สืบจิต ไขปริศนา 16

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The Mentalist 116 : 3T7815 
ตอน Bloodshot 

    กองบังคับการซีบีไอ ซาคราเมนโต้ แคลิฟอร์เนีย แพททริกขับรถเข้ามาก็ทักทายทอมมี่ รปภ.ที่ดูแลอยู่ด้านหน้า ระหว่างเดินเข้าแพททริกเห็นแวน เพ้ลท์คุยกับชายคนหนึ่งอย่างสนิทสนม จนแพททริกเดินเหลียวหลังทีเดียว แพททริกมาพูดลอยๆ ให้ริกส์บีฟัง เขาไม่เชื่อเพราะแวน เพ้ลท์สนใจแต่งาน จนแพททริกบอกว่าเธอจูบกับชายด้านหน้าด้วย ริกส์บีถึงกับนั่งไม่ติด
    แพททริกได้รับข้อความทางโทรศัพท์ก็ตกใจรีบบอกลิสบอน! 
    “บริเวณใกล้ๆ นี้มีระเบิดลูกใหญ่ คุณฉลาดพอที่จะหามันเจอมั้ย”
    ทุกคนออกจากตึกทันที มิเนลลี่บ่นเพราะเป็นการขู่วางระเบิกทั้งที่ 3 ของปีแล้ว ขณะที่แพททริกพยายามคิดไขปัญหา เขาเดินหารถคันใหญ่ จนพบรถตู้คันหนึ่ง มีชายคนหนึ่งถูกจับล็อกในรถ เขียนที่หน้าผากว่า "คุณเป็นรายต่อไป" 
    แพทริกพยายามหาทางเปิดรถแต่เปิดไม่ได้ เขาเห็นเวลาระเบิดเหลือเพียงแค่ไม่ถึง 10 วินาที แต่ยังเปิดประตูช่วยชายที่ติดอยู่ในรถไม่ได้เลย ลิสบอนรีบบอกแพททริกให้หนีจากรถที่กำลังจะระเบิด แพททริกออกช้าโดนแรงระเบิดล้มลง เขาลุกขึ้นแล้วเจ็บตามาก
    แพททริกถูกนำตัวไปโรงพยาบาล ดวงตาของเขามองไม่เห็น ต้องนอนพักที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าสมองถูกกระทบกระเทือนพอสมควรจะสูญเสียความทรงจำระยะสั้นๆ ความจำสับสน ปวดหัวและมองไม่เห็นชั่วคราว
    โชเข้ามาหาลิสบอน เยี่ยมแพททริกด้วย ลิสบอนถามว่าพบอะไรบ้าง
    "ผู้ตายชื่อเจมส์ เมดีน่าอายุ44 นายหน้าค้าหุ้นที่ไฮแลนด์ รถตู้ไม่ใช่ของเขา ถูกขโมยเมื่อวาน เราขุดคุ้ยทุกอย่างของเมดีน่าแล้ว ปัญหาคือเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะฆ่าตัวตายแบบพิสดาร"
    แพททริกสวนว่า "ไม่จริง ฉันเห็นแววตาเขา เป็นแววตาของคนที่ไม่อยากอยู่ตรงนั้น คนที่ทำอยากให้ฉันเห็นเจมส์ เมดีน่าตายด้วยความกลัว"
    โชว่า "พวกมันเกือบฆ่าคุณด้วย" 
    "พวกมันไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น"
    ลิสบอนถาม "แล้วมันอย่างไหน" 
    "บนหน้าผากเขาเขียนว่า คุณเป็นรายต่อไป”
    "ทำไม"
    แพททริกถอนใจ "ผมไม่รู้ว่าทำไม" 
    "คุณจะไม่เป็นไร" ลิสบอนปลอบ
    "ใช่ คงงั้น"
    "เราจะหาคนทำให้เจอ" ลิสบอนกับโชมองหน้ากัน แพททริกรีบบอกว่าอย่ามองหน้ากันแบบนั้น ทั้งสองทำเป็นไม่มีไรแล้วขอตัวออกไปเลย
    ริกส์บีกับโชไปหาลอรี่ภรรยาของเจมส์ ซึ่งกำลังส่งลูกๆ ไปอยู่กับป้าโรส ลอรี่ให้ข้อมูลว่าเจมส์เป็นนายหน้าค้าหุ้น มีลุกค้าเสียเงินกับหุ้นไปแล้วโทษโบรคเกอร์ ริกส์บีถามว่ามีใครขู่เป็นพิเศษมั้ย ลอรี่ว่า เทอรี่ แอนดรูวส์

    แพททริกไม่ยอมอยู่โรงพยาบาล เขาพูดจนหมอปล่อยตัวกลับมา มีตำรวจมาส่ง แวน เพ้ลท์เห็นก็รับเขามานั่ง แพททริกแซวให้แวน เพ้ลท์คุยกับแฟนต่อเถอะ เธอเขินบอกว่าเปล่าซะหน่อย
    ลิสบอนที่กลับมาเจอก็พอรู้ว่าทำไมแพททริกถึงกลับมา เขาว่าตามองไม่เห็นแต่เขามีประสาทสัมผัส เธอยอมตามใจเขา
    แวน เพ้ลท์หาข้อมูลให้ ลิสบอนกับริกส์บีตามไปจับตัวเทอเรนซ์ คาร์เตอร์มา เขายอมรับว่าไม่ชอบและไม่ถูกกับเจมส์มาก แต่ไม่คิดฆ่า แพททริกเข้าไปคุยด้วยแล้วสัมผัสได้ เขาบอกลิสบอนว่าปล่อยตัวไปไม่ได้ เขาไม่ใช่คนฆ่า เขายังขอให้ลิสบอนพาไปพบกับลอรี่
    แพททริกขอให้ลอรี่นำของเครื่องใช้ที่เจมส์ใช้ประจำมาให้เขาสัมผัสที แพททริกสัมผัสได้ถึงนาฬิกาเรือนหนึ่ง ซึ่งเขารู้สึกว่าคุ้นมาก 
    "เครื่องประดับนี้มีอักษรสลักด้านหลัง สลักไว้ว่าอะไร"
    ลอรี่ตอบว่า "วัวกระทิง เป็นของขวัญบริษัทของลินช์ ฮัลสเตด มันดูวูบวาบไปหน่อยสำหรับรสนิยมของจิม" 
    พออกมา แพททริกบอกว่าเขาเคยสัมผัสนาฬิกาเรือนแบบนี้ มาจาก ลินช์ ฮัลสเตด หลายปีก่อนเขาเคยใช้ญาณทิพย์ดูให้กับคนที่เกี่ยวข้องกับบริษัทนี้ แต่นึกชื่อผู้หญิงที่ดูไม่ออก ลิสบอนถามว่าเขามีข้อมูลลูกค้าเก็บไว้มั้ย ให้แวน เพ้ลท์ช่วย
    ริกส์บีคุยกับแพททริกอยากให้ช่วยถามแวน เพ้ลท์เรื่องหนุ่มที่เธอคบ แพททริกกับเรียกแวน เพ้ลท์มาถามตรงๆ เลย ว่าใช่หนุ่มที่แผนกการเงินหรือไม่ แวน เพ้ลท์ว่า
    "ไม่ใช่กงการอะไรของคุณ"
    "หนุ่มการเงินใช่มั้ย"
    "การเงินเหรอ ไม่ใช่ เขาไม่ได้ทำงานที่นี่ ไม่ใช่ธุระของคุณ"
    "อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณสวรรค์ จะได้ไม่ต้องมีใครฆ่าใคร"
    "อย่าเพิ่งแน่ใจไป" ริกส์บีว่า
    "ความจริงใจดีที่สุด"
    ริกส์บีพาแพททริกไปส่งตรงแวน เพ้ลท์เพื่อคุยข้อมูลลูกค้าแพททริกต่อ แวน เพ้ลท์ต่อว่าแพททริกที่ทำร้ายจิตใจ แพททริกอยากให้ทั้งสองคุยกันมากกว่า แต่แวน เพ้ลท์ไม่คุย เธอยอมบอกว่าเขาไม่ได้ทำงานที่นี่เป็นทนาย
    "เขาแค่แวะมา ไม่ได้ว่านะ แต่ทำไมคุณต้องมายุ่งชีวิตส่วนตัวของฉันด้วย หรือแม้แต่ริกสบี้ด้วย"
    "ผมก็แค่อยากรู้ แต่ริกสบี้เขารักคุณ แค่กลัวจะผูกพันทางอารมณ์ คุณเองก็สนใจเขา แต่ต้องเก็บกด ปิดตายความรู้สึกนั้น"
    "อ๋องั้นเหรอ"
    "เพราะแผลใจในอดีตของคุณ ที่คุณไม่เคยบอกใครเลยสักคน ไม่เคย กระทั่งกับตัวเอง ขอโทษ ผมแค่คิดดังไปหน่อย"
    "อะไรนะ ฉันไม่ทันได้ฟัง"
    "เขาชื่ออะไร"
    "แดน"
    "แดน ขอเจอได้มั้ย ผมอยากเจอ"
    "รายชื่อลูกค้าของคุณ จะเอาไปเช็คเทียบกับบันทึกของลินช์ ฮัลสเตด"
    แพททริกคิดถึงลูกค้าคนหนึ่ง ชื่อ แครอล เจนทรี่ ซึ่งมาพบแพททริก มาลิบู เมื่อ 8 ปีก่อน ขอให้เขาดูแม่ของเธอที่เสียไปแล้ว แต่เธอโวยวายที่แม่บอกว่าแม่อภัยให้เธอ ทั้งที่แม่ทำกับเธอ
    ทันใดนั้น แพททริกก็ล้มหมดสติไป ต้องรีบตามหมอมาดูอาการ แล้วใช้ผ้าปิดตาเขาไว้อีกครั้ง มิเนลลี่บอกลิสบอนให้ดูแลแพททริกให้ดี อย่าให้มาตายที่นี่เด็ดขาด เขาไม่อยากเขียนรายงาน
    แวน เพ้ลท์ให้ข้อมูลอีกว่า ตรวจสอบชื่อของคู่สมรสพบ 2 ชื่อ คุณเคยมีลูกค้าชื่อ จิล ลามอนท์ สามีเธอคือ พอล เครกเกอร์ เขาเคยทำงานที่ลินซ์ ฮัลสเตด 
    แพททริกนึกออกทันที "จิล ลามอนท์ ใช่"
    ตอนนั้นแพททริกดูสัมผัสให้จิล เขาบอกว่าพอล สามีเธอไม่ซื่อสัตย์อย่างที่จิลคิด แพททริกบอกจิลให้เตือนพอลว่าอย่าทำลายสิ่งที่พวกคุณมีร่วมกัน
    ลิสบอนกับโชไปพบลินช์ เขาบอกว่าได้ยินชื่อ พอล เครกเกอร์ แต่ไม่ได้คิดถึงเขา ลิสบอนถามว่ารู้เรื่องส่วนของเขามั้ย
    "โอ้ หลายๆ ปีเราทุกคนก็ทำผิดพลาดกันได้ กระเป๋าเงินหนาขึ้นดื่มไวน์ดีทำให้ผู้ชายหลงทางกันได้"
    โชถาม "เรื่องที่เขาหย่าเหรอครับ" 
    "มันไม่ใช่การหย่าแต่เป็นการสังหารหมู่ รู้สึกว่าภรรยาเขาจะแต่งงานใหม่ แต่โลกทั้งใบของเครกเกอร์แตกเป็นเลี่ยง รอบรู้เรื่องงาน แต่เขาเสียศูนย์ กู้ไม่กลับ เราเลยต้องปล่อยเขาไป"
    "ใครเป็นคนไล่เขาออกคะ"
    "พอคุณพูดขึ้นมา จิมมี่ เมดีน่าไล่เขาออก จิมคือคนที่เล่นบทโหดของที่นี่ แย่หน่อย เป็นส่วนนึงในงาน"
    "พอรู้มั้ยว่าเครกเกอร์อยู่ไหน"
    "ครั้งหลังที่ได้ยินมามีคนเห็นเขาที่ห้องครัวทำซุปในโบสถ์ช่วงเทศกาล ด้วยพระเมตตาของพระเจ้า เข้าใจที่ผมพูดนะ" ลินช์ขึ้นรถออกไปเลย
    กลับมาที่สำนักงาน ริกส์บีบอกว่า
    "ลินช์พูดลูก แค่ค่าธรรมเนียมก็เกือบทำเครกเกอร์ล้มละลายเมียหอบลูกชายไปอยู่ตะวันออกและแต่งงานใหม่"
    "ตอนนี้เครกเกอร์อยู่ไหน" โชถาม
    "ดูจากข้อมูลที่พบ เขาใจสลายที่สูญเสียครอบครัวไปโลกของเขาพังครืน" 
    ลิสบอนว่า "ไม่มีที่อยู่ปัจจุบัน เขาไม่ได้ยื่น ขอคืนภาษีมาหลายปีแล้ว นายจ้างล่าสุดที่เรารู้ก็คือลินช์ ฮัลสเตดในปี 2001"
    โชว่าแพททริก "คุณเล่นงานเขาสาหัสเลย"
    แพททริกยอมรับ "ใช่เลย ขอบคุณ"
    "ไม่หรอก คุณแค่ยืนยันสิ่งที่เมียเขารู้อยู่แก่ใจแล้ว" ลิสบอนปลอบ
    "มีใครพยายามติดต่อเธอรึยัง..จิล ลามอนท์"
    "ฝากข้อความไว้แล้ว ยังไม่ติดต่อกลับ"
    "เราจะออกหมายจับพอล เครกเกฺอร์ โชกับฉันจะตามเบาะแสบางอย่าง คุณอยู่ที่นี่ ห้ามใครพาเขาไปไหน ไม่ต้องหาเรื่อง ตื่นเต้นใดๆ ทั้งสิ้น เข้าใจมั้ย"
    "เข้าใจหัวหน้า" 
    แวน เพ้ลท์เดินคุยกับริกส์บีไปที่ห้องครัว แดนเข้ามาทัก แวน เพ้ลท์ตกใจ ขณะที่ริกส์บีมองอย่างไม่พอใจ แดนว่ามาประชุมข้างบนเลยแวะมาทักทายเธอ แล้วบอกให้เธอแนะนำกับริกส์บี แวน เพ้ลท์แนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน แต่ริกส์บีไม่ยอมจับมือกับแดน แดนขอคุยตามลำพังกับริกส์บี แวน เพ้ลท์ไม่เห็นชอบด้วย แต่ริกส์บีอยากคุย 

    ริกส์บีพาแดนมาคุยกันที่ห้องน้ำ แดนให้เขาคุยเลย
    ริกส์บีว่า "ผมไม่รู้จักคุณ แดน คุณอาจเป็นคนดี หวังว่างั้นผมไม่รู้นะ เพราะถ้าคุณทำให้เกรซเสียใจผมจะตามไปเอาเรื่องคุณ เพราะเธอมีความหมายต่อ..หน่วยเรามาก ฉะนั้นดีกับเธอให้มาก"
    "ผมได้ยินแล้ว ขอบคุณนะที่คุณเป็นห่วง คุณแคร์เกรซ ไม่ต้องห่วง ผม...ผมเป็นคนดี"
    "โอเค ขอโทษด้วยที่ทำเข้มใส่คุณ แต่ผมต้องพูด คงเข้าใจนะ"
    "แน่นอน ผมเข้าใจจริงๆ" แต่พอริกส์บีหันหลัง แดนก็จัดการตีหลังเขาหลายทีจนสลบ เขาก็จับริกส์บีล็อกกุญแจมือไว้ในห้องน้ำ  
    แดนเดินกลับมาหาแวน เพ้ลท์เธอถามว่าริกส์บีพูดอะไร แดนว่าเขาอยากให้เธอมีความสุข แล้วขอคุยกับคนมีญาณที่เธอพูดถึง แวน เพ้ลท์พาแดนไปพบแพททริก เผอิญแพททริกงีบอยู่ พอแวน เพ้ลท์เรียกก็ตกใจ เธอขอโทษแล้วบอกว่าพาผู้ชายที่เขาอยากรู้จักมาพบ
    แดนแนะนำตัว "แดน ฮอลเลนเบ็คครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เกรซเล่าเรื่องคุณให้ฟังเยอะเลย"
    "ยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกันแดน"
    "ขอโทษที่ถาม แต่คุณ..."
    แพททริกว่า "ตาบอดเหรอ ใช่ บอดสนิท"
    แวน เพ้ลท์ปลอบ "แค่บอดชั่วคราวน่ะ คิดบวกไว้" 
    "ใช่ คิดบวกนั่นสินะ แวน เพ้ลท์ แล้วริกสบี้อยู่ไหนล่ะ"
    "ไม่รู้สิ คงออกไปซื้อพิซซ่า ถ้าฉันรู้จักริกสบี้..หาเขาทำไมเหรอ"
    แพททริกถาม "ลิสบ้อน กับโชล่ะ" 
    "ยังออกไปตามล่าพอล เครกเกอร์ ไม่มีใครนอกจากเรา"
    "อ๋อเหรอ แดน คุณจับมือผมแรงมาก เป็นมือของคนทำงาน แล้วก็..มีกลิ่นสารเคมีอ่อนๆ แต่ใส่สูทอิตาลีราคาแพง น่าสนใจมาก"
    แวน เพ้ลท์แนะนำ "แดนเป็นทนายน่ะ" 
    "ทนายรุ่นเล็กมากๆ ผมล็อบบี้สภาสูงระดับรัฐ"
    "คุณใช้มือเก่ง เก่งสร้างนู่นสร้างนี่ คงเป็นงานอดิเรกสินะ"
    "ก็คงงั้น"
    "งานอดิเรกคุณชอบสร้างอะไรเหรอ"
    "แบบว่า สร้างไปเรื่อย"
    "พ่อแม่คุณล่ะอยู่ที่ไหน"
    "ตายหมดแล้ว"
    "ขอโทษด้วยที่ถามซอกแซก แค่อยากให้แน่ใจว่าเกรซเจอคนที่ดี ผมหิวแล้ว จะไปหาอะไรกินหน่อยดีกว่า"
    แวน เพ้ลท์จะไปทำให้แต่แพททริกว่าจัดการเองได้ ทันใดนั้นแดนก็กระซิบกับแพททริก
    "คิดว่าฉันโง่เหรอ ถ้าแกตุกติก ฉันเป่าสมองเธอแน่"
    แพททริกรู้ว่าไม่ค่อยดีละ "ได้ยินแล้ว" 
    แวน เพ้ลท์หันมาถามว่ากระซิบอะไรกัน แพททริกทำปกติขอมันฝรั่งทอด พอดีโทรศัพท์แวน เพ้ลท์ดัง เธอรับสายจากลิสบอน
    "เราจะเจาะได้แล้ว เราเจอตัวพอล เครกเกอร์แล้ว เขาหมกมุ่นเรื่องเจนกับเมดีน่า จำได้มั้ยเขามีลูกชาย เครกเกอร์บอกเราว่าเขาย้ายไปอยู่ในเมือง เขาใช้ชื่อว่าแดน ฮอลเลนเบ็ค"
    แวน เพ้ลท์ฟังแล้วตกใจมาก หันไปดูแดนกับแพททริก แดนเอาปืนจ่อหลังแพททริกไว้ทันที แวน เพ้ลท์วางสายลง ด้านลิสบอนก็สงสัยเพราะเงียบไป
    แพททริกบอกแวน เพ้ลท์ "เขาเป็นมือระเบิด เขาฆ่าเจมส์ เมดีน่าตอนนี้เขามาฆ่าผม"
    แดนข่ม "อย่าตุกติกเลยนะ ผมเสียใจที่ต้องโกหกคุณ เกรซ จริงนะ แต่ผมต้องการคุณ"
    แวน เพ้ลท์ถาม "ทำไม"
    "เพื่อจะได้เข้าออกหน่วยงานราชการ เขาใช้รหัสผ่านของคุณ"
    แวน เพ้ลท์โกรธ "คนสารเลว" 
    แพททริกพยายามบอกให้แวน เพ้ลท์ใจเย็นๆ แดนว่าอย่าบังคับให้เขาทำร้ายเธอ แพททริกเองก็บอกว่าให้ทำตามที่แดนบอก
    "เดี๋ยวนี้แกเป็นคนดีแล้วเหรอ" แดนหัวเราะน้อยๆ "แกทำลายชีวิตฉัน เพื่ออะไรเพราะพ่อนอกใจแม่ฉันเหรอ แล้วไง พ่อไม่ใช่คนเพอร์เฟค เพราะแก พ่อถึงต้องไปอยู่ข้างถนน สิ้นเนื้อประดาตัว ช่วงนั้นฉันอยู่โรงเรียนเอกชนมีชื่อของแอลเอ กำลังเล่นฟุตบอลกับลูกๆ ดาราดังดัง อยู่ดีๆ ฉันต้องระเห็จไปอยู่ด็อกแพทซ์ นิวเจอร์ชีย์กับแม่ที่เอาแต่ร้องไห้ ถูกรังแกโดยไอ้พวกพูดอังกฤษไม่ได้ด้วยซํ้า  ทำไม เพราะแกไง แกดันเป็นคนที่รู้ แกบอกความจริงกับแม่ฉัน"
    แพททริกเสียใจ "ฉันเสียใจแดน" 
    "แหงล่ะ มีปืนจ่อหลังแกอยู่นี่ เอากุญแจมือคุณมา ใส่กุญแจมือตัวเองซะ เอามือไขว้หลัง ทิ้งไม้เท้าซะ โอเค เอาล่ะ ไปได้"
    "จะไปไหนกัน"
    "ที่ที่เงียบและเป็นส่วนตัว แกต้องไม่ชอบแน่ รถคุณอยู่ไหน เกรซ" 
    แวน เพ้ลท์ตอบ "ลานจอดรถด้านข้าง รถจี๊ปทะเบียนไอโอว่า"
    "ไม่ยักรู้ว่ามาจากไอโอว่า ดังเรื่องมันฝรั่งใช่มั้ย"
    "ไอดาโฮต่างหาก ไอ้โง่เอ๊ย"
    แดนพาแพททริกกับแวน เพ้ลท์ออกมาข้างหน้า เจอทอมมี่ แพททริกทักทาย แล้วอาศัยจังหวะนี้ผลักตัวแดนล้มลง แล้วพาแวน เพ้ลท์วิ่งหนีไป แดนลุกขึ้นก็ยิงใส่ทอมมี่ ทอมมี่สู้ทำให้โดนยิง
    แพททริกวิ่งไปกับแวน เพ้ลท์ ทั้งสองพากันวิ่งไปที่รถของแวน เพ้ลท์ แต่มือแวน เพ้ลท์ถูกใส่กุญแจมือ แพททริกต้องคล้ำตัวเธอเอากุญแจ แล้วขึ้นนั่งที่คนขับ โดยมีแวน เพ้ลท์บอกทาง แต่ก็ขับรถชนคันอื่น แดนตามมาเจอแล้วไล่ยิง ขณะที่กำลังจะยิงแพททริกได้ ทันใดนั้น แดนก็ถูกยิงล้มลงก่อนโดยลิสบอน
    แวน เพ้ลท์รีบวิ่งไปดูริกส์บีที่ห้องน้ำ 
    "คุณไม่เป็นไร ไม่เป็นไรใช่มั้ย"
    "ผมไม่เป็นไร ไม่เป็นไร"
    "ฉันขอโทษ ฉันขอโทษจริงๆ" แวน เพ้ลท์โผกอดริกส์บี
    ริกส์บีกำลังจะจูบกับแวน เพ้ลท์ พอดีคนทำความสะอาดเข้ามา ทั้งสองรีบแยกกัน
    แพททริกนั่งแล้วค่อยๆ แกะผ้าออกถอนใจ ลิสบอนเข้ามาเห็นก็เงียบจ้องมองเขา แพททริกยิ้มให้ 
    "คุณไม่รู้หรอกว่าผมดีใจแค่ไหนที่ได้เห็นหน้าคุณอีก ริกสบี้"
    ลิสบอนเหวอ "ริกสบี้" 
    "ถูกหลอก" แพททริกหัวเราะ
    ลิสบอนหัวเราะ "ตลกมาก"

The End 16