ตามหาฝันจนเป็นจริง ของ 'เชฟอ๊อตโต้-เชฟกันน์'
บันเทิง คมชัดลึก - ประกาศผลเป็นที่เรียบร้อยแล้วสำหรับรายการ “Top Chef Thailand Season2” หลังจากแข่งขันการทำอาหารร่วมกันมาตลอด 3 เดือน ในที่สุด "เชฟอ๊อตโต้" ประภาศน์ ปาณะวีระ ก็เฉือน “เชฟกันน์” สรวิศ แสงวณิช คว้าตำแหน่ง Top Chef คนที่ 2ของเมืองไทย ไปครอง
หลายคนอาจจะคิดว่า ทั้งคู่ทำอาหารเก่งขนาดนี้จะต้องจบทางด้านทำอาหารมาอย่างแน่นอน แต่ใครจะรู้บ้างว่าทั้งคู่ไม่ได้จบเรียนจบทางด้านทำอาหารมาเลย แต่เป็นเพราะความใฝ่รู้และมีความรักในการทำอาหารเป็นทุน ทำให้พวกเขาดิ้นรนที่จะไปหาประสบการณ์โดยการทำครัวในร้านอาหารและโรงแรมทั้งในและต่างประเทศ ซึ่ง “บันเทิง คมชัดลึก” ได้พูดคยุกับเขาทั้งคู่ ที่อาคารจีเอ็มเอ็มแกรมมี่
เชฟอ๊อตโต้ -จริงๆ ผมเรียนช่างมา ผมจบช่างไฟฟ้า คือที่บ้านผมไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อหรือญาติๆ ต่างทำงานด้านช่าง มันทำให้เราตัดสินใจเรียนด้านนี้ ต่อมาผมมีโอกาสได้ทำงานที่โรงแรม นั่นคือจุดเริ่มต้นอาชีพของผม ซึ่งก่อนหน้าที่จะเป็นเชฟผมเคยเป็นเด็กเสิร์ฟก่อนจะได้เข้าไปช่วยงานในครัว ซึ่งพอได้มาอยู่ในครัวทำให้รู้ว่ามันคือตัวตนของเรามากกว่าการเป็นช่างตามที่บ้าน เราก็เลยเดินสายนี้มาตลอด
เชฟกันน์ - ช่วงอายุ 14 ตอนนั้นผมไปเรียนไฮสคูลที่นิวยอร์ก ตอนนั้นผมตัดสินใจว่าผมอยากทำอาหาร ผมก็เลยเข้าไปขอฝึกในร้านอาหาร โดยผมบอกกับทางร้านไปตรงๆ ว่าผมไม่ได้เรียนมานะ ผมขอฝึกงานให้ฟรีๆ จริงๆ ตอนแรกผมคิดไปเรียนทำอาหารนะ แต่ทำไมเราต้องเสียเงินเพื่อไปเรียนแถมเขาสอนเราทำอาหารเขาจะสอนเราแค่ครั้งเดียวแต่การที่เราทำงานในครัวมันคือการทำซ้ำๆ ให้มันดีขึ้นๆ นอกจากประสบการณ์เรายังได้เงินอีกด้วย เราได้เบสิกเหมือนกัน แต่เบสิกของแต่ละร้านก็จะต่างกันไปอีก ผมเจอมาหลายคนมากที่เรียนมาแต่พอต้องทำงานจริงเขากลับทำไม่ได้ ท้ายสุดเขาก็จะเปลี่ยนอาชีพไป พอจบไฮสคูลผมก็ไม่ได้เรียนต่อก็ตัดสินใจทำงาน
@ ทั้งคู่มีใครเป็นแรงบันดาลใจในการอยากทำอาหาร
เชฟอ๊อตโต้ - ถามว่ามีไหมคงไม่มี แต่ตอนที่ผมเล็กๆ จะโดนคุณย่าบังคับให้ไปช่วย เพราะคุณย่าผมเคยเป็นแม่ครัวทำอาหารขาย เขาก็จะปลุกผมตอนตี 4 ตี5 มาทำขนมบ้าง อาหารบ้าง แล้วก็ให้ชิมทุกอย่างนี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราทำอาหาร ซึ่งตอนนั้นเราบอกได้เลยว่าเราเกลียดการทำอาหารมากเพราะเรายังเด็ก เรายังอยากนอน แต่ตอนนี้พอมองย้อนกลับไปก็คิดได้ว่าสิ่งนั้นอาจเป็นสิ่งที่ทำให้เราอยู่วงการนี้ ได้ทำอาหาร ตอนนี้จะให้ไปทำอาชีพอื่นคงทำไม่ได้แล้ว
เชฟกันน์ - น่าจะเป็นพี่ชายเพราะพี่ของผมทำอาหารมาก่อนผม และเป็นคนที่ทำให้ผมได้ไปทำงานที่ร้านอาหารที่นิวยอร์ก เพราะเชฟหลายๆ คนไม่อนุญาติให้เด็กอายุ 14 เข้าไปทำงานเลย แต่พี่ชายผมเป็นคนไปช่วยคุยจนทำให้ผมได้ไปทำงานที่นั่น และทำให้ผมได้เริ่มทำอาหารแบบจริงจัง ถามว่าที่บ้านผมสนับสนุนไหมก็ไม่ขนาดนั้น เพราะช่วงที่ผมเรียนม.ต้นผมก็เริ่มทำงานไปด้วย ผมเรียนค่อนข้างดีเพราะผมอยากให้ที่บ้านภูมิใจตอนที่ผมจบม.ปลายผมได้ทุนเรียนต่อ แต่ผมกลับไปบอกกับที่บ้านว่าผมจะไม่เรียนต่อมหาลัยผมจะทำงานเลย เพราะผมรู้สึกว่าผมได้เจอสิ่งที่ชอบจริงๆ แล้ว ช่วงนั้นก็มีปัญหากับที่บ้านนิดหนึ่งเพราะท่านไม่เข้าใจว่าทำไมผมตัดสินใจไม่เรียนต่อ หลังจากนั้นผมก็เลยต้องยิ่งพิสูจน์ให้ทางบ้านเห็นว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ผมรักจริงๆ และผมต้องทำให้ดีที่สุด
@ได้อะไรจากรายการนี้
เชฟอ๊อตโต้-ได้พี่ ได้น้อง ได้เพื่อน ได้เห็นระบบการทำงาน ได้เห็นสไตล์การทำอาหารของแต่ละคนซึ่งมีความแตกต่างกันสิ้นเชิง คือแต่ละคนก็มีเอกลักษณ์ในการทำอาหารของตัวเอง นอกจากนี้คำแนะนำจากกรรมการเราสามารถนำไปปรับใช้ได้กับชีวิตจริง
เชฟกันน์-ก็ได้เจอพี่ๆ หลายๆ คน ในสายชีพเดียวกัน เพราะว่าผมไม่เคยทำงานที่เมืองไทยเลย ผมไม่รู้จักเชฟคนไทยเลยแม้แต่คนเดียว พอได้กลับมาผมก็พักจากการทำอาหารไปนาน พอได้กลับมาก็เหมือนรีเซทตัวเอง และได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ จากเชพคนอื่นๆ เพราะเชฟแต่ละคนในรายการก็มีความถนัดในการทำอาหารที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นอาหารไทย อาหารจีน ญี่ปุ่น ซึ่งมีเทคนิคในการทำที่แตกต่างกัน ผมก็เลยรู้สึกว่าเหมือนเราได้มาเรียนรู้อะไรเพิ่มเติมจากผู้เข้าแข่งขันคนอื่น และจากคำแนะนำของกรรมการเวลาเขาติชม
@ จบรายการไปเราจะต่อยอดตัวเองต่อไปอย่างไร
เชฟอ๊อตโต้ - คือผมมีร้านเป็นของตัวเองอยู่แล้ว รายการนี้ทำให้คนรู้จักผมมากขึ้น ทำให้คนมาร้านมากขึ้น นอกจากนี้ก็เริ่มมีคนติดต่อมาอยากให้ผมไปทำอาหารที่โน่นที่นี่ ซึ่งผมก็บอกไปตรงๆ ว่าผมไม่ไปเพราะผมมีร้านที่เป็นร้านของตัวเอง คือถ้าให้เราไปช่วยบ้างได้นะ แต่ถ้าให้เราไปอยู่ที่ร้านนั้นเลยผมคงไม่ไป เพราะเราออกจากตรงนั้นมาแล้วเราก็ไม่อยากกลับไปเป็นลูกจ้างหรือเป็นลูกน้องใครอีก
เชฟกันน์ - อย่างที่บอกว่ารายการนี้ทำให้คนเห็นในสิ่งที่ผมอยากให้เห็นมากขึ้น มันโอเคตรงที่คนเข้าใจผม เพราะว่าคนอาจจะลืมภาพเราในตอนที่ทำร้านอาหารไป ผมก็อยากต่อยอดว่าตอนนี้ผมมีอาชีพเป็นเชฟจริงๆนะ ผมทำอาหารได้ ก็น่าจะมีโปรเจคอื่นๆ ที่เป็นโปรเจคเล็กๆ อย่างไปทำอาหารกับเชฟคนโน้นคนนี้ เพื่อให้คนรู้จักอาหารในมุมของผมมากขึ้น เพราะการทำอาหารคือสิ่งที่ผมถนัดกว่าและรักจริงๆ
@ ทุกวันนี้คือใช่สำหรับเราหรือยัง คาดหวังเรื่องอนาคตอย่างไร
เชฟอ๊อตโต้ - ผมอยากทำให้ลูกค้าที่มาลองทานอาหารของผม เมื่อทานแล้วพึงพอใจกลับไป และชอบอาหารที่เรานำเสนอไปให้เขา ต่อไปผมอยากจะเปิดร้านโรงเรียนสอนทำอาหาร ก็อยากเปิดเป็นโรงเรียนเล็กๆ สอนครั้งหนึ่งไม่กี่คน ให้ความรู้เขาโดยสิ่งหนึ่งที่ให้เขาคือประสบการณ์ของเราที่ผ่านมา ไม่ต้องอ้างอิงตำราอะไรให้เขาไปปรับใช้ในชีวิตของเขาได้เลย
เชฟกันน์ - ในอนาคตผมคงทำร้านของตัวเองออกมาให้ดีที่สุด จุดมุ่งหมายของผมแค่ทำอาหารให้คนกินแล้วอร่อยแค่นั้น ไม่จำเป็นต้องมีดาว มีรางวัลการันตี เพราะผมคิดว่าอาชีพเชพนั้นเป็นอาชีพที่ต้องบริการอยู่แล้ว เพียงแต่เราต้องการให้คนที่มาทานอาหารของเราได้ประสบการณ์ที่ดี
@อยากฝากอะไรกับเชพรุ่นใหม่ที่อยากมาอยู่ตรงนี้เหมือนเราบ้าง
เชฟอ๊อตโต้- อยากฝากว่า การทำอาหารไม่ใช่ว่า ดูแต่รูปลักษณข้างนอกมันเทห์มันหรู แต่การทำอาหารมันต้องมีใจรัก ต้องเสียสละและมุ่งมั่น กับสิ่งที่ตัวเองทำ ไม่ใช่ทำตามกระแส ทำตามเพื่อนหรือทำตามใคร ต้องยูที่ใจว่าเราทำอาหารเพื่ออะไร เรามาอยู่ในครัวทำไมและเราอยากได้อะไรจากครัว ถึงจะเรียกตัวเองว่าเชฟได้ ไม่ใช่ไปเรียนมาแล้วเรียกตัวเองว่าเชฟโดยไม่เคยผ่านอะไรมาเลย
เชฟกันน์-สำหรับผมก็ถือเป็นรุ่นใหม่ โอเคว่าผมอาจจะทำอาหารมาตั้งแต่เด็ก อาชีพนี้เป็นอาชีพที่หนัก ถ้าไม่มีใจรักจริงๆ มันก็ทำไม่ได้ เพราะหากจะมองจริงๆ แล้วอาชีพนี้ไม่ได้เป็นอาชีพที่เงินเยอะ ถ้าคิดว่าเป็นเชฟแล้วจะรวย จะทำเพื่อเงินอย่างเดียว อย่าทำเลย มันไม่ใช่จุดประสงค์หลักในการทำอาหาร แต่ถ้าคิดจะทำเพื่อตัวเองเพื่อใจที่รักในอาชีพนี้ก็สนับสนุน
เรื่อง : เสาวลักษณ์ ปึงทมวัฒนากูล
ภาพ : อนันต์ จันทรสูตร
ข่าวที่เกี่ยวข้อง