บันเทิง

สืบจิต ไขปริศนา ปี 2 ตอน 16

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์
logoline

The Mentalist 216 ตอน Code Red

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The Mentalist 216 ตอน Code Red 

    คริปโตแฮนซ่า ”บี” อลิเซียเดินเข้าห้อง เธอเห็นขวดสารเคมีขวดหนึ่งถูกเปิดออก เธอตกใจ เธอเห็นกริฟฟิ่นจะเข้ามา เธอรีบห้ามไว้แล้วยื่นขวดให้ดู ต่างตกใจกันมาก เธอโทรหาแพททริก
    “สวัสดีค่ะคุณเจน ฉันดอกเตอร์อลิเซีย ซีเบิร์ก ฉันค้นข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเขาว่าคุณเป็นสายสืบที่เก่งที่สุดในแถบนี้ค่ะ”
    “โอ้ ครับ เอ่อ ชมเกินไปแล้ว จริงๆ ผมไม่ใช่สายสืบครับ”
    “ฉันอยากให้คุณช่วย กรุณามาที่นี่ด่วนเลยค่ะ ฉันถูกฆาตกรรม”
    แพททริกกับลิสบอนขึ้นฮ.มาลง ฮาร์เก้นมารับพร้อมแนะนำตัว แล้วลิสบอนกับแพททริกแนะนำตัว แพททริกยื่นบัตรให้ดู 
    “เทเรซ่า แพ็ททริก ดีใจที่พบคุณทั้งคู่..ผมดีน ฮาร์เก้น กองควบคุมโรคติดต่อประจำแคลิฟอร์เนีย”
    “ยินดีที่ได้รู้จัก”
    ฮาร์เก้นแทรก “ที่นี่เกิดสถานการณ์ร้ายแรงคือไวรัสระบาดเป็นรหัสแดง ที่นี่อยู่ในการควบคุม ของเราตามมาตรการฉุกเฉิน อาจมีคนตายเป็นพันถ้าเราจัดการไม่ถูกต้อง”
    “ทางเราก็เพิ่งได้รับแจ้งเหตุ”
    ฮาร์เก้นแทรกอีก “เธอปฏิเสธ แต่สถานการณ์นี้เกิดจากความผิดพลาดของดอกเตอร์ซีเบิร์ก ไม่มีอาชญากรรมเข้ามาเกี่ยวข้อง จริงแล้วพวกคุณไม่ต้องมา”
    “ก็อาจใช่ค่ะแต่ว่า...”
    ฮาร์เก้นแทรก “เพื่อให้เกียรติผมจะให้พวกคุณอยู่ในสถาบัน..เพื่อคุณจะได้สังเกตการณ์ รวบรวมหลักฐาน แต่ต้องจำไว้ว่ากองควบคุมโรคที่ใหญ่ที่สุด การสืบสวนของเราต้องมาก่อน ว่าไงตกลงตามนี้”
    “คงต้องอย่างนั้น”
    “ขอดูบัตรของคุณหน่อยสิ” แพททริกว่า
    ฮาร์เก้นยื่นให้ดู แพททริกว่า “ขอบคุณ ดีน ไม่มีรูป คุณออกจะหน้าตาดี”
    ไพร้ซ์กระแอม “ผมสก็อต ไพร้ซ์ ผมดูแลแผนกไซเทคไบโอซิสเตมส์ ขอรับรองว่าบริษัทเรา จะให้ความร่วมมือเต็มที่กับคุณ110เปอร์เซ็นต์เลย”
    ลิสบอนตัดบท “ขอบคุณ คุณไพร้ส์เริ่มเลยมั้ย สถานการณ์เร่งด่วนนี่นา”
    เดินมา เอ็ดมันด์ออกมารับ ลิสบอนถามว่าที่นี่ทำอะไรบ้าง
    “อาวุธชีวภาพ ด้วยเทคโนโลยีทันสมัย แอนแทร็กซ์ บูโทลิซึม กาฬโรค กระทั่งพิษงูเห่า ทั้งหมดมีศักยภาพเป็นอาวุธร้ายแรงได้ มันเป็นศาสตร์มีการพัฒนาที่น่าตื่นเต้น”
    “พวกคุณพัฒนาวิธีฆ่าคนจำนวนมาก”
    “ตรงกันข้าม ผลิตยาต้านพิษต่อสู้โรคที่จะฆ่าคนจำนวนมาก ที่นี่ครับ”
    เอ็ดมันด์พาแพททริกกับลิสบอนเข้ามา อลิเซียถามว่าแพททริกเหรอ
    “ใช่ คุณเป็นไงบ้าง”
    อลิเซียว่า “เหมือนเดิมค่ะ”
    คาซีมว่า “แต่หัวใจเต้นแรงขึ้น”
    “ระบบเผาผลาญของฉันกำลังต่อสู้กับอเดรนาลีน สวัสดีค่ะคุณเจน”
    “สวัสดีครับ”
    “สายสืบลิสบ้อน ซีบีไอ ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยค่ะ”
    อลิเซียเล่า “มีคนเปิดหลอดยาแล้ววางไว้ใต้แท้งค์ ในหลอดเป็นสารสายพันธุ์คริปโตแฮนซ่าบี.เป็นไวรัสร้ายแรงตัดแต่ง หากรั่วไหลออกจากห้องนี้มันจะฆ่าสิ่งมีชีวิตในรัศมี1ส่วน4ไมล์ มันจะทำลายเซลล์เม็ดเลือดแดง ค่อยๆ หยุดไม่ให้มันส่งออกซิเจนไปตามร่างกาย เหยื่อจะตาย เพราะขาดอากาศหายใจ ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายคนนั้น เราคาดการณ์ไว้ว่าประมาณ2-6ชั่วโมง”
    แพททริกว่า “งั้นคุณก็ตายได้ทุกเมื่อ”
    “ใช่ค่ะ”
    “ฮาร์เก้นว่าคุณทำตัวเอง ความผิดคุณ”
    อลิเซียว่า “เขาเป็นข้าราชการ ชอบพูดอะไรที่ง่ายๆ จะถอดฝาของหลอดนี้ได้ต้องผ่านถึง4ขั้นตอน เราไม่เคยเปิดหลอดนอกแท้งค์มันเป็นกฎพื้นฐาน ฉันรับรองได้ ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลย นี่ก็ไม่ใช่ความผิดพลาด คนที่ทำอยากให้ฉันตาย ใครๆ ก็รู้ว่าฉันเข้ากะแรก”
    แพททริกสังเกต “คุณสองคนใส่แหวนแต่งงาน สามีภรรยาเหรอครับ”
    “ใช่ครับ”
    “เธอดูแปลกใจเพราะคุณใจเย็นเหลือเชื่อ ทั้งที่ภรรยากำลังจะตาย”
    “ถ้าผมไม่ใจเย็นจะช่วยอะไรเธอได้มั้ยครับ”
    “ถ้าผมพูดผิดต้องขอโทษ แต่ฆาตกรที่เปิดหลอดยาจะต้องได้รับไวรัสไปด้วย ถ้างั้นเขาต้องใกล้ตาย..หรือไม่ก็ตายไปแล้ว”
    “ไม่ มันมียาแก้พิษ เป็นสารเอ็นไซม์ ถ้ารับยาก่อน จะป้องกันการติดเชื้อได้ เดาว่า..คนที่ทำน่าจะกินยาดักก่อน”
    ลิสบอนถาม “แล้วคุณไม่กินยา”
    อลิเซียแทรก “ไม่ ฉันกินยาตอนนี้ไม่ได้แล้ว ยานี้ใช้ได้เฉพาะก่อนโดนไวรัส..อย่างที่บอก”
    “แล้วทำไมคุณไม่กินเข้าไปก่อน ป้องกันไว้”
    “ผลข้างเคียงของมันรุนแรงมากค่ะ”
    “มีใครเข้าถึงยาได้อีก"
    “คนที่เข้าถึงได้ก็มีนคลิฟฟ์แล้วก็ฉัน..เวลส์ แนช และทริปป์ เรามีระบบรักษาความปลอดภัยไบโอเมทริกซ์ อย่างที่คุณเห็น”
    “งั้นสามีคุณหรือ 1 ใน 3 คนนั้นเป็นฆาตกร โทษทีเอ่อ จะเป็นฆาตกร”
    ลิสบอนปราม “เจน”
    “ผมก็แค่... อื้อ”
    อลิเซียว่า “ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นบทสรุปที่หลีกเลี่ยงไม่ได้..ใช่”
    “อีก 3 คนอยู่ที่ไหน”
    เอ็ดมันด์ว่า “ฮาร์เก้นให้พวกเขากรอกเอกสารอยู่”
    ลิสบอนว่า “เราต้องคุยกับพวกเขา”
    แพททริกเดินออกมากับลิสบอน เขาเอ่ยว่า
    “โอ้คดีนี้เจ๋งสุดๆ”
    ลิสบอนมองหน้า “เจ๋งเหรอ”
    “โอ้ก็น่าสนใจ..ไม่ซ้ำใคร”
    “ถ้าคุณเป็นคนชอบผจญภัยที่ใจคอโหดเหี้ยมนะ”
    “เหี้ยมเหรอ ถ้ามีคนจะฆ่าคนอื่นและเราต้องจับให้ได้ ผมก็อยากให้เขาลงมือ..แบบไม่ซ้ำใคร”
    ลิสบอนโทรหาแวน เพลท์ โช และริกส์บี ให้เช็คประวัตคลิฟฟ์ เอ็ดมันด์..ลิลิธ แนช..กริฟฟิ่น ลาติเมอร์ เวลส์..ฟลอเรี่ยน เอริค ทริปป์ ว่าหนึ่งในนี้ปล่อยไวรัสร้ายแรงที่ฆ่าคนครึ่งแคลิฟอร์เนียได้ 

สืบจิต ไขปริศนา ปี 2 ตอน 16
    เวลส์ แนช ทริปป์นั่งกรอกประวัติ แพททริกเดินมองทั้งสามอยู่หลายรอบ ก่อนจะถามไปเรื่อย ก่อนจะจี้ที่เวลล์ว่าเป็นกิ๊กกับอลิเซีย ซีเบิร์ก เขาปฏิเสธว่าไม่ใช่เขา
    “ผมดูแลอุปกรณ์และสินค้า ไม่ใช่ชีวิตส่วนตัวเพื่อนร่วมงาน”
    แพททริกย้อนถาม “แต่เธอมีผู้ชายอื่นใช่มั้ย ทำไมสามีไม่คิดฆ่าเธอ แต่ถ้าไม่ใช่สามีก็เป็นหนึ่งในพวกคุณแล้วเป็นใคร ผมเดานะ คาซีม ใช่เลย”
    “สามีเธอรู้มั้ย” ลิสบอนถาม 
    ทริปป์ตอบ “เขารู้”
    แนชว่า “ดอกเตอร์เอ็ดมันด์คนสุภาพ ไม่มีวันทำแบบนั้นแน่”
    “ขอบคุณลิลิธ ฟลอเรี่ยน กริฟฟิ่น”
    ลิสบอนกับแพททริกเข้าไปคุยกับอลิเซียและเอ็ดมันด์
    “ทำไมไม่บอกว่าคุณมีความสัมพันธ์กับดอกเตอร์คาซีม”
    อลิเซียว่า “เพราะมันไม่เกี่ยวกัน”
    เอ็ดมันด์ก็ว่า “ใช่ เรามีชีวิตแต่งงานที่เปิดเผย”
    “ใช่ครับ”
    “จริงเหรอ ที่คุณไม่ว่าอะไร” ลิสบอนมอง
    “ผมไม่ได้ว่าอะไรเลย เรื่องนี้แบบนี้ผมไม่ถือหรอกครับ”
    แพททริกสวน “เหมือนเสื้อผ้า ไม่ใช่การฆ่าคน”
    “จะว่างั้นก็ได้”
    ลิสบอนไม่เชื่อ “ให้ตายสิ คุณต้องรู้สึกอะไรบ้าง”
    “ไม่เลย พวกเรารักกัน เธอสุขผมก็สุข ไม่ใช่ผมไม่มีคนอื่น”
    ลิสบอนถาม “ตอนนี้คุณอยู่กับคนอื่นรึเปล่า”
    “ไม่ งานผมยุ่งมาก”
    “คุณคงคิดว่าเรื่องนี้มันแปลก”
    “เอ่อ ใช่..ช่วงแรกๆ แต่ก็...”
    “แต่ก็อะไร... เป็นคำที่น่าฟังมาก”
    จอคอมดังเรียก ไซเทค อลิเซียรีบมาดูเห็นลูกสาวก็ตกใจ
    “โอ้ อิซาเบลโอ้แม่เจ้า”
    “แม่คะ หนูได้ข้อความจากพ่อแล้วค่ะ จริงรึเปล่า”
    “จริงจ้ะ มันเรื่องจริง”
    “ไม่ค่ะ มันเป็นไปไม่ได้ จริงๆ นะคะ”
    “โอ้ลูกแม่อย่าร้องนะ ไม่ร้องนะ”
    “จะไม่ให้หนูร้องได้ยังไง หนูต้องร้องสิคะ ตอนนี้แม่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย..มันต้องมีทางสิ” อิซาเบลร้องไห้
    อลิเซียปลอบ “ฟังแม่ให้ดีนะ เรามีเวลาไม่มาก อย่ามัวเสียเวลาร้องไห้คร่ำครวญเลย”
    “ก็ได้ค่ะ”
    “ดีมาก คะแนนแคลคูลัสดีขึ้นมั้ยจ๊ะ”
    “สอบครั้งที่แล้วหนูได้95คะแนนค่ะ”
    “เก่งมาก ทำดีมาก ตั้งใจนะลูก แล้วเด็กผู้ชายที่ชื่อแอนดี้ล่ะเป็นไงบ้าง”
    “เขาอุบาทว์มากเลยค่ะ หนูเลิกคบเขาแล้ว”
    “แม่ดีใจที่ได้ยินแบบนี้ แม่ไม่ค่อยชอบเขา ไม่รักลูกสุดหัวใจ ลูกเป็นสิ่งวิเศษที่สุดสำหรับแม่ แม่ภูมิใจ..ในตัวลูกมาก”
    “แม่คะ”
    “ชู่ๆๆๆ ถ้าแม่ไม่อยู่ ลูกอย่าเอาแต่เศร้าโศกเสียใจ ช่วงแรกก็ได้ แต่อย่าให้นานนะลูก ต้องเข้มแข็ง ต้องมีความสุข ลาก่อนลูกรัก”
    อิซาเบลร้องไห้ “แม่คะ”
    “ลาก่อนลูกรัก”
    “ไม่นะคะแม่!” อิซาเบลร้องไห้ 
    อลิเซียมองเอ็ดมันด์ “ลาก่อนที่รัก”
    “ผมรักคุณที่รัก ลาก่อน”
    อลิเซียล้มลงขาดใจตาย อิซาเบลร้องไห้ เอ็ดมันด์บอกลูกสาว “แม่จากเรา..ไปแล้ว”
    ฮาร์เก้นเข้ามา พอรู้ว่าอลิเซียตายแล้ว ก็บอกว่าจะเตรียมล้างสารปนเปื้อน ลิสบอนถามว่าเป็นยังไง
    เอ็ดมันด์ตอบ “ฉายแสงกัมมันตรังสีที่ความเข้มข้นต่ำใส่อาคารนี้ ห้องนี้จะโดนฉายรังสีไวรัสจะถูกทำลาย ร่างของอลิเซียจะไม่เป็นอันตราย”
    “เราจะตรวจสอบที่เกิดเหตุได้เมื่อไร”
    “โว่ ไม่มีที่เกิดเหตุจนกว่าคุณจะรู้ว่ามีอาชญากรรมเกิดขึ้น คุณไม่รู้ว่าเป็นการฆาตกรรมมั้ย คุณมีหลักฐานรึเปล่า” ฮาร์เก้นว่า
    ลิสบอนขัด “คำพูดของอลิเซีย ซีเบิร์ก”
    แพททริกต่อ “จะโกหกทำไม”
    “สมองเธอเบลอ ทำพลาดแต่ไม่ยอมรับผิด มันเกิดขึ้นได้ ผมทำงานแวดวงนี้มานานเห็นการยอมรับไม่ได้แบบนี้มาแล้ว เป็นธรรมชาติมนุษย์”
    “แต่ว่าฉันเชื่อเธอค่ะ จะถือว่านี่เป็นฆาตกรรม ขอโทษถ้ามันทำให้งานคุณยุ่งยากและเป็นหน้าที่ฉัน”
    “ไม่เป็นไร โอเค ทำงานคุณไป แต่นี่ยังเป็นการระบาดอยู่ ผมเป็นคนสั่งการที่นี่คุณอยากทำคดีฆาตกรรม เราจะจัดการกับผู้ต้องสงสัย ตามขั้นตอนของกองควบคุมโรค”
    “แน่นอนค่ะ”
    แวน เพลท์บอกข้อมูลโชกับริกส์บีว่า
    “ซีเบิร์ก เอ็ดมันส์ แนชและทริปป์ทำงานด้วยกันที่สถาบันแคลิฟอร์เนียเทคโนโลยีจนกระทั่งฤดูร้อนปี2008ที่แผนกเคมีชีวะ ซีเบิร์กกับเอ็ดมันส์ออกปุ๊บปั๊บ มีข้อขัดแย้งด้านกฎหมาย” ริกส์บีกับโชจะออกไปสืบ
    ฮาร์เก้นสอบสวนทริปป์ และสอบสวนทริปป์ แต่โดนแพททริกคอยขัดว่าเสียเวลา จนลิสบอนต้องบังคับให้แพททริกออกไปหาไอศกรีมกิน
    โชกับริกส์บีไปหากรีน ซึ่งอลิเซียกับเอ็ดมันด์เคยทำงานที่นี่ กรีนว่าเอ็ดมันด์เจ้าชู้ แล้วไปเกี่ยวข้องกับนักศึกษาปริญญาโท ชื่อเกรต้า สกาย
    แพททริกเข้าไปในห้องที่รอล้างสาร เห็นอิซาเบลยังอยู่หน้าจอคอม เขาไปพูดให้เด็กสาวดีขึ้น แล้วให้ปิดเครื่องออกไปหาเพื่อนคุยจะได้รู้สึกดีขึ้น แล้วแพททริกก็สำรวจห้อง ก่อนลองใช้ดวงตาส่องตรงที่ใช้เปิดประตู ปรากฎว่าประตูเปิดออกได้ ชายที่นั่งรอล้างสารพิษรีบปิดประตู
    แพททริกรีบไปเรียกลิสบอนกับฮาร์เก้นที่กำลังสอบปากคำแนชอยู่ ให้มาดูแล้วบอกว่า
    “เครื่องสแกนสุดไฮเทค เปิดให้ใครเข้าไปก็ได้”
    ฮาร์เก้นไม่เชื่อไปลองดู ปรากฎว่าประตูเปิดได้
    “ให้ตายสิ”
    “เห็นมั้ย ประตูก็เหมือนกัน ใครก็ได้ในศูนย์นี้ สามารถเข้ามาหยิบไวรัสนั่นได้ ใครก็ได้”
    ลิสบอนถาม “ใครดูแลเรื่องการทำงานเครื่องสแกน”
    ทั้งสามไปหาไพร้ซ์ เขาปฏิเสธแต่ทั้งสามไม่เชื่อ ไพร้ซ์หาจังหวะวิ่งหนีขึ้นรถขับหนีไป ฮาร์เก้นกับลิสบอนวิ่งตามไปจับตัวไว้ได้
    ไพร้ซ์ว่า “บริษัทรับเหมาทำพลาด ซอฟท์แวร์มีปัญหาบ่อยๆ พวกเขา..กำลังซ่อมอยู่ระหว่างนี้ระบบล่ม..แค่ชั่วคราว แต่ไม่มีใครรู้ว่าระบบล่มฉันนั้นในแง่นึง มันทำงานอย่างที่เป็นตอนแรก ในแง่นึง”
    “ล่มมานานแค่ไหน” ลิสบอนถาม
    “สองเดือนได้มั้ง”
    “สองเดือนเหรอ ใครก็เข้าไปในแล็บได้ ผู้ก่อการร้าย คนบ้า ขโมยรู้มั้ยคุณจะเดือดร้อนแค่ไหน” ฮาร์เก้นว่า
    แพททริกแปลกใจ “ขโมยเหรอ ใครอยากขโมยเชื้อโรคมั่ง”
    ฮาร์เก้นว่า “เชื่อคริปโตแฮนซ่าบี เป็นเครื่องวิจัยที่จะต้องมี มันทำยาก มีมูลค่าถึง 3 แสนเหรียญต่อกรัมในตลาดมืด”
    แพททริกตาโต “โอ้โห”
    “ใช่มั้ยไพร้ส์ และคุณเปิดตูโล่งโจ้ง งานนี้คุณเดือดร้อนแน่นั่งทบทวนสถานการณ์คุณให้ดีเถอะ..โอเค แล้วค่อยคุยกันใหม่”
    แพททริกบ่นฮาร์เก้นเมื่อแยกกับไพร้ส์
    “คุณก็รู้เขาไม่ได้ฆ่าซีเบิร์ก แต่ก็ขู่เขา”
    “ถ้ามีฆาตกรรมจริงเขาน่าสงสัยที่สุด”
    “ทำไม เขาไม่ได้สนใจการตายเลย แค่ทำให้รู้ว่าระบบมันล่ม”
    “เราต้องหาว่าเขามีแรงจูงใจอื่นมั้ย”
    “ประเด็นสำคัญตอนนี้คือใครๆ ก็เข้าถึงไวรัสได้..ไม่ใช่แค่ไพร้ส์ คาซีมก็ได้ ใครก็ได้..หรือแม้แต่คุณ คุณเคยมาที่นี่ใช่มั้ยมาตรวจสินค้า คุณมาที่นี่ตอนไหนแน่ คืนก่อนหน้านี้..ใช่มั้ย”
    ฮาร์เก้นว่า “พูดแล้วนึกได้ ผมจะโทรบอกเอฟบีไอ ให้เขาทำแทนคุณ”
    “คุณไม่มีสิทธิ์ตัดสินเรื่องนี้ เรามาที่นี่เป็นคำสั่งโดยตรงของรัฐมนตรีโทรไปบอกเขาเลยว่าเราไม่ได้ทำคดีนี้”
    “ผมอาจโทรก็ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ได้เวลาเปิดห้องชีววัตถุอันตรายแล้ว”
    “ฟังดูน่าสนุกเปิดห้องชีวะวัตถุอันตราย”
    พอมาถึงห้อง แพททริกถามว่าแบบนี้ไม่ต้องใส่หน้ากากเหรอ
    ฮาร์เก้นว่า “ไม่มีไวรัสตัวไหนรอดจากการฉายรังสี แน่นอนว่าไวรัสที่อยู่ในหลอดจะยังไม่ตาย แต่หลอดพวกนั้นไม่มีทางแตก ไม่มีอันตราย”
    เปิดกล่องดู ทั้งห้าหลอดยังปกติ ฮาร์เก้นให้เก็บให้เรียบร้อย ศพอลิเซียถูกย้ายออกไป

สืบจิต ไขปริศนา ปี 2 ตอน 16
    ด้านโชกับริกส์บีไปคุยกับเกรต้า สอบถามเรื่องของเอ็ดมันด์ เธอเล่าเหตุการณ์หนึ่งให้ฟังว่า
    “ตอนนั้นเราคบกันได้ซักพัก มีคนมาสอดโน้ตให้ฉันที่ห้องตอนกลางดึกค่ะ หลักๆ เขียนด่าฉันเป็นผู้หญิงร่านควรออกให้ห่างจากคลิฟฟ์ เขียนได้น่าเกลียด แต่ฉันไม่หลงเชื่อ”
    “คุณคิดว่าเป็นใคร”
    “ตอนแรกเลยฉันก็คิดว่าเป็นอลิเซีย แต่คืนนั้นเธอไม่ได้อยู่ในประเทศด้วยซ้ำ”
    “แล้วคุณเดาว่าเป็นใคร”
    “เอ่อ มีครั้งนึง ฉันไปหาคลิฟฟ์ที่ทำงาน มีผู้ช่วยคนนึงที่ห้องแล็บ เธอจ้องฉันตาเป็นมัน เหมือนจะฆ่าฉัน ฉันเดาว่าเป็นเธอ”
    “ชื่ออะไร”
    “ลิลิธ แนช”
    ตอนแรกแพททริกคิดว่าฮาร์เก้น น่าสงสัยสุด แต่พอแวน เพลท์โทรมาบอกเรื่องลิลิธ แนช พร้อมบอกประวัติเธอว่า
    “ฉันเลยขุดคุ้ยต่อ แนชในชื่อปัจจุบันไม่มีประวัติ แต่เธอเคยแต่งงานช่วงสั้นๆ ที่แคนนาดาเมื่อปีเก้าหก เก้าเจ็ด ใช้ชื่อลิลิธ บลอม ปีเก้าเก้ายังอยู่ที่แคนนาดา สามีเก่าของหมายศาลห้ามเข้าใกล้ ต่อมาเข้าสถาบันจิตเวชอยู่ 4 เดือน”
    “เรื่องแบบนี้เกิดกับใครก็ได้ เอ่อแวน เพ้ลท์ช่วยอะไรผมหน่อยสิ โทรบอกโชกับริกส์บี้ ให้พวกเขารีบมาที่นี่”
    “ทำไม” ลิสบอนถาม
    “ผมว่าเราต้องพึ่งพวกเขา”
    “ก็ได้”
    “ขอบคุณ”
    ลิสบอนชวนไปคุยกับแนชกัน แพททริกเรียกไว้
    ลิสบอนว่า “ทำไม เธอน่าสงสัยนะ”
    “เธอเพี้ยน แอบหลงรักเจ้านายเลยฆ่าเมียเขา”
    “คิดแบบนั้นเหรอ”
    “ทำไมต้องฆ่าตอนนี้ ทำไมต้องใช้ไวรัสด้วย”
    “ฉันไม่รู้ไปถามเธอดีกว่า”
    “ถ้าใช่เธอนะ”
    “ทำไมถึงคิดว่าไม่ใช่แนช เพราะคุณไม่รู้สึกแบบนี้แต่แรก”
    “ไม่ใช่ ที่ผมขัดก็เพราะว่า..ไม่ใช่เธอ ถ้าคุณอยากคุยกับเธอ ก็ไปคุยได้แต่ไม่ว่าทำอะไร อย่าบอกฮาร์เก้นเด็ดขาด”
    “ทำไมล่ะมันเป็นขั้นตอน”
    “ช่างขั้นตอน เขาอาจจัดการเธอ คุณจะไม่ได้อะไรนอกจากเสียเวลาเปล่า”
    “ฉันจะบอกฮาร์เก้น”
    แพททริกถอนใจ “โอเค” 
    แพททริกเข้าไปเรียกแนชไปคุยอีกห้องหนึ่ง
    “ยืนตรงนี้ ตั้งใจฟังให้ดีแล้วก็พูดความจริงด้วยมีทางออกจากนี่โดยไม่ผ่านประตูใหญ่มั้ย ทางออกด้านหลัง”
    “มีค่ะ
    “อยู่ไหน”
    “เดินไปเหนือ 1 ไมล์มีท่อระบายน้ำใต้รั้วครึ่งทางตลอดพื้นที่ตะวันออกเฉียงเหนือ”
    “ดีมาก ที่นี้ พูดความจริงมา คุณเคยใช้ชื่อลิลิธ บลอมใช่มั้ย”
    “ใช่ค่ะ”
    “คุณเคยเข้าบำบัดจิตใช่มั้ย”
    “ใช่ค่ะ”
    “คุณแอบชอบเอ็ดมันด์ คลิฟฟ์ใช่มั้ย”
    “ใช่ค่ะ”
    “คุณฆ่าอลิเซีย ซีเบิร์กใช่มั้ย”
    “ไม่ค่ะ”
    “ผมเชื่อคุณ แต่ผมรู้ว่าฮาร์เก้นจะคิดยังไง ต้องโดนเขาลงโทษแน่ ขอย้ำ ผมรู้ว่าฮาร์เก้นคิดยังไง ต้องโดนเขาลงโทษแน่ ได้ยินมั้ย”
    “ได้ยิน”
    “ดีมาก ไปได้” ลิลิธ แนชรีบออกไปทางหนึ่ง
    แพททริกเดินกลับไปห้องเดิมถามทุกคนว่า ลิลิธ แนชกลับมารึยัง ฮาร์เก้นเข้ามาถามหาแนช เช่นกัน เขาก็บอกว่าไม่รู้ไปไหน แต่ก็บอกว่าเธอไม่ผิด ฮาร์เก้นถามว่ารู้ได้ยังไง เขาว่าถามแล้ว
    ฮาร์เก้นไม่ฟังแพททริกรีบเรียกรปภ. ให้ตามหาแนช
    แพททริกว่า “คุณมันโอเวอร์ มั่นใจว่าเธอไม่เป็นอันตราย”
    “จิตใจแปรปรวนอาจเป็นฆาตกรแต่คุณมั่นใจเธอไม่เป็นอันตรายเหรอ นั่นเป็นการยืนยัน”
    “ต่อให้เธอใช่ที่คุณว่านงั้นเธอก็ทำเรื่องแย่สุดๆ ไปแล้ว”
    ชายคนหนึ่งเข้ามาหน้าตาตื่นบอกฮาร์เก้นว่า มีรหัสแดง แพททริกสงสัยว่าคืออะไร เขารีบตามไป
    เข้าไปในห้อง พบหลอดยา กับโน้ตว่า คริปโตแฮนซ่าบี. ฉันขอโทษ ทุกคนมารุมดูกล่องที่ใส่หลอดไวรัส พอฮาร์เก้นเปิด แพททริกโยนหลอดแก้วแตกไปทางหนึ่ง ทุกคนหันไปมอง เขารีบหยิบหลอดไวรัสใส่กระเป๋ามา ฮาร์เก้นหันมามองกล่องเห็นหลอดไวรัสหายไป 1 หลอดก็ตกใจมาก
    “เราทำอะไรไม่ได้ อีก 4 ชั่วโมงทุกคนต้องตาย”
    ลิสบอนกระซิบคุยกับแพททริกสองคน
    “สารภาพมานี่เป็นแผนคุณใช่มั้ย”
    “ผมจะทำแบบนั้นทำไมแล้วได้ประโยชน์อะไร”
    “สาบานต่อหน้าหลุมศพแม่”
    “คุณรู้ว่าผมไม่ทำแบบนั้นไม่ว่าเรื่องอะไร”
    ลิสบอนอึ้ง “โอ้แม่เจ้า”
    ฮาร์เก้นเรียกทุกคนมาแล้วบอกว่าเหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมง ห้ามทุกคนออกจากสถาบันแห่งนี้ ทุกคนตกใจแล้ววุ่นวายกลัวมาก
    คาซีมถามว่า “แล้วยังไง ฝังเราในทะเลทรายงั้นเหรอ”
    ฮาร์เก้นว่า “กองทัพอากาศจะทิ้งระเบิดเพลิงใส่ที่นี่ ฆ่าเชื้อให้หมด พวกเขาจะแจ้งครอบครัวให้อย่างที่บอก เหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมง เราทุกคนเตรียมตัวและสวดมนต์เข้าไว้เชิญโทรศัพท์ได้ ขอพระเจ้าเมตตาดวงวิญญาณของเรา”
    ลิสบอนกับแพททริกอยู่ที่ระเบียงด้านบน แพททริกนอนสบายๆ ลิสบอนคุยโทรศัพท์กับโช
    “ครับหัวหน้า อีก5นาทีเราจะถึงแล้ว”
    “โชฟังให้ดี เจนกับฉันโดนกักไว้กับไวรัสอีกไม่นานเราคงตาย”
    “โอเค”
    “ฉันอยากขอบคุณ คุณกับริกส์บี้แล้วก็แวนเพ้ลท์ เป็นเกียติมากที่ได้ร่วมงานกับคุณ ช่วยโทรหาน้องชายฉัน ทอมมี่ เบอร์โทรเขาอยู่ในไดอารี่ที่โต๊ะฉัน เขาทำงานอยู่-ที่การไฟฟ้าของเมือง บอกเขาว่าฉันรักเขาและฉันให้อภัยเขา..ทุกๆ อย่างและบอกให้เขา..ทำดีกับน้องๆ บ้าง คำสั่งเสียก่อนตาย ฝากบอกเขาด้วย”
    “ได้ครับ ได้ครับ ลาก่อน”
    “โอ้เดี๋ยวคือผม อยากคุยกับพวกเขาด้วย”
    ลิสบอนให้ดูว่าวางสายแล้ว “โทษที”
    “ไม่เป็นไร” ลิสบอนถอนใจ “บอกลาได้ซาบซึ้งมาก”
    แพททริกลุกขึ้นนั่ง “กลัวว่าคุณจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ไม่ รวบรัด และสุขุม รอบคอบ”
    “อะฮะ คุณไม่มีใครอยากโทรหานอกจากโชกับริกส์บี้เหรอ”
    “ไม่มี ถ้าผมใกล้ตายจะโทรหาคุณ แต่คุณอยู่ที่นี่แล้วเลยไม่ต้องโทร”
    “ฉันเนี่ยนะ” แพททริกพยักหน้า “จะพูดว่ายังไง”
    แพททริกคิด “เอ่อ”
    ลิสบอนเอะใจ “เดี๋ยวเดี๋ยวนะ ถ้าเหรอ ถะถ้าผมใกล้ตายเหรอ”
    “คุณไม่ได้ใกล้ตายหรอก ผมเขียนป้ายไปแปะไว้ที่หลอดเปล่า แล้วกล่อมให้ลิลิธ แนชผู้น่าสงสารให้หนีไป ผมก็รู้สึกแย่เหมือนกัน”
    ลิสบอนด่าเลย “ไอ้คนสาระเลว”
    แพททริกแทรก “เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวๆๆ ใจเย็นก่อน..โช นี่เจนนะ ไม่ต้องไปสนใจคำพูดสั่งเสียของลิสบอน”  ผมหลอก ผมผิดเอง” แพททริกพูดเบา “เสียใจจริงๆ คุณอยู่ที่ท่อระบายน้ำแล้วใช่มั้ย ดีมากรอที่นั่นเดี๋ยวจะมีใครคนนึงไปทางคุณ บ๊ายบาย”
    ลิสบอนโวยใส่ “คุณมันโรคจิต ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
    “เหตุผล 2 ข้อ ข้อแรก เพื่อหาคนฆ่าอลิเซีย ซีเบิร์ก ฆาตกรไม่ใช่ลิลิธ แนชผู้น่าสงสาร คุณคงจำได้ฆาตกร..กินยาพิษไปแล้วเพื่อให้ตัวเองรอดจากไวรัส..ใช่มั้ย”
    “ก็ใช่”
    “ฆาตกรเชื่อว่าเขาเป็นคนเดียวที่จะไม่ตายใช่มั้ย”
    “ก็ใช่!”
    “ฉะนั้นเขาต้องรีบเผ่นจากที่นี่ก่อนที่เราจะตายหรือก่อนที่จะถูกกองทัพอากาศย่างสด เขาเข้าตาจน ต้องพยามหนีดังนัน้การเปิดเผยตัวคนร้ายต้องใช้เลขสมการที่ถูกต้องแม่นยำ”
    “เหตุผลข้อที่ 2 ล่ะ”
    “ข้อที่ 2 สำคัญที่สุด รู้สึกดีสุดๆ มั้ยล่ะที่คุณยังไม่ตาย ตอนนี้คุณรู้สึกดีใช่มั้ย มีความสุขใช่มั้ยที่ยังไม่ตาย”
    ลิสบอนจ้องแพททริก “ไม่เลย”
    “ผมรู้ว่าคุณมี คุณเองก็รู้ตัว”
    “ถ้าเหตุผลข้อแรกไม่เป็นจริง..เร็วๆ นี้ล่ะก็ ฉันชกหน้าคุณแน่”
    “ข่มใจไว้ก่อน ฮาร์เก้นกำลังจะวิ่งมาหน้าตาตื่นเพราะมีคนหนีไป อีกแป๊บเดียว เดี๋ยว อีกแป๊บเดียว อ้า”
    “ไม่มี” 
    “คุณจะต้องโอ๊ย” ลิสบอนชกเลย “โอ๊ย นั่นไงที่ผมพูดถึง”
    แพททริกชี้ไป เห็นฮาร์เก็นเดินมาได้ยินพอดี 
    “ทั้งหมดนี่แหกตาเหรอ!”
    แพททริกว่า “คุณก็พูดแรงเกินไปมันเป็นแผนลวงกับดักมากกว่า”
    “สิ่งสำคัญคือเราจับคนร้ายได้ นั่นต่างหากสิ่งสำคัญ”
    “กริฟฟิ่น เวลส์ใช่มั้ย ถ้าใช้วิธีคุณจับเขาไม่ได้แน่แต่วิธีผมซิ...หมดจดและมีศรัทธาในชีวิตด้วย”
    ลิสบอนไม่สน “เชิญแก้ตัวเองไปเถอะ”
    แพททริกหยิบหลอดไวรัสให้ “ตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องระวังเพราะนี่คือของจริง โอเคนะ รีบเอามันกลับไปที่ตู้แช่ แล้วเจอกันนะพี่บิ๊กเบิ้ม”
    โชกับริกส์บีจอดรถรอเจอกับแนช ไม่นานก็เจอเวลล์มุดออกมา
    เวลส์ถูกนำตัวมาสอบปากคำ เขาบอกว่า
    “ผมค่อยๆ ดูดไวรัสไปปล่อยในตลาดมืด” 
    “กรัมละ 3 แสนเหรียญ”
    “ใช่ครับ ถูกต้อง ผมเป็นคนทำบัญชีสินเขาก็เลยง่าย จนกระทั่งฮาร์เก้นเข้ามาเช็คของผมจึงต้องรีบทำอะไรซักอย่าง ผมเลยปล่อยเชื้อเพื่อปกปิดเชื้อที่หายไป”
    “ทั้งที่รู้ดีว่าอลิเซีย ซีเบิร์กจะโดนไวรัส”
    เวลส์ถอนใจ “มันต้องมีคนรับผิดชอบ ใครๆ ก็คิดว่าเธอเปิดหลอดยาเองแล้วไม่ยอมรับ เธอเป็นอย่างงั้นอยู่แล้ว ไม่เคยผิด”
    “ผมอยากรู้ เงินที่คุณได้จากการขโมย คุณเอาไปใช้อะไร”
    “ไม่ได้ใช้ ผมเอาไปซื้อพันธบัตรซะส่วนใหญ่ ที่ดินบ้าง”
    “เป็นการลงทุนที่ฉลาดมาก งั้นคุณคงเป๋นเศรษฐีในคุกแน่”
    แพททริกออกมาคุยกับลิสบอน
    “โอ้วันนี้เหนื่อยสุดๆ เฮ่อ แถวนี้เย็นจัง ยังโกรธผมอยู่เหรอ”
    ลิสบอนดุ “เงียบเลย”
    “ยอมรับเถอะว่ารู้สึกดี รู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นผมรู้นะ”
    “รู้มั้ยอะไรที่ทำให้ฉันรู้สึกดีสุดๆ ..ได้ชกหน้าคุณไง”
    แพททริกหัวเราะน้อยๆ “ยินดีที่ได้รับใช้คร้าบ” 

The End 16

logoline

ข่าวที่น่าสนใจ