หนุ่มเล่าเรื่องวันที่ตนกับภรรยาเสียขาซ้าย ทรมานที่สุดในชีวิต

31 มีนาคม เวลาประมาณ 01.40 น. เหมือนฝันร้ายที่สุดของผมและเมียได้เกิดอุบัติเหตุรถเสียหลักข้ามเลนมาชนผมและเมียทำให้เมียผมขาซ้ายขาดในที่เกิดเหตุ ส่วนผมขาซ้ายเส้นเลือดดำเเดงขาด (รู้จากหมอตอนรักษา) ส่วนเมียผมขาซ้ายขาดในที่เกิดเหตุทำให้เมียผมรักษาและฟื้นตัวเร็ว

12 เมษายน ก็ออกจากโรงพยาบาลกลับมาพักฟื้นที่ห้องพัก ส่วนผมก็ยังรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลรักษาขาช้ายที่เส้นเลือดดำแดงขาดรักษา 2-3 รอบก็ไม่ทำให้ดีขึ้น อาการเจ็บปวดที่สุดในชีวิต เจ็บตลอดเวลาเจ็บตลอดวินาทีเหมือนตกนรกทั้งเป็น จนเมื่อประมาณ (ไม่แน่ใจ) 9 เมษายน หมอมาบอกกับผมว่าขาของผมติดเชื้อต้องตัดขาซ้ายทิ้ง ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกคิดมากคิดไปสารพัด ร้องไห้รับไม่ได้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นแต่ในที่สุดผมก็ทำใจได้และได้คุยกับพ่อและแม่ว่าจะเอายังไงคิดกันอยู่ 1 คืน ก็ตัดสิ้นใจให้หมอตัดขาด้านซ้ายทิ้ง

13 เมษายนประมาณ 13.40 น. เข้าห้องผ่าตัดหมอก็ตัดขาซ้ายของผมทิ้ง เวลาประมาณ 17.30 น. ผมออกจากห้องผ่าตัดมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก มากที่สุด เวลา 18.00 น. เเม่ผมได้เข้ามาเยี่ยม (ตอนนั้นรักษาตัวอยู่ที่ห้อง ICU) ผมไม่สามารถที่จะพูดคุยกับแม่ผมได้เนื่องจากเจ็บแผลมากผมจึงบอกให้กลับบ้าน คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลยได้แต่ร้องเรียกพยาบาล  พยาบาลเจ็บๆๆ คืนนั้นพยาบาลใช้ยาแก้ปวดทุกอย่างมอฟีนก็เอาไม่อยู่จนพยาบาลโทรไปปรึกษาหมอ หมอจึงแนะนำให้พยาบาลใช้ยาซีสหรืออะไรนี่แหละ ไม่มั่นใจแต่เป็นยาแก้ปวดชนิดแรง ผมได้ยานี้ไปจึงหลับได้ในคืนนั้น

14 เมษายน ผมก็ย้ายไปห้องพิเศษแต่ก็ยังเจ็บแผลมาก เพราะหมอยังไม่ได้เย็บแผลเนื่องจากแผลติดเชื้อหมอจึงค่อยๆ รักษาไปให้ยาฆ่าเชื้อตลอดแต่ละวันเวลาหมอหรือพยาบาลมาล้างแผลมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก มอฟีนฉีดเข้าเส้นเลือดก็ไม่ทำให้หายเจ็บได้

19 เมษายน (18 หรือ 19 จำไม่ได้เพราะได้รับยาเยอะยาทุกชนิดจนมีอาการหลอน) หมอก็เอาเข้าห้องผ่าตัดไปเย็บแผลเย็บทีละนิดเพราะแผลมันมีเชื้อค่อยๆรักษาหมอบอก ล้างแผลทุกๆเช้าก็เจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดตลอดเวลาทุกวินาที

26 เมษายน (ไม่แน่ใจ) ก็เข้าห้องผ่าตัดเย็บแผลอีกรอบ แต่ก็ยังเย็บไม่หมดเหลืออีก 2 ซม. หมอบอก (เข้าห้องผ่าตัดทุกครั้งต้องดมยาสลบบ่อยรับยาเยอะจนสมองเบลอไปหมด) เย็บยังไม่หมดก็ล้างแผลทุกๆเช้าเหมือนเดิม แต่ความเจ็บปวดได้ลดลงบ้าง

จนวันที่ 1 พฤษภาคม ก็เย็บแผลที่เหลือเย็บเสร็จหมอบอกให้กลับบ้านเลย แต่เดินเรื่องไม่เสร็จจึงได้ออกจากโรงพยาบาลวันที่  2 พฤษภาคม ก็ได้กลับบ้านหรือห้องพักได้ 1 เดือนเต็มกับการักษาหรือนอนโรงพยาบาล เรื่องที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตครอบครัวของผมและครอบครัวเมียผมมาก แต่ก็ถือว่าโชคดีที่สุดคือยังมีชีวิตอยู่ ได้เห็นหน้าครอบครัวยังที่จะสู้เพื่อลูกเมีย พ่อแม่ และคนที่ผมรักเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะความ... และความประมาทแท้ๆ ผมจึงอยากเตือนให้ทุกคนที่ขับรถเมาแล้วไม่ขับและอย่าประมาทมีสติในการขับรถ ทำตามกฎหมาย กฎจราจร จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนใครและไม่ต้องเดือดร้อนตัวเอง ส่วนความสูญเสียของครอบครัวผมครั้งนี้คงต้องได้แต่ทำใจและสู้ต่อไปครับ ช่วยแชร์ได้นะครับ

สำหรับโพสต์ดังกล่าวนี้มีชาวเน็ตต่างแสดงความคิดเห็นให้กำลังใจกับหนุ่มรายนี้เป็นจำนวนมาก 

ขอบคุณเฟซบุ๊ก : Wattana Khuansuk