สืบจิต ไขปริศนา ปี 3 ตอน 13

ทุกวันจันทร์ศุกร์ เวลา 16.30 น / 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The MENTALIST 313 ตอน RED ALERT

    เครน ครี้ก แคลิฟอร์เนีย ลิสบอนได้รับโทรศัพท์จากเบอร์แทรม ให้รายงานคดีนี้ทันทีที่มีความคืบหน้า ลิสบอนเซ็งๆ
    โชบอกเล่าว่าคนเสียชีวิตคือ แอมเบอร์ ซัทเธอร์แลนด์..คนทำสารคดี อยู่บ้านเช่า มาเครนครี้กได้ราว 2 เดือน ทำหนังหาเสียงให้เทศมนตรีแบ็กชอว์ 
    ระหว่างนี้เนลเข้ามาแนะนำตัวกับลิสบอน เธอแนะนำตัวพร้อมโชกับริกส์บี ก่อนถามว่าตรวจพื้นที่รึยัง เขาว่าพบปืน .38ในถังขยะริมถนน เลขประจำปืนตรงกับปืนที่ถูกขโมยเมื่อปีก่อนในเมืองที่อยู่ถัดไป โชขอข้อมูลด้วย
    “ได้ครับ อยากจะบอกว่า ผมเข้าใจ..ซีบีไอรับไป เราจะช่วยเหลือ” 
    “ขอบคุณค่ะ ที่เข้าใจพวกเรา”
    “ผมแค่บอกว่าเข้าใจ ไม่ได้บอกว่าชอบ”
    ริกส์บีตรวจสอบพบว่าขอถูกรื้อกระจุย และมีของหาย ลิสบอนให้ทำรายการของหายและตามแพททริกด้วย
    เวลานั้นแพททริกถูกตำรวจราวลี่ย์บังคับให้จอดรถ เพราะเขาขับรถเร็ว แล้วกำลังจะออกใบสั่ง โดยเขาขอใบขับขี่กับพ.ร.บ.จากแพททริก แต่แพททริกไม่ยอมให้ เถียงกันอยู่พัก แพททริกก็ขับรถหนีมาที่เกิดเหตุ ราวลี่ย์ตามมาด้วย พอแพททริกลงจากรถก็สั่งให้ยกมือขึ้น
    เนลจะเอาเรื่อง ลิสบอนพยายามไกล่เกลี่ยบอกว่าจะให้แพททริกไปจ่ายค่าปรับ แต่แพททริกยืนยันว่าจะไม่จ่าย เพราะราวลี่ย์ดักซุ่มจับแบบพวกโจร ลิสบอนต้องสั่งให้เขาหยุด
    เนลว่าถ้าแพททริกไปศาลากลางและจ่ายค่าปรับในวันนี้ ก็ปิดประเด็น ราวลี่ย์อยากได้คำขอโทษจากแพททริกด้วย แต่แพททริกสวนทันทีว่าฝันไปเถอะ
    ราวลี่ย์หงุดหงิดบอกว่าไม่เห็นต้องรีบ งานนี้คนที่ฆ่าคือ โรนัลด์ ครอสไวท์ ที่ฆ่าเมียเมื่อ 2 ปีก่อน เนลอธิบายเพิ่มเติมว่าเขาแค่ถูกตั้งข้อหาฆ่าเมียตัวเอง มีเรื่อง ผิดพลาด..เอกสารหลักฐานถึงศาลล่าช้า ทำให้ภาพวงจรปิดถูกตัดออกหลักฐานสำคัญ เขาเลยลอยนวล
    แพททริกมองราวลี่ย์ “อ่ะฮ่า คนที่พลาดคือคุณ ถึงได้มองศพผู้หญิงผู้โชคร้ายคนนั้นไม่หยุด เพราะรู้สึกผิดใช่มั้ย แถมตอนมีคดีฆาตกรรม คุณยังหนีไปดักจับรถซิ่ง”
    ราวลี่ย์จะเอาเรื่องแพททริก แต่เนลสั่งให้หยุด ลิสบอนสงสัยถึงแม้ครอสไวท์จะฆ่าภรรยา แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแอมเบอร์ ซัทเธอร์แลนด์ ราวลี่ย์ว่าเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกันเมื่อ 2 วันก่อน 
    แวนเพลท์ให้ข้อมูลเพิ่มเติมกับลิสบอนว่า
    “จินเจอร์ ครอสไวท์ 31 ปี อยู่ศาลากลาง เสมียนขนส่ง ยิงและฆ่าภรรยาในห้องนั่งเล่น 2 ปีก่อน อัยการเขตอ้างว่าครอสไวท์ทำเพื่อหวังเงินประกัน ตอนนั้นร้านบุหนังของเขาใกล้จะเจ๊ง”
    “แล้วหลุดเหรอ”
    “ครอสไวท์อ้างว่ากลับบ้านหลังขับรถเล่นแล้วเจอศพ กล้องวงจรปิดเผยว่าเขากลับถึงบ้าน 1 ชั่วโมงก่อนเวลาที่บอกไว้..พยานจึงตกไป แต่จ่าราวรี่ย์ขอหมายค้นไม่ทันเส้นตาย จึงไม่ได้ใช้หลักฐานนั้นและคดีก็ล่ม”
    “ดีมาก เมียของเทศมนตรีจะเข้าไปออฟฟิศ ชื่อเจสซิก้า..แบ็กชอว์เป็นผู้ควบคุมการถ่ายหนังของแอมเบอร์ ซัทเธอร์แลนด์”
    แวนเพลท์อาสา “ฉันสอบให้เอง”
    “โอเค ระวังด้วย..พวกนี้เส้นใหญ่” ลิสบอนเตือน
    แพททริกแซว “เทเรซ่า ลิสบ้อน สาวแกร่งแห่งเปกอส กลัวเทศมนตรีเมืองเล็กๆ กับภรรยาด้วยเหรอเนี่ย”
    ลิสบอนดุ “หุบปากเถอะ”
    ลิสบอนกับแพททริกไปหาครอสไวท์ที่บ้าน หลังแนะนำตัว ลิสบอนว่าจะมาสอบถามเรื่องแอมเบอร์ ซัทเธอร์แลนด์ เขารู้ว่าทอม ราวลี่ย์เป็นคนบอก ครอสไวท์ยังบอกว่าราวลี่ย์นะเพื่อนซี้เขานะเนี่ย แพททริกก็เดินดูรอบๆ ห้องรับแขกแล้วหยิบรูปภรรยาครอสไวท์ดู
    “ภรรยาคุณสวยนะ ใบหน้าอ่อนโยนมาก”
    ครอสไวท์ดุ “วางมันลง”
    “ทำไม”
    “บอกให้วาง”
    “ก็ได้”
    ลิสบอนถามต่อ “แล้ว..แอมเบอร์ทำสารคดีเกี่ยวกับคุณอยู่เหรอ”
    “ครับ สัมภาษณ์สองสามครั้ง เธอต้องหาเงินทุนเพื่อถ่ายทำให้เสร็จ”
    “คงจะรู้สึกดี ได้พูดมุมของคุณ”
    “มากๆ เลยล่ะ คนที่ฆ่าเมียผม ยังลอยนวล แต่ทุกคนกลับคิดว่าผมฆ่าได้ยินมาตลอดเวลา เหมือนจมอยู่ใต้น้ำ หายใจไม่ออก”
    แพททริกถามสวน “ถ้าไม่ได้ฆ่าแล้วทำอะไร” ครอสไวท์หันขวับ “ท่าทางของคุณรู้สึกผิดเต็มประดา อยู่ในบ้านซอมซ่อ ฝืนทนอยู่ท่ามกลางความเกลียดชังของเพื่อนบ้านถ้าไม่ได้ฆ่าภรรยาแล้วจะลงโทษตัวเองไปทำไม”
    “คุณออกไปได้แล้ว ไป” ครอสไวท์ไล่ ลิสบอนรีบพาแพททริกออกไป

    ศาลากลางเครน ครี้ก โชกับริกส์บีไปสอบปากคำ แซ็ก แกล็ดเด้น สอบถามเรื่องแอมเบอร์ เขาต่อว่าโรนัลด์ ครอสไวท์ที่มาเกาะแกะเธอ
    โชมีคลิปตอนที่แอมเบอร์สัมภาษณ์ครอสไว แล้วครอสไวโมโหเรื่องพูดเรื่องภรรยาเขาอย่างรุนแรง ลิสบอนจะขอหมายค้นบ้าน เธอชวนแพททริกไปด้วย โดยก่อนไปจะแวะให้เขาจ่ายค่าปรับก่อน แพททริกว่าพูดไปชัดแล้วจะไม่จ่าย ลิสบอนขู่ว่า
    “ฉันบอกสารวัตรเนลว่าถ้าคุณไม่จ่ายก่อนเที่ยงพรุ่งนี้ ให้ไปขอหมายจับคุณได้ตามสะดวกเลย เราก็พลเมืองใต้กฎหมาย”
    “อ้อ ขอบคุณนะคานธี สิ่งที่ผมไม่ชอบคือ ลูกไม้ของตำรวจรัฐ”
    ลิสบอนว่า “ทำๆ ไปเถอะ”
    ลิสบอนไปส่งแพททริกแล้วก็ไปที่บ้านครอสไวท์แต่เขาไม่อยู่ จึงพังประตูเข้าไป ริกส์บีพบอุปกรณ์ของแอมเบอร์ที่โรงรถเขา
    แพททริกจะไปจ่ายค่าปรับ เจสซิกาเดินสวนเข้าไป แพททริกไปถามดอนน่า เธอว่าให้ไปจ่ายที่แซ็ก แพททริกกำลังยื่นใบค่าปรับ ครอสไวท์ก็เข้ามาพร้อมปืนแล้วบังคับให้ทุกคนมารวมตัวกัน มีรปภ.
    “ทุกคนห้ามขยับไปไหน นี่นาย ไปข้างหน้าแล้วล็อกประตู ถ้าคิดหนีหัวกระจุยแน่ ไป โอเค ไปรวมตรงนั้น ยืนข้างหน้าต่าง เร็วซิ ไปตรงโน้น อย่าขยับ เสร็จยัง รีบเข้ามา ห้ามขยับนะ”
    แพททริกทำตามแบบทุกคน ด้านนอกมีรถตำรวจวิ่งมาหลายคัน ลิสบอนเข้ามาถามอย่างแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น เนลว่าครอสไวท์มีปืนอยู่ข้างในพร้อมตัวประกัน
    ลิสบอนว่า “เราควรปิดล้อมบริเวณ และติดต่อครอสไวท์”
    เนลว่า “ขอบคุณที่แนะนำ คนของผมจะจัดการเอง”
    “ต้องไม่เริ่มดวลปืนกันจนกว่าจะจำเป็นจริงๆ ควรหาข้อมูลให้ได้ก่อน”
    “ถ้าข้อมูลถูก มีพลเมืองข้างในถูกไอ้บ้าคนนึงคุกคามด้วยปืน ไม่จำเป็นต้องรู้มากกว่านั้น”
    ลิสบอนเตือนว่าถ้าระดมยิงตัวประกันจะตายไปด้วย แล้วโดยตำแหน่งของเธอมีอำนาจสั่งการ แต่เนลไม่ค่อยใส่ใจนัก ยิ่งราวลี่ย์เข้ามาก็จะจัดการท่าเดียว แต่เนลเตือนให้เบาๆ ก่อน
    ด้านในครอสไวท์ถามชื่อหลายคนแล้ว ก่อนหันมาเห็นแพททริกก็จำได้ พอดีลิสบอนโทรเข้ามาหา เขาบอกว่าอยู่ในหมู่ตัวประกัน แล้วครอสไวท์ขอคุยกับเธอ
    “คุณครอสไวท์ ฉันเจ้าหน้าที่ลิสบ้อน ใจเย็นกันก่อนดีมั้ย”
    ครอสไวท์สั่ง “บอกตำรวจพวกนั้นไม่ต้องเข้ามา”
    “ได้ค่ะ ทำแบบนี้ทำไมคุณครอสเวย์”
    “ทำทำไมงั้นเหรอ แล้วคุณล่ะ”
    “ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคุยกับคุณ ต้องการอะไร”
    “หลักประกันจาก..เทศมนตรี และอัยการสูงสุดว่าจะไม่ดำเนินคดีผม..เรื่องการตายของแอมเบอร์”
    “เรื่องนี้พอคุยกันได้” 
    “และก็ให้..สืบสวนคดีใหม่..ที่เมียผมตาย และจับคนฆ่าตัวจริง แบบเร่งด่วน”
    แพททริกว่า “เหลือผ่อนอีกแค่2เดือน”
    ริกส์บีเข้ามาบอกลิสบอนว่า “พบวิธีดักฟังข้างในตึกได้แล้ว..ถ้าเชื่อมต่อเข้ากับแผงสวิตช์ใหญ่ข้างในจะเปลี่ยนโทรศัพท์ข้างในเป็นไมโครโฟนได้”
    “ทำเลย แล้วเนลล่ะ”
    “ใช้ร้านกาแฟเป็นศูนย์บัญชาการอยู่”
    ริกส์บีกับลิสบอนไปที่ร้านกาแฟ โชบอกว่าเนลเชื่อต่อวงจรปิดในศาลากลาง ลิสบอนเข้าไปบอกว่าควรเกลี้ยกล่อมช่วยตัวประกันก่อน แต่เนลว่าควรมีแผนสอง พอดีเค็นยอนเข้ามาสั่งให้เนบเร่งจัดการและช่วยเจสซิกา ภรรยาเขาอยู่ในหมู่ตัวประกันด้วย ลิสบอนไม่เห็นด้วย
    เบอร์แทรมก็โทรคุยกับลิสบอนว่าเราสู้อิทธิพลการเมืองไม่ได้ แล้วพูดให้เธอโน้มน้าวดู
    แพททริกพูดกล่อมครอสไวท์ แต่เขาว่าแพททริกที่ด่วนสรุปว่าเขาฆ่าภรรยา ทั้งที่เขาไม่ได้ทำ แพททริกพยายามพูดให้เขาใจเย็น ส่วนดอนน่าก็ตกใจมาก แพททริกค่อยๆ สะกดจิตให้เธอสงบและสบายๆ ขึ้น 
    เวลาเดียวกันนี้ราวลี่ย์ก็แอบขึ้นไปหวังจะยิงครอสไวท์ แต่เผอิญครอสไวท์ฟังแพททริกที่สะกดจิตดอนน่าแล้วทำตามไปด้วย จังหวะที่ราวลี่ย์ยิงจึงพลาดไปโดนดอนน่า ครอสไวท์โวยวายว่าตำรวจฆ่า ดอนน่าบาดเจ็บที่ไหล่ ทุกคนช่วยกันดูแล 
    ริกส์บีกับโชวิ่งไล่ราวลี่ย์ที่กำลังวิ่งหนี ทั้งสองไล่กวดจนจับได้
    มีโทรศัพท์เข้ามาด้านใน แต่ครอสไวท์โมโหทุ่มโทรศัพท์พังหมด แพททริกค่อยๆ พูดกล่อม เขาเลยบอกให้แพททริกออกไปต่อรอง
    แพททริกออกมาก็ว่า “พวกคุณควรจะละอายแก่ใจนะ ครอสไวท์ไม่ได้ยิงใครแต่คุณยิงดอนน่า”
    ลิสบอนเป็นห่วง “แล้วเป็นไงมั่ง”
    “โอ้ สำหรับคนถูกยิง ก็ถือว่าโอเค แค่ถากๆ”
    “จ่าราวลี่แอบยิง ทำโดยพลการ”
    แพททริกสวน “ให้เชื่อเหรอ” 
    “เรื่องที่เกิดขึ้นผมก็ซวยพอแล้ว เพราะเขานั่นแหละเราถึงต้องมาที่นี่”
    “โกรธงั้นเหรอ คิดถึงเขาบ้าง”
    เนลว่า “ไม่ต้องทำเป็นเห็นใจมัน”
    “โรนัลด์ ครอสไวท์คือใคร คือคนที่ไม่มีใครรับฟัง คนที่ถูกรังแกและผลักไส แบบนี้ยังจะไม่ให้เห็นใจอีกเหรอ..บอกเลย..ผมเห็นใจเขา”
    เนลโวย “บ้าเอ๊ย..ไม่ใช่คอร์สบำบัดจิตนะโว้ย!”
    “ไม่ใช่เลย..เขาให้เวลา 1 ชั่วโมงให้เขาติดต่อกับเทศมนตรีและอัยการสูงสุด ไม่งั้นจะยิงตัวประกัน”
    “จะติดต่อให้ ระหว่างนี้ ช่วยขอให้เขาปล่อยตัวผู้หญิงที่บาดเจ็บออกมาก่อน”
    “นึกไม่ถึงเลย ฟังดูเข้าท่า”
    ครอสไวท์ชมแพททริก เขารู้ว่าครอสไวท์ไม่ได้ฆ่าภรรยา แต่มีความลับปิดบังในใจ ครอสไวท์สารภาพว่าเขาติดบุหรี่ เธอให้เลิก เขาจึงไปขับรถเล่นกลับมาก็เจอเธอตาย ทำให้เขารู้สึกผิดมาก
    “ไม่น่าออกไปเลย ผม..ควรจะอยู่บ้านกับเธอ”
    “ฆาตกรอาจจะรอให้คุณออกไปข้างนอกก่อน”
    ครอสไวท์แปลกใจ “คุณเชื่อผมเหรอ”
    “ใช่..คงงั้น แต่จับตัวประกันเพื่อพิสูจน์ตัวเองมันซื่อบื้อที่สุดเลย ดอนน่าภาพในกล้องวงจรปิด หลักฐานสำคัญที่มัดตัวคุณครอสไวท์ เป็นของใคร”
    “เป็นของบริษัทไฟฟ้า”
    “เยี่ยมเลย แล้วที่ราวลี่ย์ผิดพลาดให้หลักฐานหลุดไป มันงี่เง่า ไม่น่าเกิดใช่มั้ย”
    ดอนน่าแทรกว่า “ในเอกสารตั้งเบ้อเร่อ ชิ้นนั้นสำคัญที่สุด”
    “แค่นั้นพอ ครอสไวท์ลืมเส้นตายไปก่อน ผมบอกได้ว่าใครฆ่าเมียคุณใน 20 นาที ขอแค่ 3 อย่าง หนึ่ง ดอนน่าได้รับบาดเจ็บ ปล่อยเธอไป จะได้ไปหาหมอ ยังเหลืออีกหลายคนให้ยิง ถ้าคุณยังอยากจะทำ สองคือ ผมปวดฉี่มาก”
    เจสซิก้ากับแซ็กและทุกคนก็บอกว่าปวดด้วย แพททริกขอปากกากับกระดาษ
    “แค่นี้ก็หาฆาตกรได้แล้วเหรอ”
    “ใช่..จะหวังจากเทศมนตรีเหรอ คงไม่” ครอสไวท์ตกลง
    แพททริกเขียนจดหมายวางไว้ที่โต๊ะเทศมนตรี แล้วกอดดอนน่าก่อนเธอจะออกไป พอดอนน่าออกไปลิสบอนถามว่าแพททริกฝากอะไรหรือเปล่า เธอว่าเปล่าแค่กอดเธอ ลิสบอนค้นหาจากกระเป๋าเธอทันทีก็พบจดหมาย
    ลิสบอนอ่าน “ไงทุกคน ไขคดีแล้ว เห็นซองจดหมายบนโต๊ะเทศมนตรีเขียนโดยแอมเบอร์ คงมีชื่อฆาตกรของเรา ยังเข้าไปเอาไม่ได้ นับถือ เจน ปล.ลิสบอนผมไม่จ่ายค่าปรับแน่นอน”
    “ไม่รู้แปลว่าอะไร แต่อีก 10 นาทีจะถึงเส้นตาย ครอสไวท์บอกจะเริ่มยิงคนข้างใน ผมจะไม่เกรงใจเบอร์แทรมแล้ว ถ้าไอ้โรคจิต ทำร้ายเมียผม.. คุณเดือดร้อน”
    เนลว่า “คุณต้องตัดสินใจ”
    ครอสไวท์ถามแพททริกว่าจะยังไงต่อ แพททริกชวนครอสไวท์ออกไปกับเขา แต่ครอสไวท์กลัวโดนยิง แพททริกว่าไปด้วยกันเสี่ยงน้อยกว่า ครอสไวท์ว่าทำไมต้องฟังเขา
    “เพราะผมรู้ว่าพูดอะไรอยู่ คุณเครียดมาก ผมเคยป็น มันมืดมิดและเหงา บอกไว้เลย นี่คือหนทางกลับ และสำคัญที่สุด ผมเสนอสิ่งสำคัญ คนฆ่าเมียคุณยืนอยู่ตรงหน้าล่ามโซ่ถ้าออกไปข้างนอก ก็มีโอกาสจะได้เห็น แต่ถ้าอยู่ในนี้ก็คงจะตาย”
    “ก็แค่ลูกไม้”
    “บอกเลยถ้านี่เป็นลูกไม้ ผมคงมั่นใจกว่านี้ แต่นี่แค่หกสิบ สี่สิบ มีแผนสองเหรอ ไง ไปมั้ย”
    ครอสไวท์ยอมออกไปกับแพททริก เขาก็ตกใจเพราะปืนเพียบเลย ลิสบอนรีบบอกให้วางอาวุธลง เนลให้ลิสบอนจับครอสไวท์ ส่วนเขาจะไปช่วยตัวประกันเอง ริกส์บีจับตัวครอสไวท์
    เคลียร์แล้ว เนลก็มาบอกแพททริกว่าไม่มีซองบนโต๊ะเทศมนตรี
    แพททริกว่า “คุณต้องอยากเห็นแน่ ที่ไม่มีอยู่ เพราะคุณยัดมันไว้..ข้างในเสื้อกันกระสุนไงล่ะ”
    “ว่าไงนะ” เนลงง
    แพททริกบอกต่อว่า “เขาฆ่าจินเจอร์ ครอสไวท์และก็แอมเบอร์ ซัทเธอร์แลนด์”
    เนลแปลกใจ “มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องทำร้ายพวกเธอ”
    “จินเจอร์ผมไม่แน่ใจ แต่แอมเบอร์ เพราะเธอรู้ความลับ”
    เนลมองครอสไวท์ “ฆาตกรยืนอยู่นั่นไง”
    “ใช่และคุณก็กลัวว่าผมจะเริ่มเชื่อเขา ถ้าเขาพูดความจริงเกี่ยวกับเวลาที่กลับบ้านคืนนั้น”
    ลิสบอนว่า “มีภาพวงจรปิดนี่ ทำไมเหรอ”
    “ยังไงล่ะ”
    แพททริกว่า “บริษัทไฟฟ้าก็คงไม่ได้ยุ่งกับมัน”
    “คุณได้เข้าถึงหลักฐานแล้วก็แก้ไขมัน”
    “แอมเบอร์ผู้เชี่ยวชาญด้านวิดีโอมองมันออก ก็เลยฆ่าเธอ แต่ที่ไม่รู้คือเธอทิ้งข้อความสิ่งที่ค้นพบไว้บนโต๊ะเทศมนตรี”
    เนลยืนยัน “ไม่มีซองจดหมาย” 
    แพททริกก็ยืนยัน “มีแน่นอน ผมวางไว้กับมือ ไหนขอดูหน่อย”
    ลิสบอนสั่งเนล “สารวัตร..ถอดเสื้อออก”
    เนลยอมถอดเสื้อหยิบจดหมายออกมา แพททริกว่า “เปิดซี่ อ่านดังๆ” 
    เนลอ่าน “จับผมเลย”
    “โอเค เป็นไงล่ะ อ่านรอบเดียวก็พอ”
    เนลโวย ลิสบอนจับทันที 
    ลิสบอนบอกเนลในห้องสอบสวนว่า
    “ผู้เชี่ยวชาญกำลังตรวจดูวิดีโออยู่ ไม่นานพวกเขาก็จะรู้ว่าคุณทำอะไร คุณเป็นตำรวจคิดเองแล้วกันว่าควรทำยังไง” 
    “จินเจอร์ ครอสไวท์รนหาที่เอง อยากให้คุณเข้าใจว่า หลังได้คุยที่ศาลากลาง เธอไม่ได้ใสซื่อ สามีห่วยใครๆ ก็ดูออก ผมคนนึงล่ะ เห็นชัดว่าเธอไม่มีความสุขและเรา..รู้สึกบางอย่างต่อกันที่รุนแรง ผมรู้สึกแบบนั้น แต่เธอจะโพนทนา เหมือนผมทำร้ายเธอ ให้เสียหาย เหมือนกับผมเป็น..คนที่..เลว”
    “แล้ววิดีโอของครอสไวท์ล่ะ”
    “ผมแฮ็กเข้าไปในระบบวงจรปิด..เปลี่ยนแปลงเวลาซะ มัดครอสไวท์อยู่หมัด แต่ไอ้..ราวลี่ย์งี่เง่าลืมขอหมายศาล”
    “ครอสไวท์เลยรอด และต้องตกนรกทั้งเป็นเพราะคุณ จนเจอกับแอมเบอร์ และเธอก็จับได้ว่าวิดีโอมันผิดพลาด”
    “บอกว่า ข้อมูลไม่ตรงกัน โดยไม่รู้ว่าผมเกี่ยวข้อง เธอบอก ว่ายังไม่ได้บอกกับใครเลยผมเลยตามไปบ้าน”
    “แล้วเอากล้องเธอไป และวางในบ้านครอสไวท์” 
    “ถลำไปแล้ว ผมนึกว่า สารภาพไปแล้ว..จะรู้สึกโล่ง แต่มันเหมือนเดิม”

The End 13