สืบจิต ไขปริศนา 17

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The Mentalist 117 : 3T7816
ตอน Carnelian Inc. 

    ลิสบอนอ่านใบปริ้นซ์
    “อีเมลนี่ส่งมาที่สำนักงานอัยการสูงสุดและสำนักผู้ว่าการรัฐเมื่อ20นาทีก่อนโปรดฟังให้ดี เวลา11.05น.ของวันนี้ ที่พิกัด35.04องศาเหนือ และ116.49องศาตะวันตกคุณจะเห็นบุคคลที่ละโมบและยโสถูกลงโทษด้วยความตาย แล้วจะรู้ว่าผมเอาจริง ลงชื่อ โจคิวพับบลิค” 
    “น่าสนใจแฮะ” แพททริกว่า
    “อาจไม่มีอะไรก็ได้”
    ริกส์บีถาม “ทำไมไม่ให้ตำรวจท้องที่รับผิดชอบไป”
    “ก็มีไอ้งั่งเอาให้ท่านผู้ว่าอ่าน..ท่านคุยกับอธิบดีกรมอัยการ อธิบดีคุยกับมิเนลลี่มิเนลลี่สั่งให้พวกเรารับผิดชอบคดีนี้”
    ริกสบี้คุณขับรถเร็วที่สุด ถ้าออกตอนนี้คงจะไปถึงที่นั่นก่อน11.05 น.
    “อยู่ที่ไหน”
    “ทะเลทรายโมฮาวี่ กลางป่ากลางเขา ห่างทางหลวง1ส่วน4ไมล์”
    แพททริกยิ้ม “ยิ่งน่าสนใจ” 
    ลิสบอนทำหน้าเซ็ง “น่าเบื่อมากกว่า..ขับรถตั้ง 3 ชั่วโมง”
    แพททริกว่า “ช่วงนี้ทะเลทรายสวยที่สุด ไปกันให้หมดเลย เอาอาหารไปปิคนิคที่นั่นกัน”
    แวน เพ้ลท์ดีใจจะได้ไปด้วย แต่ลิสบอนบอกให้อยู่รับโทรศัพท์ แวน เพ้ลท์เซ็ง
    ทะเลทรายโมฮาวี่ แคลิฟอร์เนีย ทั้งสี่เดินทางมาถึงจุดหมาย เหลือเวลาอีกเพียง 1 นาทีก็จะเป็นเวลา 11.05 น. แพททริกก็พูดไปเรื่อย จนลิสบอนคิดว่าโดนหลอกจะชวนกลับ ทันใดนั้นก็มีของร่างคนหล่นลงมาตรงหน้าทั้งสี่ 
    ไม่นานก็มีตำรวจ และเจ้าหน้าที่มาดูศพ
    โชว่า "ผู้ตายชื่อเดวิด วิทเทคเกอร์ มากับคณะรวม6คน ขึ้นโดดร่มกับครูฝึกเมื่อเช้านี้เป็นผู้บริหารของบริษัทที่ชื่อคาร์นีเลี่ยน ไพรม์ ทรัสต์ มาทำกิจกรรมกลางแจ้งร่วมกัน ผู้ตายเป็นรองประธานฝ่ายบุคคล"
    แวน เพ้ลท์ค้นข้อมูลให้ "เดวิด วิทเทคเกอร์ คาร์นีเลี่ยน ไพรม์ ทรัสต์..ได้แล้ว จะค้นหาเดี๋ยวนี้"
     สปรูเอลบอกว่าเชือกที่ติดร่มชูชีพถูกตัด เขาบอกว่าติดร่มชูชีพมา 15 ปี ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุสักครั้งเดียว ฟอล์กมาบอกลิสบอนว่าเขาจะกลับแล้ว ริกส์บีถามว่า แรนดอล ฟอล์ก เป็นใคร
    ลิสบอนว่า "ประธานและผู้บริหารระดับสูงของคาร์นีเลี่ยน ไพรม์ ทรัสต์ 1 ใน10อันดับต้นๆ ที่ลงทุนในบริษัทนอกตลาด พวกเขาซื้อขายบริษัทใหญ่ๆ น้ำมัน เหล็กกล้า โรงงานรถยนต์ โรงแรม พูดขึ้นมาเป็นเจ้าของหมด"
    ริกส์บีพูดเบาๆ "คนรวยตัวแสบ"
    "พอเสร็จจากที่เกิดเหตุ คุณสองคนไปที่สนามบิน สืบว่าใครเข้าไปที่วางร่มชูชีพเมื่อคืน สืบประวัติของสปรูเอลดูว่าจะเจออะไรมั้ย"
    ริกส์บีรับคำ แวน เพ้ลท์โทรหาลิสบอนถามว่าอยู่ใกล้ทีวีมั้ย เธอกับแพททริกตามไปที่พักของฟอล์กทันที ซึ่งกำลังเปิดทีวีเช่นกัน
    นักข่าวหญิงรายงาน "หลังการตายสะเทือนขวัญของคุณวิทเทคเกอร์เมื่อชั่วโมงที่ผ่านมามีข้อความนึงส่งไปหาตำรวจ และสื่ออีกหลายแห่งรวมทั้งข่าวช่อง 4 ของเราด้วย เขียนว่า “ผมได้พิสูจน์ ความแข็งแกร่งแล้ว.. ผมได้เก็บคนตัวเล็กๆ คนนึงและผมจะทำอีก จนกว่าคาร์นีเลี่ยน ไพรม์ ทรัสต์ จะออกข่าวขอโทษในความละโมบและยโส และสัญญาว่าจะกลับตัว..ด้วยความเคารพ โจคิวพับบลิค”
    ฟอล์กสบถ "เรื่องเหลวไหลของคนโง่"
    ลิสบอนสวนว่า "อาจจะใช่ แต่เขาขู่เอาชีวิตคุณชัดเจน เราต้องให้นายอำเภอมารักษาความปลอดภัยให้คุณ ตั้งใจจะกลับเข้าเมืองเมื่อไหร่คะ"
    "ยังไม่กลับ เราจะอยู่ที่นี่ ทำกิจกรรมกันต่อ"
    โซเบลว่า "ให้ตายสิแรนด์"
    ทรานว่า "บางทีอาจมีคนอื่นที่เห็นใจกันบ้าง"
    เพอรี่กังวล "ผมไม่มั่นใจว่าอยู่ที่นี่จะเป็นการปลอดภัยที่สุด"
    ฟอล์กเสียงดังว่า "เราจะอยู่ ผมจะไม่ยอมให้ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาก่อกวนคาร์นีเลี่ยนได้นี่เป็นบททดสอบความแกร่ง เดวิดก็คงอยากให้เราอยู่ต่อ"
    เบรเมอร์เห็นด้วย "ก็คงใช่ เดวิดคงไม่ยอมให้เราถอย"
    แพททริกสวนว่า "เดวิดคงไม่อยากให้พวกคุณให้เกียรติการตายก่อนวัยอันควรของเขาสินะ โอ้โอเค เขาคงไม่อยากให้มันมาขัดตารางพายเรือคายัค"
    ฟอล์กจ้องแพททริก "โจนสินะ"
    แพททริกสวนบอกชื่อไป
    "สัปดาห์นี้ไม่ใช่การพักผ่อนแต่เป็น..การทดสอบ ให้เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวเองและผู้อื่นมันคือแก่นปรัชญา สู่ความสำเร็จของคาร์นีเลี่ยนเราจะมีเวลา ที่จะไว้อาลัย เพื่อนที่รักของเราเป็นเวลาที่แสดงถึงความแน่วแน่..และกล้าหาญตอนนี้ คงสรุปความคืบหน้าของคดีให้เราฟังได้"
    ลิสบอนว่า "เราสืบสวนคดีฆาตกรรม ไม่สรุปอะไรให้ฟัง"
    เพอรี่ว่า "ทำไมถึงไม่ได้พวกเรามีสิทธิ์รู้ พวกเราเป็นเหยื่อนะ"
    "เดวิด วิทเทคเกอร์ต่างหากที่เป็นเหยื่อ"
    เบรเมอร์ว่า "แต่เราคนใดคนนึงอาจเลือกร่มนั้น และอาจเป็นใครก็ได้ที่ตาย"
    "ใช่ คนวางยาไม่รู้ว่าพวกคุณคนไหนจะตาย เขารู้สึกว่าพวกคุณใครก็ได้เข้าข่ายหมด โลภและหยิ่งยโส พวกคุณรู้สึกยังไง" แพททริกถาม
    โซเบลย้อน "นี่เป็นการบำบัดกลุ่มรึเปล่า"
    แพททริกสวน "อยากบำบัดเป็นกลุ่มเหรอ"
    "ไม่ เราอยากได้สายสืบที่มืออาชีพมากกว่า ผมจะคุยกับหัวหน้าคุณ เพื่อให้แน่ใจว่า พวกคุณเป็นมือดีที่สุดแล้ว" ฟอล์กมองเยาะ
    ลิสบอนว่า "คุณได้รับการยืนยันแน่" 
    แพททริกถาม "ถามสั้นๆ เรื่องแย่ที่สุดที่ทำช่วงนี้คืออะไร"
    ฟอล์กว่า "บริหารทรัพย์สินกว่า5หมื่นล้าน บริษัทมีพนักงานรวมกันกว่าครึ่งล้าน สภาพเศรษฐกิจในช่วง6เดือน จำเป็นต้องไล่คน5หมื่นคนออก หนึ่งในนั้นอาจจะโทษ คาร์นีเลี่ยนก็ได้ ผมมั่นใจ มันพอเข้าใจได้"
    "โดยส่วนตัว กวนใจคุณมั้ย"
    "ส่วนใหญ่ก็ใช่ ผมกังวล เรื่องความปลอดภัยเหมือนคนอื่นๆ ผมไม่คิดว่าตัวเองหนังเหนียว"
    แพททริกแทรก "ไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น คุณไม่รู้สึกอะไรเหรอ ที่คนต้องตกงานเพราะคุณสั่ง"
    "ไม่ มันเป็นงานของผม การตัดสินใจเรื่องยากๆ มันยาก แต่ก็มีเหตุผลและจริยธรรมและใช่ ผมเกรงว่าคนเหล่านั้นคงต้องลำบาก"
    "งั้นก็ไม่น่าแปลกใจที่จะมีคนคิดร้ายคุณ"
    "มีคนที่ไม่พอใจตลอดแหละ จะส่งสมุดทะเบียนไปให้คุณ" ฟอล์กว่า ลิสบอนว่าดี

    โชกับริกส์บีไปคุยกับผู้จัดการสนามบิน แล้วให้แวน เพ้ลท์หาข้อมูลอีกทาง และสงสัย ลี สเกลลิ่ง ขับรถขนสัมภาระ วันนี้ไม่เข้า ทั้งสองบุกไปที่บ้าน แล้วจับตัวสเกลลิ่งไปสอบสวน ทันเนอร์ลูกชายเอาปืนออกมาขู่จะไม่ให้โชกับริกส์บีจับตัวพ่อไป สเกลลิ่งกับเจสซี่รีบห้ามไว้
    ก่อนหน้านี้ 2 ปีก่อน สเกลลิ่งเขียนจดหมายไปที่สำนักงานใหญ่คาร์นีเลี่ยน เขาบอกว่าเขียนตอนที่โมโห โชถามว่าเขาปล้นอะไรไป
    "ผมเคยทำงานที่แกรนท์ แอโรสเปซ ทำแฟนดักส์ให้สายการบิน มีเบี้ยเลี้ยงให้อย่างดี ถ้าพนักงานคิดวิธีประหยัดค่าใช้จ่ายหรือเพิ่มความเร็วได้ คนนั้นจะได้โบนัส..5หมื่นดอลลาร์ ผมคิดวิธีปรับปรุงเครื่องตอกหัวหมุด ช่วยประหยัดได้5.5เหรียญต่อเครื่อง ไม่ใช่น้อย ต้องได้5หมื่นจริงมั้ย"
    "เงินเยอะนะ"
    "ผู้บริหารจับมือผม เขียนให้ผมแล้วด้วย แล้วคาร์นีเลี่ยน ไพรม์ก็ซื้อกิจการแกรนท์ แอโรสเปซ พอถึงเวลาต้องจ่ายโบนัส พวกมันก็เบี้ยว ผมร้องเรียน มันก็ไล่ออก"
    ลิสบอนกับแพททริกไปที่บ้านของสเกลลิ่งคุยกับเจสซี่ เธอว่าเชื่อใจสเกลลิ่งว่าไม่ได้ฆ่า แพททริกถามว่าทำไมเชื่อใจ เจสซี่ว่าเขาไม่โกหกคนใกล้ไปพบพระเจ้าอย่างเธอแน่ แล้วเขาก็ต้องไม่ติดคุกไม่งั้นลูกจะอยู่อย่างไร
    ลิสบอนยอมปล่อยตัวสเกลลิ่ง แพททริกชวนเธอไปคุยกับพวกฟอล์ก แพททริกพูดตรงๆ ว่าผู้ต้องสงสัยอยู่ในกลุ่มพวกคุณ ทั้งหมดไม่ค่อยพอใจนัก
    โซเบลว่า "คุณคิดว่าหนึ่งในพวกเราวางยาร่มชูชีพเดวิดเหรอ"
    แพททริกสวน "ทำไมไม่ได้ ร่มชูชีพมีเบอร์ คนวางยาก็แค่คอยดูว่าจะไม่เลือกร่มที่เสีย"
    เพอรี่ว่า "แต่เขาจะรู้ได้ไงว่าใครจะเลือกร่มที่เสีย งั้นคนร้ายก็จะฆ่าเพื่อนร่วมงานในกลุ่ม ทำไมต้องทำอย่างงั้นด้วย"
    "ใช่ ผมไม่รู้ ต้องสืบให้รู้ คุณเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังใช้ความเศร้าเพื่อค้นหาความจริงครับ จอยซ์ คุณก่อน"
    ทรานถาม "ให้ฉันทำอะไรก่อน มิทราบค่ะ"
    "จะบอกคุณว่าผมคิดยังไงเพื่อให้เกมเดินต่อ ผมคิดว่าคุณสร้างหนทางของตัวเองบนโลกนี้ด้วยการซ่อนความรู้สึกที่แท้จริง ไว้ภายใต้หน้ากากของคนดี แต่ภายใต้หน้ากากคุณพล่านไปด้วยความโกรธแค้นที่น่ารังเกียจ"
    เพอรี่หัวเราะน้อยๆ แพททริกพูดต่อ "คุณคิดว่าฟอล์กเป็นตัวตลกหน้าโง่ แต่คุณฉลาดเกินกว่า จะกล้าบอกเขาอย่างนั้น"
    เพอรี่สวน "คุณกล้าดียังไง"
    แพททริกไม่หยุด "ส่วนคุณ คุณเบรเมอร์ เคยอยู่นาวิกใช่มั้ย"
    "ใช่"
    "การเมืองในออฟฟิสคงดูเป็นเรื่องหยุมหยิมเมื่อเทียบกันแล้ว เชื่อว่าคุณคงฝันว่าจะชักอาวุธคู่กายมาอวดให้พวกนี้ได้รู้จักความเป็นจริงบ้าง"
    เบรเมอร์อึกอัก "คำพูดไร้สาระและไม่เหมาะสม ผมไม่พอใจ"
    ฟอล์กเสียงดังขัดขึ้น "เจ้าหน้าที่ลิสบ้อน นี่เป็นคดีดัง คดีที่จะสร้างอนาคตให้คุณได้ถ้าทำสำเร็จ คุณอยากสืบสวนแบบนี้เหรอ ด้วยเกมตัวตลก"
    ลิสบอนว่า "ขอโทษด้วยค่ะ คุณเจนเป็นที่ปรึกษา คำพูดของเขาไม่มีทางส่งผลกับมุมมองของซีบีไอได้"
    "ผมแค่พยายามให้เห็นภาพความสัมพันธ์ในกลุ่ม มีใครไม่พอใจเรื่องความส้มพันธ์ ชู้สาวระหว่างฟอล์กกับคุณโซเบลนี่มั้ย ไม่มีเหรอ" แพททริกว่า
    โซเบลย้อน "ทำไมต้องมีใครไม่พอใจด้วย" 
    ฟอล์กปราม "อย่าต่อปากต่อคำ นาเดีย"
    แพททริกจ้องโซเบล "ปล่อยให้เขาสั่งคุณเหรอ"
    ฟอล์กดุ "พอได้แล้ว คุณไปได้แล้ว"
    "ครับ ผมไปล่ะ" แพททริกออกไป
    พอออกมา ลิสบอนให้ประมวลผล แพททริกว่าผิดหวังนิดหน่อย ไม่ได้อะไรเลย ทั้งสองขับรถกลับ ระหว่างทางลิสบอนพักสายตา ก็โดนแพททริกปลุก จนแวน เพ้ลท์โทรเข้ามาหา
    "ลิสบอน เราเพิ่งได้ข้อความใหม่จากโจคิวพับบลิค เวลาที่ทุกคนเข้านอน พวกเขาควรพูดว่าลาก่อน”
    ลิสบอนพูดทวนให้แพททริกฟัง แวน เพ้ลท์พูดต่อ “พอผมสั่งเดี๋ยวนี้ ทุกสิ่งจะลุกขึ้น”
    ลิสบอนพูดต่อ “แล้วราชาแห่งหนู จะต้องถึงฆาต” ลงชื่อ“โจคิวพับบลิค” แค่นี้เหรอ"
    แพททริกฟังแล้วคิด เขากลับรถทันที ไปถึงก็บุกเข้าห้องนอนของฟอล์ก พบระเบิดใต้เตียง ลิสบอนบอกให้ฟอล์กค่อยๆ ลุก
    เจ้าหน้าที่กู้ระเบิดมาตรวจสอบระเบิด แล้วบอกว่า 
    "มันเป็นพริกขี้หนูตัวแสบ ทุกคนในรัศมี 20 ฟุตอาจตกอยู่ในกองเพลิง เห็นลวดเส้นนี้มั้ย ปลดระเบิดมันไปแล้ว เพราะมันหลวม ผิดพลาดแบบงี่เง่า"
    ลิสบอนว่า "โชคดีเป็นบ้า"
    แพททริกจะจับสายหนึ่ง เจ้าหน้าที่ร้องห้าม "อย่าแตะครับ ถึงจะปลดไปแล้วแต่ถ้าไปแตะโดนขั้วลวดแดง เราถูกย่างสดแน่"
    แพททริกว่า "โอ้ ดีนะที่รู้ก่อน"
    "ดูเหมือนฝีมือผู้เชี่ยวชาญ"
    "แน่นอน ระเบิดนี่มีอานุภาพสูงแบบที่ใช้ในกองทัพบวกกับชนวนที่หาซื้อได้ทั่วไป คนที่สร้างนี่รู้งานดีเลยล่ะ"
    "ระเบิดที่ใช้ไนกองทัพ"
    "ใช่ เป็นอุปกรณ์ภายในของระเบิดมาร์คไอเก้า 5 ลูกมัดติดกัน"
    ลิสบอนกับแพททริกไปหาสเกลลิ่ง แต่เจสซี่ว่าเขาให้เพื่อนพาหนีเข้าป่าไปแล้ว ลิสบอนเสียดายที่ไม่น่าปล่อยตัวสเกลลิ่งไปเลย แต่แพททริกยืนยันว่าเขาไม่ได้เป็นคนทำ

    ทีมลิสบอนเห็นฟอล์กออกทีวี เขากล่าวว่า
    "คาร์นีเลี่ยนเป็นบริษัทที่ก่อตั้งขึ้นบนค่านิยมที่ดีของคนอเมริกัน เราจะพัฒนาบริษัทให้ดีขึ้นเพราะสิ่งนี้ คนโรคจิตที่คิดจะทำร้ายเรา จะทำอะไรเราไม่ได้ เราไม่ยอมให้ข่มขู่"
    ริกส์บีว่า "งี่เง่า ทำเป็นฮีโร่ หาเรื่องตายซัดๆ"
    ลิสบอนว่า "คาร์นี่เลี่ยนต้องการเปลี่ยนเรื่องนี้ให้เป็นโอกาสประชาสัมพันธ์ ไม่งั้นธุรกิจของพวกเขาคงสูญเสียเงิน"
    แพททริกถามถึง แวน เพ้ลท์ว่าร่วงเยอะ ริกส์บีว่างั้นสเกลลิ่งคงไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ลิสบอนถามหาข่าวสเกลลิ่ง แพททริกบอกว่าไปจำศีลเหมือนหมีกริซลี่แล้ว ไม่ต้องไปตามหรอก ระหว่างนั้นแวน เพล้ท์พบข้อมูลว่า
    "เจอแล้ว พบบัญชีหลักทรัพย์ที่มีการเคลื่อนไหวในตลาดหุ้น ผิดกับหุ้นของคาร์นีเลี่ยน การซื้อขายตรงกับช่วงเวลานี้พอดี"
    "มีชื่อเจ้าของบัญชีมั้ย"
    "ตามลึกลงไปอีก จนถึงธนาคารบริติซเป็นบัญชีของบริษัทที่ชื่อเอ็นเอสโฮลดิงล์"
    "เอ็นเอส..นาเดีย โซเบล"
    ริกส์บีกับโชไปพบ นาเดีย โซเบล พบแต่เพอรี่ที่นั่งขาเจ็บอยู่ เขาบอกว่าทุกคนไปเล่นเพ้นท์บอลกัน 
    ที่สนามเล่นเพ้นท์บอล โซเบลยิงเบรเมอร์ได้ พอเบรเมอร์ล้มแล้วลุกหันมา ปรากฎว่าโซเบลถูกยิงแน่นิ่งไป เบรเมอร์ตกใจมาก โชกับริกส์บีมาถึงพอดี
    แพททริกหิ้วถุงกระดาษมากับลิสบอน เธอถามว่าอะไร เขาว่าระเบิด ลิสบอนเหล่มอง ทั้งสองเข้าไปด้านในเพื่อขอพบกับพวกฟอล์ก คูบี้เข้ามาจะขนกระเป๋าไปใส่รถให้ ลิสบอนจึงถามว่าจะกลับกันแล้วเหรอ
    "ใช่ คิดผิดที่อยู่ต่อ ท้าทายโชคชะตาเพื่อพิสูจน์บางอย่าง สงสารที่นาเดียต้องโชคร้าย มันมากเกินไป"
    ทรานว่า "โทษตัวเองไม่ได้หรอก"
    แพททริกสวน "ทำไมจะไม่ได้"
    เพอรี่มองแพททริก "คุณว่าอะไรนะ"
    "ไม่เป็นไรน่า คำเชือดเฉือนนั่นถูกแล้ว ผมทำผิด..บริษัททำผิด ผมต้องออกแถลงการณ์ขอโทษ"
    เบรเมอร์ออกรับช่วย "ไม่ คุณจะยอมให้ไอ้โรคจิตชนะไม่ได้นะ"
    ฟอล์กว่า "ไม่ ไม่ได้ขอโทษโจพับบลิค แต่ขอโทษผู้คนทั่วไป คาร์นีเลี่ยนจะเปลี่ยนวิธีบริหารและกลายเป็นบริษัทที่ดีกว่าเดิม ไถ่บาปแล้วสร้างแบรนด์ขึ้นใหม่ แบรนด์ที่มีศีลธรรมใสสะอาด"
    "หลักแหลมมาก" ทรานชม
    แพททริกทำทีเห็นด้วย "ใช่แล้วครับ หลักแหลมมาก"
    "ไม่ มันจำเป็น อาทิตย์หน้าผมต้องการแคมเปญเรื่องแนวคิดนี้"
    พอดีริกส์บีกับโชเข้ามาหา ลิสบอนกับแพททริกเดินเลี่ยงมาคุยกับริกส์บี
    "เมื่อกี้แวน เพ้ลท์โทรมา นิติเวชตรวจสอบกระสุนบนร่างโซเบลแล้วเป็นกระสุนโบทเทลขนาดลำกล้อง”จุดสองหกสี่”ผลิตโดยวินเชสเตอร์นปี1989 เป็นรุ่นที่สั่งทำเพื่อมอบให้กับผู้เข้ารอบสดท้าย10คนแรกในการแข่งขันยิงปืน ของโคบาลอเมริกันที่รีโน เนวาด้า"
    ลิสบอนไม่อยากเชื่อ "พูดเป็นเล่น"
    แพททริกว่า "ให้เดานะ เจค คูบี้"
    "ได้ที่7"
    "เจค คูบี้ ผู้จัดการไร่น่ะเหรอ"
    แพททริกปิ๊ง "แน่นอน สมเหตุผลมาก เพอร์เฟคด้วย"
    แพททริกหันกลับไปหาฟอล์ก แล้วถามว่าคูบี้พักที่ไหน ฟอล์กว่าห้องครัวพนักงาน แพททริกขอบคุณแล้วจะเดินไป ฟอล์กถามว่าเขาเกี่ยวอะไรด้วย
    แพททริกพูดกับฟอล์กได้ยินกันสองคน "กระสุนที่ใช้ฆ่านาเดียเป็นกระสุนที่พิเศษ ค่อนข้างแน่นอนว่าเป็นของคุณคูบี้"
    ฟอล์กว่าไม่น่าใช่ แพททริกชวนไปด้วยกัน ลิสบอนไม่เห็นด้วย ดึงแพททริกไว้ แต่เขาบอกว่าให้เธอไปรอด้านหน้าก็ได้ 

    แพททริกเข้าไปในห้องครัว เขาจัดการต้มน้ำแล้วคุยกับคูบี้พร้อมฟอล์กด้วย คูบี้หงุดหงิดยืนยันว่าเขาไม่ได้ทำเรื่องที่เกิดขึ้น เขายังว่ารู้จักฟอล์กมานาน แต่ฟอล์กกลับถามเขาว่า
    "ทำไมเจค ผมทำอะไรให้ คุณถึงต้องทำแบบบี้ ช่วยบอกผมหน่อย"
    "โอเค ฟังให้ดี ไม่รู้ว่ายังไง แต่พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว"
    แพททริกพูดสวน "เข้าใจผิดเหรอ ทำไมกระสุนที่คุณได้รางวัลถึงไปฆ่านาเดีย โซเบล"
    คูบี้อึ้งไป "จริงเหรอ" 
    "ทำไมคุณถึงประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมา" แพททริกหยิบระเบิดออกมาวางบนโต๊ะ
    คูบี้ตะลึง "อะไร ระเบิดเหรอ"
    "ใช่เจค ระเบิดที่คุณสร้างไง" แพททริกว่า
    คูบี้ยังปฏิเสธ "ผมไม่ได้ทำ นี่คุณเมายาอะไรมาเนี่ย" 
    แพททริกพูดสวน "จริงเหรอ ไม่ใช่จริงน่ะ นี่ไม่ใช่ชนวนของคุณเหรอ"
    ฟอล์กตกใจ "โอ้พระเจ้าช่วย"
    คูบี้ว่า "มันใช่"
    "ไม่เป็นไร ทุกคนใจเย็นๆ ไม่มีปัญหาหรอก ผมมั่นใจได้ว่าคุณจะปลดระเบิดได้ด้วยเขาถอดขั้วสายแดงนี่" แพททริกทำทีจับสายระเบิด
    ฟอล์กรีบห้าม "ไม่ใช่นะ ไอ้โง่เอ๊ย" ฟอล์กรีบจับสายออกทันที "เรียบร้อย เล่นบ้าอะไรของคุณ"
    แพททริกยิ้ม "อือฮึ อย่างที่เขาว่า"
    ฟอล์กยังไม่รู้ตัว "คุณพูดเรื่องอะไร"
    "คุณรู้วิธีปลดระเบิด เพราะคุณเป็นคนสร้าง คุณเอาระเบิดไปวางเพื่อให้ตัวเองดูไม่น่าสงสัย ดังนั้นคุณนั่นแหละ ที่ฆ่าวิทเทคเกอร์และโซเบล"
    ฟอล์กหัวเราะน้อยๆ "ผมไม่อยากทำลายทฤษฎีของคุณ แต่ใครก็รู้วิธีปลดระเบิด"
    "ไม่จริง พนันได้ว่า 90 เปอร์เซ็นต์ ส่วนใหญ่คิดว่าต้องถอดสายนี้ออก"
    ฟอล์กร้องห้าม "อย่า!" 
    "หน่วยวัตถุระเบิดเอาระเบิดออกแล้ว มั่นเป็นแค่ดินนํ้ามัน ส่วนคุณเป็นฆาตกรใจคอโหดเหี้ยมที่เจ้าเล่ห์และชั่วร้าย เก็บชาไว้ที่ไหนครับ" แพททริกถามคูบี้
    ฟอล์กพูดสวน "คุณมันบ้า" 
    "โอ้ เอ่อ คุณช่วยตามเจ้าหน้าที่ลิสบ้อนให้เข้ามาได้มั้ยครับ ขอบคุณครับคุณคูบี้"
    "คุณก็ไม่มีหลักฐานทางกฎหมายอยู่ดี"
    "ไม่มี แต่เดี๋ยวก็พบหลักฐานทางกฎหมาย แต่โดยส่วนตัวผมไม่ต้องการ แค่อยากรู้ว่าผมคิดถูกก็พอ"
    ลิสบอนเข้ามาจับฟอล์กทันที "เอามือไขว้หลังด้วย คุณถูกจับแล้ว ไปได้"
    ในห้องสอบสวน แพททริกคุยกับฟอล์ก
    "ผมรู้ว่าเป็นคุณตั้งแต่ระเบิดใต้เตียงคุณไม่ระเบิด มันฉลาดไปแรนดี้ ฉลาดเกินไป"
    "อย่าเรียกผมว่าแรนดี้"
    "แต่ทำไมคุณถึงอยากฆ่าหนึ่งในผู้บริหารของตัวเอง ไม่มีเหตุผล แล้วโซเบลถูกยิง ผมอ่านเกมคุณออกหมด แรนดี้"
    ฟอล์กหัวเราะน้อยๆ "มันเด็กจริงๆ" 
    "การตายของวิทเทคเกอร์เป็นแค่การอำพรางจะได้ฆ่าโซเบล คุณต้องการให้เธอตาย" 
    "ผมจะไม่พูดอะไรจนกว่าทนายจะมา พูดได้เลย พวกคุณไม่มีหลักฐาน"
    "ปัญหาคือ โซเบลมีอะไรเล่นงานคุณ เธอคิดจะทำอะไร"
    "เปล่าเลย" 
    แพททริกว่า "ถามไปยังงั้นเอง เรารู้ทุกอย่างที่เราต้องการแล้ว"
    "บันทึกคำให้การจากทนายของนาเดีย โซเบล นาเดียแอบเจรจาลับจะเข้าร่วมกับเคบีทีคู่แข่งของคุณ เธอยังร่างคำร้องที่จะฟ้องคุณในข้อหาล่วงละเมิดทางเพศด้วย เธอเอาหุ้นของคาร์นีเลี่ยนไปซอร์ทเซลล์ คุณถึงอยากฆ่าเธอ"
    "เพราะไม่มีใครจะเล่นงานแรนดัล ฟอล์ก..ได้ใช่มั้ย ไม่มีใคร"
    ฟอล์กว่า "ทนายของผมอยู่ไหน"
    "แต่ต้องขอชม แผนลวงโจคิวพับบลิคนั่น ปราดเปรื่องมาก ทีแรกผมมองไม่ออกว่าคุณจะได้ประโยชน์อะไรจากการทำร้ายบริษัทตัวเอง แต่คุณเป็นคนมีวิสัยทัศน์ คาร์นีเลี่ยนจะเกิดใหม่แล้วสร้างแบรนด์ใหม่ ทุกคนรักการกลับมาอีกครั้ง ทุกคนรักการไถ่บาป"
    "คุณไม่มีอะไร" 
    โชเข้ามา "มากพอที่จะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ" 
    แพททริกต่อ "คุณเองก็รู้ดี ก่อนที่ทนายของคุณจะมาถึงและมัดมือชกทุกคน มาตกลงกันดีกว่า"
    "ผมรอฟังอยู่"
    "ดี จะให้คดีวิทเทคเกอร์เป็นฆ่าโดยไม่เจตนา เราจะลืมเรื่องระเบิดไปซะ และคุณจะไม่ต้องโทษประหารชีวิต" 
    ฟอล์กสวนถามมาว่า "แลกกับอะไร" 
    สเกลลิ่งได้รับเช็ค 5 แสนดอลลาร์ ทุกคนในครอบครัวต่างดีใจกันมาก

The End 17