ทำไมถึงไม่มีคู่ครอง 

ปุจฉา : กราบนมัสการค่ะพระอาจารย์ อยากทราบว่าทำไมบางคนถึงไม่มีคู่ครองคะ ทั้งที่ปฏิบัติตนเป็นคนที่ดี มีศีลมีธรรม แล้วทำอย่างไรถึงจะมีคู่แท้ที่ดีคะ
วิสัชนา : เป็นคนดี มีศีลธรรม จะมีคู่ครองหรือไม่ ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับทัศนคติหรือมุมมองของเจ้าตัวด้วย หากมองหาคนที่สมบูรณ์แบบ หรือเห็นแต่ข้อตำหนิของผู้อื่น ก็คงหาคู่ครองได้ยาก แม้เจอคนดีแล้วก็ตาม
อย่างไรก็ตามถึงแม้ไม่มีคู่ครอง ก็อย่าคิดว่าเป็นเคราะห์หรือเรื่องเสียหาย อาจเป็นโชคก็ได้ เพราะมีอิสระ ไม่มีภาระผูกพัน หลายคนพบว่าตอนเป็นโสดมีความสุขกว่าตอนที่มีคู่ครองเสียอีก ดังนั้นคุณอย่าเสียใจหากไม่มีคู่ครอง
  ปฏิบัติธรรมที่ไหนก็มีแต่อุปสรรค ควรทำอย่างไร
  ปุจฉา :  กราบนมัสการเจ้าค่ะ โยมอยากปฏิบัติธรรมแต่ก็มีอุปสรรคมาก เช่น จะไปวัดก็บอกว่า คนที่ไปวัดคือคนมีปัญหาที่เขาจะต้องแก้ เช่น หย่าร้าง ขาดที่พึ่ง ฯลฯ และเขาไม่มีงานทำ
คนที่ไปวัด คือเห็นแก่ตัวเอาความสุขเฉพาะตัวเอง ไม่เห็นความสำคัญของครอบครัว เอาความสบายใส่เฉพาะตัว งานที่บ้านเรามีมากมายที่ต้องห่วง ต้องทำ ถ้าปฏิบัติที่บ้านก็บอกว่าลุ่มหลง ใกล้บ้าแล้ว ฟังธรรมะก็บอกว่าจะล้างสมอง ลูกๆ ก็เห็นดีงามด้วย ให้ขี้เกียจประกอบอาชีพ แต่ละวันพวกเขาจะมีอารมณ์เครียด พาลเห็นแต่สิ่งไม่ถูกใจเขา ดุ ด่าอาละวาด พูดน้อยนักที่จะนุ่มนวล อยากปฏิบัติธรรมก็ไปเลยไม่ต้องกลับมาบ้านให้เห็นหน้า
โยมจึงย้ายไปอยู่กันคนละหลังคากับสามี ปฏิบัติธรรมที่บ้าน ตอนเย็น สวดมนต์ ทำสมาธิ ยืน เดินจงกรม กลางวันก็ดูลมหายใจเข้า-ออก และปฏิบัติตามหน้าที่ของภรรยาที่พึงทำ เพียงแยกบ้านอยู่ โยมทำถูกไหมเจ้าคะ
วิสัชนา : การปฏิบัติธรรมนั้นทำที่ไหนก็ได้ แต่ควรให้ความสำคัญกับสิ่งแวดล้อมที่เกื้อกูลด้วย (เช่น สถานที่และบุคคล) สาเหตุที่ผู้คนนิยมไปปฏิบัติธรรมที่วัด ก็เพราะมีความสงบสงัด เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม อีกทั้งมีครูบาอาจารย์คอยชี้แนะ แต่หากไม่สะดวกหรือไม่มีเวลาไปวัด ปฏิบัติที่บ้านก็ได้
ในกรณีที่มีใครบางคนที่บ้านคอยรบกวน การหลีกเร้นหรือวางระยะจากเขาบ้าง ก็ช่วยให้การปฏิบัติธรรมหรือทำสมาธิภาวนาได้ผลดี อย่างไรก็ตาม พึงระลึกว่า การปฏิบัติธรรมนั้นไม่ควรแยกเราออกจากชีวิตจริง เมื่อปฏิบัติจนจิตใจเข้มแข็ง มั่นคง มีสติ สมาธิ และปัญญาเพิ่มขึ้น ก็ควรนำธรรมะที่ได้ออกไปใช้ในชีวิตจริง เช่น เจริญสติขณะทำงานบ้าน มีสติรักษาใจขณะพูดคุยกับสามี เขาจะพูดจาอย่างไร ก็มีสติรู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น เป็นต้น
อย่าคิดว่าการปฏิบัติธรรมหมายถึงการหลีกเร้นอย่างเดียว หาไม่เราจะกลายเป็นคนชอบหนีปัญหา อย่าลืมว่า การปฏิบัติธรรมนั้นจุดมุ่งหมายสำคัญคือ เพื่อให้เราสามารถเผชิญปัญหาต่างๆ ได้โดยใจไม่ทุกข์ หรือเรียนธรรมะจากทุกข์ ไม่ใช่หนีทุกข์อยู่ร่ำไป ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะไม่มีใครหนีทุกข์พ้น ผู้ที่พ้นทุกข์นั้นจะว่าไปก็คือผู้ที่อยู่กับความทุกข์ในโลกด้วยใจที่สงบหรือไร้ทุกข์นั่นเอง
ล้อมกรอบ
สายด่วนให้คำปรึกษาทางใจผู้ป่วยระยะสุดท้าย โทร.๐๘-๖๐๐๒-๒๓๐๒