม 2558 เป็นต้นมา มีผลให้ตลาดการค้าน้ำตาลทรายในอาเซียนกำลังปรับตัวเข้าสู่การเป็นตลาดเสรีมากขึ้น ฟิลิปปินส์และอินโดนีเซียที่เคยจัดสินค้าน้ำตาลอยู่ในกลุ่มของสินค้าที่มีความอ่อนไหวสูง โดยที่ฟิลิปปินส์เรียกเก็บภาษีในอัตราร้อยละ 38 และอินโดนีเซียเรียกเก็บภาษีในอัตราร้อยละ 30-40 นั้น ฟิลิปปินส์ได้ตกลงที่จะลดระดับภาษีการนำเข้ามาเป็นร้อยละ 5 อินโดนีเซียได้ตกลงที่จะลดภาษีการนำเข้ามาเป็นร้อยละ 5-10

 

                      ส่วนไทย บรูไน สิงคโปร์ และมาเลเซีย ได้ลดภาษีลงเป็นศูนย์มาตั้งแต่ปี 2553 สำหรับกลุ่มประเทศอาเซียนใหม่ ได้แก่ สปป.ลาว และกัมพูชา ตกลงที่จะลดอัตราภาษีลงเป็นศูนย์ภายใต้การเข้าสู่ประชาคมอาเซียนเมื่อสิ้นปี 2558 เป็นต้นไป และที่จะจัดเก็บอัตราภาษีที่ร้อยละ 5 ได้แก่ เมียนมาร์ และเวียดนาม

 

                      อย่างไรก็ตาม การที่อาเซียนผลิตน้ำตาลทรายได้มากกว่าการบริโภคหรือการใช้ประโยชน์ ทำให้อาเซียนมีปริมาณอุปทานการผลิตส่วนเกินเกือบ 5 ล้านตัน ที่จะต้องส่งออกไปยังตลาดนอกอาเซียน ซึ่งส่วนมากก็เป็นการส่งออกไปในตลาดนอกอาเซียนแต่อยู่ในเอเซียเป็นสำคัญ

 

                      ประเทศไทยจัดได้ว่าเป็นแหล่งผลิตและแหล่งส่งออกน้ำตาลทรายที่สำคัญของอาเซียน ประมาณว่า ร้อยละ 58.71 ของผลผลิตน้ำตาลทรายในอาเซียนเป็นการผลิตจากไทย อีกทั้งไทยยังเป็นประเทศผู้ส่งออกที่สำคัญของอาเซียนอีกด้วย โดยจากปริมาณการส่งออกน้ำตาลทรายของอาเซียนทั้งหมด 10.23 ล้านตันนั้น เป็นการส่งออกน้ำตาลทรายของไทยถึงร้อยละ 85.92 ตลาดผู้นำเข้าน้ำตาลที่สำคัญในอาเซียน ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย และสิงคโปร์ ทั้งนี้เพราะอินโดนีเซียมีประชากรมากและการผลิตไม่เพียงพอกับการใช้ประโยชน์ภายในประเทศ ส่วนมาเลเซียและสิงคโปร์เป็นผู้นำเข้า เพราะขาดแหล่งเพาะปลูกอ้อยในประเทศ

 

                      หากย้อนดูอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายของไทยที่ได้ขยายตัวเติบโตจนมีเสถียรภาพและมีการผลิตส่วนเกินจำนวนมากจนเป็นผู้ส่งออกน้ำตาลทรายลำดับ 2 ของโลก รองจากประเทศบราซิลได้นั้น เกิดจากการรวมภาคการผลิตอ้อยและภาคการผลิตน้ำตาลเข้าด้วยกันภายใต้พระราชบัญญัติ (พ.ร.บ.) อ้อยและน้ำตาลทราย พ.ศ.2527

 

                      เนื่องเพราะก่อนหน้านั้นประเทศไทยก็เคยประสบปัญหาการผลิตน้ำตาลทรายไม่เพียงพอกับความต้องการใช้ภายในประเทศ และต้องนำเข้าอยู่เป็นประจำ อีกทั้งราคาน้ำตาลก็ไม่มีเสถียรภาพ พ.ร.บ.อ้อยและน้ำตาลทราย พ.ศ.2527 ได้เป็นเครื่องมือในการจัดระบบการผลิตและการจำหน่ายอ้อยและน้ำตาลทรายโดยนำผลประโยชน์ของชาวไร่อ้อย โรงงานและผู้บริโภคมาสร้างความเป็นธรรม รวมถึงเสถียรภาพด้านราคา

 

                      ปัจจุบันไทยมีพื้นที่เพาะปลูกอ้อยประมาณ 9.3 ล้านไร่ มีผลผลิตอ้อย 103 ล้านตัน โดยผลิตเป็นน้ำตาลทรายชนิดต่างๆ ได้โดยรวม 11.29 ล้านตัน ผลผลิตดังกล่าวถูกใช้ภายในประเทศร้อยละ 22.14 และเป็นการส่งออกร้อยละ 77.86 ของผลผลิตน้ำตาลที่ผลิตได้

 

 

 

 

----------------------