สืบจิต ไขปริศนา ปี 2 ตอน 12

ทุกวันจันทร์ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

MENTALIST 212 ตอน BLEEDING HEART

    ลิสบอนกับแพททริกกำลังถูกบริวสเตอร์ให้ตอบคำถามถ่ายทำทีวี บริวสเตอร์ถามแพททริกเรื่องญาณทิพย์ เขาว่าไม่มีจริง แล้วตอบไม่ถูก และรู้สึกอึดอัดขอไม่ถ่ายต่อ ลิสบอนต้องถ่ายคนเดียว 
    บริวสเตอร์ให้ลิสบอนเล่าขั้นตอนการทำงานตั้งแต่แรก เธอเริ่มเล่าตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์จากห้องทำงานรัฐมนตรียุติธรรมคดีฆาตกรรมเซ็นต์แคลร์ อัยการท้องที่ขอให้เราช่วย เพราะเกี่ยวพันกับเรื่องการเมือง
    ทีมลิสบอนไปที่เกิดเหตุ ดอนเนอร์ตำรวจท้องที่ไม่ค่อยพอใจนัก ยิ่งเห็นแพททริกดมศพ หญิงที่เสียชีวิตโดนแทงอก 2 แผล การทำเล็บและทำผมแต่งตัวเหมือนอยู่บ้าน แพททริกว่าฆาตกรจงใจให้พบศพที่นี่ ลิสบอนให้ดูภาพข่าวอย่างละเอียด ลิสบอนยังเห็นที่แขนศพมีรอยช้ำเหมือนต่อสู้
    ที่เกิดเหตุยังมีกลุ่มอนุรักษ์มาชู้ป้ายต่อต้าน เทศมนตรีเมลบ้า วอล์กเกอร์ แชนนอน
    พอกลับมาลิสบอนก็ต้องถ่ายทำต่อ เธอรู้สึกว่าไม่เข้าแบบที่แพททริกว่า แต่เช็ททริกรีบกล่อม
    “ถ้าเราตรงไปตรงมากับทุกเรื่อง ผลบวกจะตามมา หลักการพื้นฐานเลย”
    ลิสบอนขัด “เรากำลังไขคดีฆาตกรรมอยู่นะเบร็นด้า ไม่มีเวลามาเสียให้การประชาสัมพันธ์”
    “เทเรซ่า คุณรู้ว่าเราโดนสื่อจวกเละตั้งแต่หัวหน้าโก้กับทีมงานถูกฆ่าในรังของเราตอนเคทีคิวซีทำเรื่องมาเมื่อวาน ฉันรีบกระโจนใส่เลย รัฐมนตรีก็เห็นด้วย”
    “แล้วหมอนี่เป็นใคร”
    “นักข่าวสืบสวนที่ถูกต้องตามกฎหมาย ไมค์ บริวสเตอร์ ทำข่าวเซนทรัลวัลลี่ย์มาหลายปีแล้วขอร้องเถอะ เทเรซ่า นะ ช่วยเราหน่อย”
    “อย่ามาขวางแล้วกัน ถ่ายในออฟฟิศและห้องขังได้ ห้ามลงพื้นที่”
    “ขอบคุณ”
    บริวสเตอร์ว่า “ขอบคุณจริงๆ ครับ ไม่ต้องห่วงเลย นี่เป็นถนนสองเลน ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย”
    บริวสเตอร์นำภาพวีดีโอมาให้ทีมลิสบอนดู
    “โอเค นี่คือภาพข่าวที่สตีฟกับผมถ่ายไว้ตอนขุดดิน เทศมนตรีเมลบ้า วอล์กเกอร์ แชนนอน สร้างภาพว่าติดดิน แต่เหี้ยมเกรียมเมื่อจำเป็น”
    แพททริกชม “รองเท้าสวย อ่ะ”
    “ไม่ครับ คนรวยนั่นเป็นใคร” โชถาม
    “ฮีตั้น ครัป นักพัฒนาที่ดินโครงการนี้ เฮงซวยได้โล่เลย”
    ลิสบอนถาม “คนพวกนั้นล่ะ”
    “นักอนุรักษ์ โครงการอยู่ขอบพื้นที่เขตสงวน”
    “ป่าอนุรักษ์ต่างหาก”
    “ทำนองนั้น”
    “มีภาพฝูงชนอื่นอีกมั้ย”
    “หมดแล้ว ช่องอื่นอาจจะมี แต่คงจะขอยาก”
    “คงดีถ้าได้ดูจากหลายมุม โช ขอภาพให้หน่อย” ลิสบอนสั่ง
    บริวสเตอร์อธิบายต่อ “นั่น วิลสัน ฟอนเทโน่ ผู้ช่วยเทศมนตรี และ นี่คือภาพรับทรัพย์
    แวน เพลท์รายงานลิสบอนว่าสิ่งที่พบบ้านของผู้ตายคือแล็บท็อปหายไป ลิสบอนเห็นสร้อยคอจากรูป แวน เพลท์ว่าเธอใส่บ่อย ลิสบอนสั่งให้หาสร้อย แต่แพททริกว่าสร้อยคอหายนานแล้ว ฆาตกรน่าจะเก็บไปแล้ว
    ช่วงเวลาว่าง ลิสบอนก็ต้องคอยมาเข้ากล้องต่อ
    สำนักงานนายกเทศมนตรีแชนนอน ซอลเตอร์ แคลิฟอร์เนีย ลิสบอนกับแพททริกเจอฟอนเทโน่ เลขาเทศมนตรีแชนน่อน ลิสบอนถามว่าได้ร่วมงานกับมาร์ธา เซ็นต์แคลร์มั้ย ฟอนเทโน่ว่ามาร์ธาเป็นคนจ้างเขามา ลิสบอนถามเรื่องสร้อยคอ ฟอนเทโน่เล่าว่า
    “ครับ บุษราคัม หินประจำวันเกิด ได้ตอนคริสต์มาสปีก่อน ไม่เคยถอด”
    “รู้มั้ยใครให้”
    “ไม่”
    แพททริกหยิบสมุดที่โต๊ะมาร์ธาดู “ประชุมเยอะมาก สุดสัปดาห์ด้วย ประชุมธุรกิจ ชมรมหนังสือ ชุมชน พรุ่งนี้ สำคัญมาก มีดาวและเครื่องหมายตกใจ3อันตอน11โมง”
    ฟอนเทโน่ว่า “ครับ เอ่อ นัดสรุปงานกับสภาเทศบาล”
    พอดีแชนน่อนมา เธอพาลิสบอนกับแพททริกไปคุยในห้อง
    ลิสบอนว่า “ช่วยพูดถึงโครงการก่อสร้างที่ไปเปิดเมื่อวานได้มั้ยคะ”
    “มันชื่อแกรนตั้น คอมเพล็กซ์ พวกเราภูมิใจมาก มีออฟฟิศ ห้องขายปลีก ที่อยู่อาศัย สร้างด้วย เทคโนโลยีรักษ์โลก”
    “แล้วมาร์ธาเกี่ยวกับโครงการแค่ไหน”
    “ศูนย์ เธอเป็น เธอเคยเป็น ผู้ดูแลสื่อ ซึ่งไม่เกี่ยวกับเรื่องของนโยบาย”
    “แล้วเธอจะพูดเรื่องอะไร ในสภาเทศบาลพรุ่งนี้”
    “อ้อ งานเลี้ยสื่อ รู้สึกงานจะจัดบนแพ”
    “สารวัตรดอนเนอร์บอกออฟฟิศคุณ ถูกข่มขู่จากนักเคลื่อนไหวเพื่อสิ่งแวดล้อม”
    “เคลื่อนไหว? ไม่ ผู้ก่อการร้าย พวกนั้นเผาคอนโดที่สร้างอยู่บนภูเขา และทำลายรถหรู นี่แค่เมืองเดียวนะผู้นำเป็นคนบ้า ที่เรียกตัวเองว่าแจสเปอร์”
    ฟอนเทโน่เข้ามายื่นกระดาษโน้ตให้ แชนน่อนอ่านแล้วนิ่งไป ลิสบอนเข้ามาดูเห็นเป็นคำขู่
    “แกรนตั้นเดเวล็อปเม็นต์คือสิ่งเลวทราม ผืนป่าเก่าแก่นับร้อยเอเคอร์จะถูกรื้อถอนเป็นภัยต่อระบบนิเวศน์ มันต้องหยุด มันจะหยุด ไม่ว่าจะต้องทำยังไง ผมชื่อแจสเปอร์ และผมคือกองทัพ”
    แพททริกหัวเราะ “ปัดโธ่ ผมคือกองทัพ? ไร้สาระ”
    “งั้นเหรอ เขาฆ่ามาร์ธา”
    แพททริกสวน “คุณเดาเอา”
    “ใช่ฉันเดา แต่เราเจอศพที่จุดก่อสร้างนะ เป็นสารที่ชัดเจน ใช่มั้ย”
    “เมลบ้า ถ้าจะฆ่ามาร์ธา ฆ่าคุณดีกว่า รับรองเป็นข่าวดังกว่าแน่”
    “ว่าไงนะ”
    “สิ่งที่คุณเจนพยายามถามคือ มีคนที่มีความแค้นส่วนตัวกับมาร์ธาอยู่บ้างหรือเปล่า”
    “ไม่ เธอเป็นคนน่ารัก..น่ารักมากด้วย”
    แพททริกถาม “แล้วทำไมคุณไม่ชอบเธอล่ะ”
    “ฉันไม่ได้ไม่ชอบมาร์ธา จะจ้างคนที่ไม่ชอบ มาทำไม”
    “เป็นคำถามที่ดีมาก ขณะที่พูด คุณขบกราม ดวงตาว่างเปล่า เหมือนงูเห่า”
    แชนน่อนตะโกน “วิลสัน!”
    แพททริกรีบบอก “ไม่ได้บอกว่าคุณฆ่า แค่บอกว่าคุณโล่งใจที่เธอตาย”
    “พวกเขาจะกลับแล้ว”
    “ผมชอบวิธีพูดของคุณ เมลบ้า หนักแน่นและเด็ดขาด ฟังให้ดีนะ เราเป็นผู้รักษากฎหมาย และจะกลับเมื่อ อยากกลับ”
    “ขอบคุณนะคะ”
    แพททริกออกมาพร้อมกระดาษโน้ตที่แชนน่อนได้เมื่อสักครู่ว่า 911 โทรมา ด่วน เกี่ยวกับมาร์ธา จากฮีตั้น คลัป”
    ลิสบอนรู้ทันที “ผู้รับเหมาโครงการแกรนตั้น”
    บริวสเตอร์พยายามถ่ายเรื่องของแพททริก แต่แล้วเขาก็หนีอีกบอกว่าไม่ชอบให้ใครมาถ่าย

    โชกับริกส์บีไปคุยกับครัป ผู้รับเหมาเขาปฏิเสธแล้วจะเรียกทนาย แต่ทันใดนั้นก็มีการปาระเบิดไฟเข้าไป ครัปถูกไฟไหม้ที่ขา โชกับริกส์บีรีบช่วยแล้วพาออกจากรถบ้านมาได้ ครัปโทษว่าเป็นฝีมือแจสเปอร์ ซึ่งริกส์บีก็เห็นสัญลักษณ์ที่แจสเปอร์ใช้ตอนบุกคอนโด
    แวน เพทล์หาข้อมูลแจสเปอร์ แล้วบอกว่าต้องรีบจับก่อนจะฆ่าใครอีก แต่แพททริกว่ายังไม่ได้ฆ่า แล้วชวนลิสบอนไปหาเทศมนตรี
    ถึงคิวที่บริวสเตอร์ต้องถ่ายริกส์บี เขาก็เล่าประวัติการทำงาน รวมทั้งแวน เพลท์ แต่พอถึงโช บริวสเตอร์กลับโดนโชถามกลับว่าทำไมเขาถึงเป็นนักข่าว แล้วทำสารคดีนี้ทำไม จนสุดท้ายบริวสเตอร์ถ่ายต่อไม่ได้ ริกส์บีหัวเราะชอบใจมาก
    ลิสบอนกับแพททริกไปพบแชนน่อน แพททริกถามตรงๆ ว่าได้เงินใต้โต๊ะจากฮีตั้นครัปมากแค่ไหน แชนน่อนเริ่มโมโหว่ากล่าวหาแรง
    “คุณเซ็นต์อนุมัติโครงการแกรตั้น มาร์ธาพบเข้า เตรียมแฉในสภาเทศบาล ที่คุณเคยบอกว่าจะจัดขึ้น บนแพ แม่น้ำไง แพแม่น้ำ ไหนฟังข้อแก้ตัวซิ”
    แชนน่อนสวน “คุณควรจะมีทนายที่เก่งมากๆ ถ้ายังคิดจะ คุกคามใส่สีฉันอย่างนี้ ฉันจะจัดการกับคุณ”
    แพททริกถามฟอนเทโน่ “คุณได้ส่วนแบ่งมั้ย หรือเป็นแค่ลูกจ้าง”
    แชนน่อนแทรก “ทนายเราติดต่อหัวหน้าคุณแน่”
    แพททริกสวน “อย่าจ้างทนายเลย เปลืองเงินภาษีประชาชน ยอมรับเถอะ คุณจะรู้สึกดี”
    “ในความจริง คุณพิสูจน์ไม่ได้ในสิ่งที่กล่าวหา”
    “ไม่มีซักนิด”
    “เจ้าหน้าที่ซีบีไอ เป็นแบบนี้ทุกคนมั้ย เคยแม้แต่จะคิด สืบเรื่องคนรักเธอบ้างรึยัง”
    “ทีแรกบอกแจสเปอร์ แต่ทีนี้เป็นคนรัก เลือกซักอย่างซี่”
    “คนรัก ไหนบอกเธออยู่กับแมวไง” ลิสบอนขัด
    ฟอนเทโน่แก้ตัว “ผมไม่รู้ว่าเธอมี”
    แชนน่อนว่า “เธอมีแน่นอนและตำรวจที่ดี ก็คงจะรู้”
    “แล้วทำไมไม่บอกก่อนหน้านี้”
    แชนน่อนย้อนว่า “จ้างฉันทำงานแทนเลย ดีมั้ย ว่าไง”
    แพททริกว่า “แหม น่าจับโยนเข้าคุก”
    ลิสบอนขัด “ยังไม่มีข้อหา”

    แวน เพลท์ได้ภาพถ่ายจากทุกสถานทีมาก็นำมาเปิดให้ทีมดู
    “ในที่สุดก็ได้ภาพถ่ายตอนขุดดินจากทุกสถานีมาแล้ว ดูเหมือนขู่ได้ผล นี่เป็นมุมของเทศมนตรี และ นี่มุมฝูงชนนั่น คนนั้น”
    ลิสบอนว่า “ช่วยระบุหน่อย มีคนอยู่เพียบเลย”
    “คนในฝูงชน หลังขุดเจอเหยื่อ”
    แพททริกสังเกตบางอย่าง “ดูแปลกแยกชัดเจน เจ ชัดเจน”
    ลิสบอนว่า “สาวกแจสเปอร์”
    แวน เพลท์คิดว่า “หรือตัวเขาเอง”
    ลิสบอนสั่ง “ให้ตำรวจท้องที่ช่วยระบุตัวเขา”
    ลิสบอนเห็นแพททริกเหมือนมีอะไรจะบอก แต่พอถามเขาว่าแค่หิว
    ริกส์บีเข้ามาบอกว่าพบเสื้อบางตัวในอพาร์ทเม็นต์ของเซ็นต์แคลร์ ซึ่งกระดุมขวา และแพททริกก็คิดว่าสร้อยคอเธอต้องไม่ใช้เงินตัวเองซื้อแน่ บริวสเตอร์ให้ลูกน้องถ่ายทำตลอดการทำงาน ทำให้แพททริกหงุดหงิดตวาดให้หยุดถ่าย
    แพททริกเดินหนีไป ลิสบอนตามไปพูดให้เข้าใจว่าเราต้องร่วมมือตามคำสั่ง แพททริกดีขึ้นบอกว่าจะออกไปขอโทษ เขาออกไปขอโทษแล้วพาไปเลี้ยงทาโก้เจ้าอร่อย
    ที่ร้านอาหารแพททริกซื้อทาโก้มาให้บริวสเตอร์และช่างภาพ แต่ทันใดนั้นแพททริกก็ถูกจับตัวขึ้นรถไป โดยมียิงขู่ทำให้บริวสเตอร์กับช่างภาพต้องหลบใต้โต๊ะ
    ลิสบอนรู้เรื่องก็สั่งให้ติดต่อตำรวจท้องที่ด่วน โชพบเบาะแสเพื่อนร่วมงานแจสเปอร์ จึงรีบไปจับตัวมาสอบปากคำ
    แพททริกถูกใส่กุญแจมือปิดตาเดินเข้าไปในป่า เข้าไปในบ้าน คนที่จับมาใส่ผ้าคลุมหน้า เอาปืนจ่อมาที่แพททริก เขารีบบอกว่าถ้าจะเรียกค่าไถ่เขาคงไม่มี
    “ไม่ใช่ ในความจริง ผมแค่จะ ส่งสานส์ฉันไม่ได้ฆ่ามาร์ธา เซ็นต์แคลร์ และไม่ได้โยนระเบิดไฟใส่ออฟฟิศครัปและคุณ ต้องบอกมันกับตำรวจ และสื่อมวลชน”
    “ลักพาตัวผมเพื่อบอกว่าไม่เกี่ยว โทรศัพท์ไม่เป็นเหรอ อ๋อ เข้าใจแล้วถ้าลักพาตัว และผมส่งสานส์ต่อ คุณจะได้เป็นข่าวใหญ่โตแบบที่คุณชอบ”
    “ถ้าถูกมองเป็นนักฆ่า ทุกเรื่องที่ผมต่อสู้มันจะหมดค่า ผู้คนสนับสนุนผมที่ เห็นคุณค่าทุกสิ่งมีชีวิต”
    “ครับ แต่ คุณก็ควรเลี่ยงไม่ทำเรื่อง ที่จำเป็นต้องสวมหน้ากาก โดยเฉพาะคนหล่ออย่างคุณ”
    “รู้ได้ไงผมหล่อ”
    “ผมแค่ล้อเล่นเฉยๆ”
    “ไม่ใช่ คุณรู้จักผม”
    “ไม่ ไม่รู้หรอก”
    “กลับไป และอย่ากลับมา”
    “ไม่จำเป็นต้องไปไหนหรอก ผม ผม ฟังผมก่อน ผมไม่รู้หรอก คุณอาจจะเป็นเอลวิส เพรสลี่ย์ก็ได้”
    “รู้ได้ยังไง”
    “ผมไม่รู้ ทำไมจะไม่รู้ ความสูง ภาษากาย คำติดปาก คุณพูด“ในความจริง” มีใครเขาพูดแบบนั้นบ้าง”
    “ใช่ ฉลาดมาก เรามีปัญหาแล้ว” ฟอนเทโน่เปิดหน้า
    โชกับริกส์บีจับตัวเฮ็นริกเข้าห้อง ปิดม่านไม่ให้บริวสเตอร์ถ่ายภาพ แล้วขู่ว่าจะทำให้เจ็บตัว เฮ็นริกยอมบอก
    ฟอนเทโน่กังวลว่าถ้าปล่อยแพททริกต้องซวยแน่ แพททริกบอกว่าเขาช่วยได้ ฟอนเทโน่กลังติดคุก เพราะงานยังไม่เสร็จ
    “เห็นซี่ ผมเห็น งานคุณสำคัญมาก แต่ที่ไม่เข้าใจคือ ทำไมถึงทำงานกับเทศมนตรี”
    ฟอนเทโน่ว่า “ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือ ผมคงไม่ได้ลูกเสือออกมา”
    “แล้วคุณรู้รึเปล่าว่าเทศมนตรีรับใต้โต๊ะจากครัป”
    “รู้ซี่ คิดว่าใครบอกมาร์ธาล่ะ”
    “อ้า คุณนี่เอง แล้วทำไมไม่แฉซะเองล่ะ หรือใช้ชื่อแจสเปอร์”
    “พวกนั้นจะรู้ว่าแจสเปอร์แฝงตัวอยู่ในสำนักงาน ไม่นานผมจะถูกสงสัย เพราะทำงานเบื้องหลัง ผมถึงยังอยู่ สู้ต่อได้”
    “ผมเข้าใจ ให้ผมช่วยเถอะ”
    “อย่าหลอกให้ยาก อย่าบอกว่าจะไม่บอกใครถ้าได้ออกไป เพราะคุณจะบอก”
    “วิลสัน ไม่คิดจะหลอกคุณ ผมจะไม่ หักหลัง ผมเข้าใจ และเคารพสติปัญญาของคุณ นั่งก่อนซี่ พักซักหน่อย วิลสันมองผมนะ ผมช่วยได้”
    “ยังไง”
    “มองที่ผม คุณเห็นว่าผมพูดความจริง เราต้องการตรงกัน สุข และเป็นหนึ่งเดียว สุข สงบ ง่ายมาก เป็นของคุณ ถ้าต้องการ เป็นของคุณ สุขและสงบ”
    ทันใดนั้นดอนเนอร์ก็นำทีมบุกมาช่วยแพททริก ฟอนเทโน่หนีไปได้ทัน
    “ว้าว เก่งมาก หาผมเจอได้ไงเนี่ย”
    ลิสบอนสวน “ขาดคุณเราทำงานไม่ได้เหรอ”
    “ไม่ใช่แบบนั้น แต่ผมทึ่ง”
    “เดี๋ยว นิ่งๆ อาจจะมีการวางระเบิด เราจะให้ทีมกู้ระเบิดมาดูก่อน”
    “พูดเป็นเล่น พูดเป็นเล่น ผม ผมซาบซึ้งมากนะ แต่รีบเอาผมออกไปเถอะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
    ด้านริกส์บีกับโชก็รู้แล้วว่าแจสเปอร์ คือ ฟอนเทโน่ แต่ตอนนี้คนท้องถิ่นช่วยพาหนีไปแล้ว ลิสบอนถามแพททริกว่าฟอนเทโน่ว่ายังไงบ้าง
    “เขาพล่ามไร้สาระ ปฏิเสธ เขาทำงานกับนายกเทศมนตรี เพื่อวางแผนโจมตีโครงการใหม่ที่อยู่รอบเมือง เขากับเซ็นต์แคลร์เป็นคนรักกัน”
    โชว่า “แฟนลับๆ”
    “พอเซนต์แคลร์รู้ว่าฟอนเทโน่ที่จริงคือแจสเปอร์ เขาฆ่าเธอ ไม่ให้แพร่งพราย” แพททริกว่า
    แวน เพลท์ว่า “ขอหมายค้นบ้านฟอนเทโน่”
    ลิสบอนสั่ง “แจ้งให้ทุกคน เตรียมพร้อม ออกเดินทาง”
    แพททริกเน้น “แล้วก็สร้อยของเซ็นต์แคลร์ ของขวัญที่ฟอนเทโน่ให้เธอ ผมว่า เขาฉกมาตอนฆ่าเธอ หาให้พบ”
    ลิสบอนบอกบริวสเตอร์ว่า “ไปรอที่ตัวบ้านจนกว่าหมายค้นจะออก”

    ทีมลิสบอนและสารวัตรดอนเนอร์บุกเข้าไปใกล้บ้านฟอนเทโน่ แพททริกเรียบเคียงไปกับบริวสเตอร์กับช่างภาพ มีโชอยู่ด้วย บริวสเตอร์ถามว่าเอาไงต่อ โลว่าปิดล้อมรอหมาย
    แพททริกชวนคุย “ส่วนใหญ่ก็แบบนี้แหละ ไม่ค่อยเหมือนหนังหรอก”
    “ถ้าอย่างนั้น ถามคำถามได้มั้ย”
    “เอ่อ ได้ งั้นก็ได้”
    บริวสเตอร์กระแอม “เอิ่ม เข้ามาเป็นซีบีไอได้ยังไง”
    “คุณก็รู้”
    “แต่คุณต้องพูดต่อหน้ากล้อง”
    “ครับๆ ได้ ได้ เอิ่ม ผมทำงานกับซีบีไอหลังภรรยากับลูกถูกฆ่าตาย เคยเจออะไรแบบนั้นมั้ย สูญเสียความรัก ไม่มีอะไรสำคัญกว่าความรัก จริงมั้ย”
    “เราพูดเรื่องของคุณ”
    “ใช่ ทำใจยากเมื่อความรักจากไปมันเหมือน ถูกหักหลัง เหมือนถูกทำร้าย จริงมั้ย ห๊ะ”
    บริวสเตอร์อึ้งไปนิด “คงงั้น เอิ่ม ผมว่าเรากลับไป เอ่อ”
    แพททริกพูดต่อ “เวลาให้ความรักกับใคร แล้วเขาทิ้งขว้าง เราย่อมโมโห โดยเฉพาะเมื่อต้องพึ่งพากัน เมื่ออาชีพขึ้นอยู่กับพวกเขา”
    “ผม ไม่รู้ว่าคุณ...”
    แพททริกแทรก “เอาของในกระเป๋าออกมาซิ” 
    บริวสเตอร์ชะงัก แพททริกว่า “คุณได้ยิน”
    บริวสเตอร์ปฏิเสธ “ไม่”
    “ทำไมล่ะ”
    “เพราะคุณไม่มีสิทธิ์”
    “โอเค โอเค ผมจะบอกว่าในนั้นมีอะไร แล้วตอบถูกหรือผิด ในกระเป๋า มีสร้อยบุศราคัม ที่คุณเคยมอบให้มาร์ธาเซ็นต์แคลร์ สมัยเป็นคู่รัก คุณเอาสร้อยคอคืนหลังจากฆ่าเธอ และจะเอาไปวาง ในบ้านฟอนเทโน่ตามกับดักลวงสุดฉลาดของผม” แพททริกเล่นทีเผลอหยิบมา “อะฮ่า อะฮ่า นี่ไง”
    บริวสเตอร์ว่า “ไม่รู้มันเข้ามาได้ไง”
    “อย่าแกล้งทำเป็นไก๋ จับเขา โช”
    โชถึงตัวทันที “คุกเข่าลง วางมือบนหัว เร็ว! ลุกขึ้น”
    “นี่ ของคุณ และนี่ ของผม”
    ห้องสอบปากคำ แพททริกชี้ให้ดูภาพจากวีดีโอ
    “มาแล้ว ตู้ม นี่ คุณเบือนหน้าหนี ศพของมาร์ธา ซินแคลร์ยังไม่เปิดเผย แต่คุณเบือนหนี เพราะคุณรู้ว่าจะเกิดอะไร เพราะคุณเป็นคน ฝังศพตรงนั้นเองกับมือ และก็ขว้าง ระเบิดไฟเพื่อโบ้ยให้แจสเปอร์ฉลาดเกินไป ไมค์ ฉลาดเกินไป”
    บริวสเตอร์ปฏิเสธ “ไม่ คุณพูด ลอยๆ โดยไร้หลักฐาน”
    “เอาหลักฐานเหรอ ผลตรวจกลับมาแล้ว พบรอยเลือดของมาร์ธาในหลังรถคุณอยากเล่ามั้ยว่าเกิดอะไร”
    บริวสเตอร์ยอมจำนน “มีข่าวว่า เทศมนตรี รับเงินใต้โต๊ะ ผมได้กลิ่นแปลกๆ แต่ไม่ว่าจะขอยังไง มาร์ธาก็ไม่ยอมบอก ไม่เลย และคืนนั้นผม เปิดคอมพิวเตอร์ ดูเล่นไปเรื่อยๆ จนมาเจอ บทพูดที่เตรียมจะพูด แฉเทศมนตรี โดยที่มี หลักฐาน มีตัวเลขทั้งหมด เธอปิดบังผมมาตลอด เรื่องนี้ช่วยให้ผมแจ้งเกิดได้เลย ผมรอเรื่องแบบนี้มาตลอดชีวิต แต่เธอโมโห ที่ผมใช้คอมฯเธอ..ปัดโธ่ แล้วเธอ ก็บอกว่า เชื่อผมไม่ได้ และบอกเลิก เราทะเลาะหนักขึ้น และ ผมเอาสร้อยคอคืน แล้วเธอก็ดูถูกผม บอกว่าผมไม่มีกึ๋นพอจะเป็นคนสำคัญได้ ว่าผมมันขี้แพ้ และจะไม่ทน เธอจะไม่ทน งั้นเหรอ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ผมจะไม่ทน ผม!”
    ลิสบอนว่า “งั้น ถือว่ารับสารภาพ”
    ด้านเทศมนตรีเมลบ้า แชนนอน ก็ถูกจับข้อหาทุจริตรับสินบน โดยมีโจทก์คือผู้ช่วยของเธอ วิลสัน ฟอนเทโน่ ซึ่งตกลงจะใช้การเอาผิดเทศมนตรี แลกกับการลดหย่อนโทษ ที่ได้รับจากการการเคลื่อนไหวเพื่อสิ่งแวดล้อมในนามแจสเปอร์ นักข่าวรายงาน ลิสบอนปิดทีวี
    ริกส์บีกับแวน เพลท์เข้ามาบอกว่ามีเรื่องจะบอก
    ริกส์บีอึกอัก “เอ่อ ชีวิต มันสั้น ไม่ควรโกหก แวนพะ...เกรซ กับผม เราคบกัน”
    ลิสบอนจ้องทั้งสอง “ไม่ซะหน่อย”
    แวน เพลท์ยอมรับ “เอิ่ม ใช่ค่ะ”
    ลิสบอนยังปฏิเสธ “ไม่ พวกคุณเปล่าคบกัน”
    ริกส์บีรับ “แต่ เราคบกัน”
    “ไม่ ไม่ใช่ เพราะการมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับเพื่อนร่วมงานในสำนักงานเดียวกัน ขัดกับกฏของเรา”
    “เราถึงเก็บไว้เป็นความลับไง”
    “แต่เรา ไม่อยากโกหกแล้ว เชิญลงโทษ”
    แพททริกหัวเราะ “แหม ลับสุดยอดเลยนะ”
    “คุณรู้ แต่คนอื่นเปล่านี่”
    โชว่า “รู้กันครึ่งตึกแล้ว”
    ริกส์บีสวน “ไม่จริงน่า”
    “จริงๆ” 
    แพททริกว่า “คนเดียวที่ยังไม่รู้ กำลังจ้องคุณอยู่”
    “ทีนี้ฉันไม่ทำอะไรก็ไม่ได้”
    “ทำอะไร” โชถาม
    แพททริกก็ว่า “ใช่ แล้วจะทำอะไร”
    “คิดอยู่ ไป๊!” ลิสบอนไล่ริกส์บีกับแวน เพลท์

The End 12