สืบจิต ไขปริศนา ปี2 ตอน 14

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The Mentalist 214 ตอน Blood In Blood Out

    แพททริกโยนเหรียญให้ออกหัว 20 ครั้งก็จะได้เงินพนันจากริกส์บี ซึ่งเขาทำได้ เขาเอาเหรียญให้ริกส์บี ริกส์บีพยายามถามว่าทำได้ยังไง แต่เขาไม่ตอบ ลิสบอนดูอยู่ด้วย พอจบเกมส์ก็เดินออกไป เจอเอลีซนั่งอยู่ตรงโต๊ะโช เธอแนะนำตัวเองว่าเป็นเพื่อนโช
    “เอลีซ..ค่ะ ฉันเทรีซ่า ลิสบ้อน โชเคยพูดถึงคุณ”
    “ยินดีที่รู้จักค่ะ คุณคงเป็นริกส์บี้”
    ริกส์บีเข้ามาจับมือ “อ้อครับ เวย์น ยินดีครับ”
    “ยินดีค่ะ ฉันชอบเดาชื่อจากหน้าตา เอ่อ..ฉันขอถามหน่อย แพ็ททริก เจนนี่เขา”
    แพททริกที่นอนอยู่ที่โซฟารีบยกมือ “อยู่นี่ครับ”
    “หวัดดี นึกว่าจะน่ากลัวกว่านี้”
    โชเข้ามา เอลีซว่าเพิ่งเจอทุกคน ริกส์บีว่ากำลังจะเผาเขา โชเลยขอตัวไปเลย พอดีโทรศัพท์ดัง โชขอรับสายก่อน เอลีซว่าจะไปรอที่ลิฟท์
    ฟลอรี่ส่งเสียงมาตามสาย “สายสืบคิมบอล โชใช่มั้ย”
    “ใช่ครับ”
    “ฉันสายสืบชารอน ฟลอรี่จากฆาตกรรมโอ๊คแลนด์ฉันมีเหตุยิงกันที่ฝั่งตะวันออกและอยากให้คุณช่วยหน่อย”
    “ถ้าจะให้เราช่วยก็ต้องให้เจ้าหน้าที่พิเศษไปครับ”
    “ฉันไม่ได้ขอซีบีไอค่ะ ฉันขอคุณเลย”
    “ทำไมครับ”
    “เราระบุตัวผู้ตายไม่ได้แต่ในโทรศัพท์เขา..โทรไปหาคุณสามครั้งในช่วงสามวัน พอจะนึกใครออกมั้ย”
    “ผู้ตายหน้าตาเป็นไง”
    “ผู้ชายเอเชีย สามสิบต้นๆ รอยสักจากคุก อาจเป็นพวกอยู่แก๊งก็ได้”
    “ที่อยู่ล่ะ”
    “1300 ซัมมิทสตรีท โอ๊คแลนด์” 
    “ครับ เดี๋ยวผมไป”
    แพททริกที่มองโชอยู่ถามว่างานเข้าเหรอ
    “ฆาตกรรมที่โอ๊คแลนด์ให้ไปช่วยระบุตัว”
    “คุณจะทิ้งสาวสวยที่รออยู่หน้าลิฟต์ไปหาศพเหรอ ที่โอ๊คแลนด์”
    “ก็มันงาน”
    “งั้นผมไปด้วย”
    “ไม่ งานนี้ไปคนเดียว”
    แต่สุดท้ายก็ต้องให้แพททริกไปด้วย ไปถึงฟลอรี่ว่าผู้ตายโดนยิงสามนัดที่หลัง กระเป๋าตังไม่อยู่แต่ไม่น่าใช่จี้ปล้นมีโทรศัพท์กับเงินในกระเป๋าหลังยังอยู่ กับกระดาษรหัสในซองพลาสติก เธอถามว่ารู้มั้ยคืออะไร
    โชดูศพแล้วบอกว่า “ไม่ เขาชื่อเดวิด ซัง ออกมาได้เดือนก่อนหลังติดคุกที่โฟลซัม เขาเป็นเด็กแก๊ง พวกเอวอนพาร์คเพลย์บอยส์”
    แพททริกแปลกใจ “เอวอนพาร์คเพล์บอยส์”
    “แก๊งเก่าผม”
    “เคยอยู่เพลย์บอยส์เหรอ”
    “เขามียายเป็นญาติคนเดียว นามสกุลเดียวบ้านอยู่ถนนเทเลกราฟ”
    ฟลอรี่ถาม “รู้มั้ยออกมาแล้วเขาทำอะไร”
    “ไม่รู้เลย ไม่ได้คุยกันสิบสามปีแล้ว”
    “แล้วที่เขาโทรไป”
    “เขาฝากข้อความไว้บอกว่าอยากให้ช่วย”
    แพททริกถาม “ไม่ได้โทรกลับไปถามเหรอ”
    “ไม่ มีอะไรอีกมั้ยคุณสายสืบ”
    ฟลอรี่ว่าไม่ แพททริกถามว่าทำไมเขาโทรมาหาให้โชช่วย โชว่าเมื่อก่อนซี้กัน เขาเหมือนน้องชาย
    สำนักงานใหญ่ซีบีไอ ซาคราเมนโต้ แคลิฟอร์เนีย ยายซังของเดวิคมาหาโช บอกว่าเดวิคเขากลับตัวแล้ว แล้วการถูกฆ่าไม่ใช่พวกแก๊งแน่ แต่โชไม่เชื่อ บอกว่าเขาช่วยอะไรไม่ได้
    ริกส์บีกับแวน เพลท์ว่าจะทำงานแทน ให้โชไปดูเรื่องเพื่อน แต่เขาไม่สนใจ แพททริกเข้ามาคุยด้วยว่าทำแบบขำๆ ก็ได้ แต่โชนิ่ง เขาเลยบอกว่าทำเพื่อให้โชสบายใจ
    โชพาแพททริกไปถิ่นเก่า แล้วพบจอนจอน เขาแนะนำกับไท รุ่นน้อง
    “เคยอยู่เพลย์บอยส์สมัยนมนาน.. ฉายาไอ้ใจหิน”
    แพททริกฟังแล้วว่า “โธ่”
    จอนจอนว่า “ถ้าอยากทำอะไรโหดๆ ..ก็บอกนะโช”
    แพททริกรีบบอกแทน “ตอนนี้ยังเหมือนเดิม”
    จอนจอนมองแพททริก “คุณเป็นใคร”
    “เอ่อแพ็ททริก.. เจน ยินดีครับ ร้านสวยนะ คงค้าขายยาเสพติด ใช่มั้ย”
    ไทรีบปฎิเสธ “เปล่า”
    “รู้มั้ยผมเคยอ่านเจอว่า..นี่เรื่องจริงนะ พ่อค้ายาทั่วไป..ถ้าไปทำเบอร์เกอร์ขายจะรวยกว่าคุณว่ามันตรงรึเปล่าล่ะ”
    จอนจอนขำ “ทุกอย่างมีคนเก่งคนห่วยทั้งนั้น”
    โชถามว่า “รู้เรื่องเดวิด ซังมั้ย”
    “รู้”
    “รู้มั้ยว่าใครฆ่าเขา”
    “ไม่”
    “เขากลับมาหานายเลยมีปัญหาเหรอ”
    “ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะ”
    “ก็ถ้าเป็นเรื่องของแก๊งจะได้ไม่ยุ่ง”
    “พอเดวิดออกจากคุก เราบอกให้เขามาช่วยงาน กลับมาทำงานที่คุ้นเคย เขาไม่เอา เขาบอกจะเลิก..เลิกแล้ว แล้วเมื่อเดือนก่อนโทรมาหาฉันบอกว่าจะคุยกับเคเอสโดยตรง เหมือนว่ามีงานเข้ามา เขาเลยไปคุยกับเคเอสไม่ใช่กับแก๊ง ซึ่งพลาดมาก ไม่ให้เกียรติกัน ไม่ทำ..ก็ออกไป..ห้ามครึ่งๆ กลางๆ ใช่มั้ยใจหิน”
    “มันงานอะไร”
    “ไม่รู้ รู้ใช่มั้ยเคเอสโมโหมากเรื่องที่นายทำลงไป”
    “เขาต้องหัดปล่อยวางบ้าง ขอบคุณที่ช่วย”
    แพททริกหยิบกระดาษขึ้นมาถามว่ารู้มั้ยว่าคืออะไร จอนจอนว่า ไม่
    ริกส์บีข้อหารู้ว่าเดวิดออกจากคุกไปทำงานเป็นคนทำความสะอาดบริษัทที่โอ๊คแลนด์ แพททริกชวนไปที่บริษัทเพื่อฟังความอีกด้าน แพททริกถามว่าเคเอสเป็นใคร
    “เป็นหัวหน้าแก๊ง ตัวโฉด”
    “ไปทำอะไรให้เขาโกรธได้”
    “ฉันยิงเขา”
    แพททริกทึ่ง “ก็สมควรอยู่”
    ซีด้าร์ครี้กเอควิตี้ส์ โอ๊คแลนด์ แคลิฟอร์เนีย เจอแฟร้งค์ตอบว่า
    “ผมเจอเดวิดเมื่อคืน เอาเงินเดือนไปเข้าตอนเขามาทำงาน”
    “เดวิดเคยพูดถึงเอวอนพาร์คเพลย์บอยส์มั้ย”
    “คนคุมเขานัดสัมภาษณ์งาน ผมรู้เรื่องเขาแล้ว”
    “แล้วยังจ้างอีก”
    “ผมไม่เกี่ยงพวกขี้คุก พวกนี้ต้องการโอกาสและถ้าได้ก็จะสำนึก อยู่ยาว..ไม่ลาออกง่ายๆ”
    อดัมเดินเข้ามาหาบอกว่าให้ทำความสะอาดห้องน้ำชั้นสามด้วย แพททริกหยิบกระดาษขึ้นมาถามว่ารู้มั้ยว่าคืออะไร แฟร้งค์มองแล้วบอกว่าไม่รู้ แล้วก็รีบบอกว่าไม่รู้อะไรแล้ว
    สำนักซีบีไอ ลิสบอนเข้ามาหาทุกคน
    “ทุกคน สายสืบฟลอรี่ที่ฆาตกรรมโอ๊คแลนด์โทรมาหาฉัน นี่เราจะไปทำคดีเดวิด ซังแต่ไม่มีใครบอกฉันหน่อยเหรอ เพราะเธอรู้จากพยานที่พวกคุณไปคุยด้วย”
    “อ๋อ เราก็..แค่ไปสืบเองนิดหน่อยน่ะ” แพททริกว่า
    ลิสบอนสวน “เราไม่ทำกัน”
    โชออกรับผิด “ผมผิดเอง ผมไปเช็คว่าเดวิดยังอยู่แก๊งรึเปล่า”
    “ปืนที่ยิงเขาตรงกับปืนที่ใช้ยิงกันระหว่างแก๊งเมื่อปีก่อน..ฝีมือแก๊งแน่นอน” ลิสบอนว่า
    แพททริกว่าน่าจะไปหาคนชื่อเคเอสนะ แต่โชนิ่งมาก
    คืนนั้น โชอยู่กับเอลีซ เธอรู้สึกได้ว่าโชนิ่งเงียบมาก ถามว่าเป็นอะไรมั้ย
    โชถอนใจ “เปล่า ไม่เป็นไร”
    “คิมบอลตอนนี้คุณยิ่งพูดน้อยกว่าปกติอีก มีอะไรคะ”
    “ไม่หรอก”
    “แสดงว่ามีแต่คุณไม่อยากพูดถึงสินะ”
    โชถอนใจ “ใช่”
    “งั้น..ไม่ต้องพูดก็ได้” เอลีซจูบ
    “ขอบคุณ”
    ทันใดนั้นก็มีไอ้โม่งบุกเข้ามาจับตัวโชกดไว้ แล้วกดเอลีซก่อนจะต่อย
    เวลาต่อมากู้ภัยมาพาเอลีซไปโรงพยาบาล โชบอกว่าเดี๋ยวจะตามไป ลิสบอนเข้ามาบอกว่าจะทำคดีนี้ประสานกับโอ๊คแลนด์ แต่โชไม่ฟัง เดินไปขึ้นรถเลย ปรากฏว่าแพททริกรออยู่ในรถแล้ว 
    ในรถแพททริกถาม “คุณยิงเคเอสทำไม อยู่ในแก๊งมันต้องมีข้อห้ามเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
    “เคเอสอยากจะปล้นบ้านคน เข้าไปจับคนในบ้านไว้แล้วกวาดเงินแต่ผมไม่ทำ เคเอสอยากให้ผมทำเลยเถียงกัน เขาชักปืนแต่ผมเร็วกว่าเลยยิงเข้าไหล่เขา ผมเลยออกจากแก๊ง เอาปืนให้เดวิดแต่พออีกสองวัน..มันไปขโมยรถ โดนตำรวจเรียกแล้วค้นเจอปืน มีปืนในครอบครองโดนสิบห้าปี”
    “เลยรู้สึกผิดเพราะเป็นปืนคุณ”
    “เปล่าผมคิดว่ามันโง่ที่พกปืน ไม่ควรทำแบบนั้น”
    “ก็เลยไปเป็นทหาร”
    “ขึ้นทะเบียนภายในสองอาทิตย์ ผมอยากหนีให้เร็วที่สุด บอกตัวเองว่าจะไม่กลับไป”
    โชกับแพททริกจะไปถามจอนจอนถึงที่อยู่เคเอส พบแต่ไท ตอนแรกไทจะไม่บอกแต่พอโดนโชจะหักแขนก็รีบบอก
    ลิสบอนติดต่อโชกับแพททริกไม่ได้ก็ถามริกส์บีกับแวน เพลท์ทั้งสองก็ติดต่อไม่ได้ แวนเพลท์ว่าได้ชื่อคนทำงานกับเดวิด ซังคืนที่เขาตาย ลิสบอนให้ทั้งสองไปคุยไปดูที่บริษัท
    แวน เพลท์กับริกส์บีเข้าไปติดต่อ คริสตัลเลขาอดัม รี้ด เธอดูงง จนริกส์บีบอกให้โทรตาม จะรอ พออดัมมา แวน เพลท์ถามว่าเคยเห็นเดวิดทะเลาะกับใครมั้ย อดัมให้คริสตัลพาไปคุยกับพวกทำความสะอาดเอง
    โชจอดรถหน้าบ้านเคเอสแล้วสั่งให้แพททริกรอในรถ โชบุกเข้าไปแล้วสั่งให้ทุกคนยกมือ ก่อนสั่งให้เคเอสเข้าไปในห้องกับเขาตามลำพัง แล้วถามว่าฆ่าเดวิดเหรอ เคเอสขำ โชต่อยแล้วถามว่าส่งคนไปทำร้ายแฟนเขา แล้วบอกไม่ให้ยุ่งกับแก๊งเพลย์บอล เคเอสปฏิเสธทั้งสองข้อหา แล้วบอกว่าเดือนก่อนเดวิคมาหาอยากซื้อโคเคน ห้าพัน เยอะขนาดนั้นต้องเอาไปขายแน่ ทะเลาะกัน เดวิคบอกว่าจะทำแค่ครั้งเดียวแล้วจะเลิก โชไม่เชื่อ บังคับให้เคเอสออกไป แต่พบว่าลูกน้องของเคเอสก็จับตัวแพททริกมาจะแลก แต่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมลดปืน แพททริกต้องพูดให้ทุกคนใจเย็นแล้วผ่อนคลาย ทั้งหมดเอาปืนลง เคเอสไล่โชออกไป
    “ขอบคุณ เอ่อ..ที่จริงแล้วผม” แพททริกหยิบกระดาษขึ้นม ทุกคนตกใจยกปืนขึ้น “โอ้ว โห ใจเย็นนะ อย่ายิง แค่ซอง พลาสติก ไม่มีอะไร เลขพวกนี้ รู้มั้ยว่าคืออะไร”
    “แกนี่ประหลาดหลุดโลกเลย”
    “โอเค งั้นตีเป็นว่าไม่รู้”
    โชกับแพททริกนั่งกินอาหารกัน ริกส์บีเข้ามา โชถามว่าเรียกมาทำไม
    “อ๋อก็..คุณพึ่งพาไม่ได้ ผมเกือบโดนยิง”
    “นี่ถ้าเดวิดขายยาก็ต้องใช้ด้วย ถ้าใช้ด้วยก็คงโกงเคเอสกระจาย”
    “ซังไม่ใช้ยา ผลตรวจไม่เจออะไร ไม่มียาเสพติดเลย”
    “ไง”
    “งั้นเคเอสฆ่าเขาเพราะเรื่องอื่น”
    “ซับซ้อนเกินไป มีดโกนของอ็อคแคมบอกว่า.. ทางแก้ปัญหาที่ง่ายที่สุดมักเป็นทางที่ดี ที่สุดใช่มั้ย”
    “ใช่”
    แพททริกว่า “งั้นถ้าผมโยนเหรียญแล้วออกหัวยี่สิบครั้งติด ใช่..ผมอาจถ่วงเหรียญไว้แต่ถ้าคำตอบที่ถูก คือง่ายที่สุด สองเหรียญ เหรียญที่มีหัวสองด้าน..มาโยน ส่วนเหรียญจริงเอาให้คุณดูไงเพื่อน”
    ริกส์บีบ่น “ว่าแล้วเชียว”
    โชงง “แล้วเกี่ยวอะไรกับเดวิด”
    “เดวิดซื้อโคเคนมาห้าพันดอลลาร์แต่ไม่ขายไม่ใช้ คิดง่ายๆ ..ยาอยู่กับใคร”
    ห้องน้ำหญิง คริสตัลซื้ดโคเคน แวน เพลท์โผล่มาข้างบน เธอตกใจ คริสตัลถูกนำตัวมาสอบถาม ตอนแรกก็ไม่ยอมรับ ลิสบอนเน้นให้พูดความจริง สุดท้ายก็ยอมบอกว่า
    คริสตัลถอนใจ “เขาชอบเล่นยา..แล้วซ้อมฉัน แล้วก็อึ๊บกัน”
    แวน เพลท์ว่า “คริสตัลนั่นคือข่มขืน”
    ลิสบอนถาม “คนที่ทำงานเหรอ”
    แวน เพลท์เสริม “คริสตัล ถ้าคุณบอกเรามาคุณจะไม่โดนอีก”
    “อดัม รี้ด”
    “โอเค แล้ว..อดัมเอายามาจากเดวิดซัง”
    “ค่ะ ใช่”
    “ยังไง”
    “อดัมจับได้ว่าเดวิดขโมยแล็ปท็อป และเขารู้ว่าเดวิดรู้จักกับพวกแก๊ง เขาเลยคิดว่า..เขาน่าจะรู้จักคนมีโคเคนดีๆ อดัม..บอกว่าจะแจ้งตำรวจถ้าเดวิดไม่หายามา”
    “อดัม รี้ดแบล็คเมลเดวิดให้หายาให้”
    “ค่ะ”
    แพททริกหยิบกระดาษให้ดูว่าอะไร คริสตัลย้อนถามว่าเอามาจากไหน
    โช ริกส์บี แพททริกบุกไปจับอดัม เขากำลังอยู่กับหญิงสาว แพททริกรีบไล่หญิงสาวออกไปแล้ว
    “คุณนี่ยุคเรอเนสซองส์ขนานแท้เลย ทั้งทำงานทั้งค้ายา ขู่กรรโชกชอบข่มขืน”
    อดัมขำ “คริสตัลบอกเหรอ ห้ะ อีบ้านั่นติดโคเคน ไปเชื่อมันได้ยังไง” 
    อดัมโดนตบ แพททริกถามเรื่องยิงเดวิค อดัมว่าเขาไม่เกี่ยว
    “เราคิดว่าเกี่ยว รู้มั้ยนี่อะไร ผมรู้แล้ว นี่คือรหัส..เข้าไปในบัญชีลูกค้ารายใหญ่ๆ ของบริษัทเดวิด ซังกำลังขโมยไอ้นี่..ตอนเขาถูกฆ่า ซื้อยานั่นแค่อุ่นเครื่อง นี่คือที่คุณอยากให้เขาทำจริงๆ ใช่มั้ย คุณอยากให้เขาขโมยรหัสพวกนี้ให้คุณเอาไปขาย แต่เกิดเรื่องผิดพลาดคุณเลยยิงเขาใช่มั้ย”
    “คุณจะบ้ากันเหรอผมไม่เกี่ยวด้วยนะ!” 
    “เกี่ยว แล้วนายก็ไปบ้านฉัน แล้วก็ซ้อมแฟนฉัน แล้วซัดโทษให้เคเอสกับแก๊งมัน”
    “เปล่า ไม่.. ไปเอาข่าวมาจากไหน คุณมาจับผิดคนแล้ว” อดัมร้อง
    โชคาดคั้น “ปืนอยู่ไหนอดัม”
    “ปืนไหน” อดัมร้อง 
    “ปืนที่นายใช้ฆ่าเดวิด”
    “จะบ้ารึไง เรียกทนายมาให้ผมเดี๋ยวนี้”
    “นี่โช เพลาๆ หน่อยน่ะเดี๋ยวพากลับออฟฟิศก็ได้” ริกส์บีปราม
    “ต้องให้มันสารภาพ มันต้องบอกว่าปืนอยู่ไหน ถ้าไม่มีปืนมันรอดแน่”
    แพททริกกับริกส์บีพยายามให้โชใจเย็น แต่เขาไม่
    “แกจะเป็นแผลที่สันมือเวลาที่ไปต่อยใคร แกเข้าไปที่ห้องแฟนฉัน ต่อยหน้าเธอจนเธอเลือดออก แล้วก็ฆ่าเดวิดเพื่อนฉัน ยอมรับมา”
    “แผลมาจากอย่างอื่น”
    “ยอมรับมา!!!”
    “ผมทำจริงผมซื้อยาจากเดวิด ซัง เรื่องนั้นยอมรับ แต่.. เรื่องอื่นผมไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลย”
    “โอกาสสุดท้าย แกฆ่าเดวิดแล้วปืนไปซ่อน ที่ไหน”
    “ผมไม่รู้”
    “ซวยไป”
    อดัมโดนซ้อม “เดี๋ยว ทำไมคุณไม่ฟังผม จะไปไหน จะพาผมไปไหน”
    โชลากอดัมออกไป แพททริกกับริกส์บีตามไปแต่ไม่ทัน โชใช้ไม้ขัดประตูไว้ทำให้แพททริกับริกส์บีตามไปไม่ได้ เขาร้องให้คนช่วยเปิด แฟร้งค์มองเหตุการณ์อยู่ค่อยๆ เดินมาแล้วเปิดประตูให้แพททริกกับริกส์บี

    โชที่ลากอดัมออกไปด้านนอกซ้อมจนนิ่งไป ยิงปืนนัดหนึ่ง แพททริกกับริกส์บีรีบออกไป แฟร้งค์ตามไปด้วย
    โชว่า “เออ มันไม่ยอมพูด”
    “ไม่นะ แบบนี้แย่แน่โช คุณคุมไม่อยู่แล้ว”
    “มันทำผมโกรธ แกอยู่ตรงนั้นเลยนะ ริกส์บี้เอาศพไปใส่รถ” โชสั่ง
    แพททริกเหวอ ริกส์บีก็เช่นกัน โชต้องสั่งอีกรอบ ริกส์บีรีบทำตาม
    แฟร้งค์อึ้ง “อ.. คืองี้ ผมจะไม่ไปบอกใครเรื่องนี้”
    โชตวาด “เงียบเลย ผมคิดอยู่”
    แพททริกดุ “ยังจะคิดอีกเหรอ เขาไม่สารภาพ ถ้าเขาผิดจริงเขาพูดไปแล้ว ว่างั้นรึเปล่าแฟร้งค์”
    “ผม..ผมไม่รู้เรื่องด้วยเลยนะ”
    “จริงเหรอ แปลกนะ ผมว่าคุณโกหกว่าไม่รู้เลขพวกนี้”
    “ไม่ๆ คุณคิดผิด”
    “วันๆ ต้องล้างส้วมต้องเก็บขยะ ถ้าได้ฉกเงินในบัญชีพวกนี้คงดีน่าดู”
    แฟร้งค์รีบปฏิเสธ “ผมไม่ได้ทำนะ”
    “แล้วใส่ถุงมือทำไมแฟร้งค์”
    “ใส่ทำงาน”
    “แกเลิกงานแล้ว ถอดมันออกเดี๋ยวนี้ เพราะอะไรถึงไม่ยอมถอด” โชจ้อง
    “เปล่า”
    “หรือแกจะมีแผลอยู่บนมือ”
    “ใจเย็นก่อนอย่าให้มันจบซ้ำรอยเดิม แฟร้งค์ บอกเรามา บอกความจริงมา”
    “ผมไม่รู้เรื่องที่คุณพูดเลย”
    แพททริกคาดคั้น “คุณยิงเดวิด ซัง”
    “ผมเปล่านะ”
    “คุณบอกว่าเอาเงินเดือนไปเข้าในคืนที่เขาถูกฆ่า คุณโกหกเรา คุณเห็นว่าเขาโดนอะไร นี่ผมช่วยคุณอยู่นะ”
    “เอามือมาดู” โชถาม
    “ไม่”
    “งั้นเจนก็ถูก แกนี่เอง โธ่ แฟร้งค์ อย่าให้ฉันฆ่าแกด้วย แกบอกความจริงดีกว่า บอกมาแล้วฉันจะไม่ทำอะไร”
    “ผมๆ ผมเปล่า เดี๋ยว!! เดี๋ยวก่อนผมยอมแล้ว ผมฆ่าเดวิด อย่าให่เขายิงผมนะผมขอร้อง”
    “จริงเหรอ”
    “เดี๋ยวแกก็กลับคำ”
    “ไม่ๆ ผมๆ เข้าไปที่ห้องแฟนคุณผมใส่กุญแจมือให้คุณต้องดู ดูสิ ดูมือผม”
    “ปืนอยู่ไหน”
    “ในท่อน้ำทิ้งด้านหน้า”
    “ไม่เป็นไรผมเชื่อเขา ผมเชื่อ ริกส์บี้” ริกส์บีนำตัวอดัมออกมา
    แฟร้งค์เหวอ “เดี๋ยว คุณฆ่าเขาแล้วนี่”
    “อ่า..เปล่า โชเขาสารภาพแล้วคุณชนะ คุณไม่ต้องทำอะไรเขาแล้ว ไม่ต้องทำแล้ว พอแล้วนะ” แฟร้งค์โดนต่อย
    ลิสบอนว่าเจอปืนแล้ว กระบอกเดียวกัน แพททริกคุยกับแฟร้งค์
    “คุณไม่ได้จ้างเดวิดเพราะให้โอกาสแต่จะให้เขาขโมยของให้ ขโมยทั้งแล็ปท็อปและข้อมูลคุณแค่ขู่จะฟ้องว่าเขาฝ่าฝืนทัณฑ์บน” 
    ลิสบอนถาม “ฆ่าเขาทำไม เขาก็ขโมยของให้แล้ว”
    “เขาบอกว่าจะเลิก เขาไม่อยากได้เงินเลย บอกว่าแค่อยากใช้ชีวิตไป ผมนึกว่าเขาจะบอกตำรวจ”
    “แล้วอีกคนที่เข้าไปจับฉันตอนนั้น มันเป็นใคร” โชถาม
    “โทนี่ เว้ด เป็นลูกน้องผม”
    ลิสบอนนำตัวแฟร้งค์ไป
    โชกล่าวขอโทษอดัม ตอนแรกทนายอดัมจะไม่ยอม จะฟ้อง ลิสบอนจึงบอกว่า
    “เรามีคำให้การของคริสตัล ฮาร์กรีฟที่จะทำให้คุณรี้ดโดนฟ้องหลายกระทงหนักๆ มีทั้งขนยาเสพติด ขู่กรรโชก ล่วงละเมิดทางเพศ”
    “ศาลไม่รับฟังหรอก พยานคุณไม่น่าเชื่อถือ”
    “นี่มันคนละเรื่องกันเลยค่ะ อัยการเขตยินดีจะทำข้อตกลงกับคุณรี้ดในเรื่องการรอมชอมถ้าหากว่าเขาสนใจจะรอมชอมกับเรา”
    “ได้”
    “เดี๋ยวไว้คุยกับอัยการ”
    โชไปเยี่ยมเอลีซ ก่อนจะไปขอโทษคุณยายซัง
    “ผมคิดผิด ยายพูดถูก เดวิดกลับตัว เขาโทรหาผม ขอให้ผมมาช่วย แต่ผมไม่ยอมโทรกลับ พอรู้ว่าเขาถูกฆ่า ผมไม่อยากยอมรับว่า..เขาอาจจะกลับตัวแล้วก็ได้เพราะนั่นเท่ากับผมทำให้เขาผิดหวัง ขอโทษครับคุณยายซัง ขอโทษจริงๆ ให้อภัยผมด้วย” คุณยายซังโผกอดโชร้องไห้

The End 14