สืบจิต ไขปริศนา 12

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

The Mentalist 112 : 3T7811
ตอน RED RUM 

    คนหาย โคดี้ เอลกิ้นส์ ทีมลิสบอนมาคุยกับไมเคิลและแจนิส พ่อกับแม่ของโคดี้
    “เด็กชื่อโคดี้ เอลกิ้นส์อายุ16 หายตัวไปเมื่อ 2 วันก่อน ร้ายแรงพอที่จะโทรเรียกเราเมื่อตำรวจท้องที่เจอรองเท้าในท่อนํ้าบนถนนห่างไป 2 สาย กำลังรอผลตรวจดีเอ็นเอ คงถูกลักตัว อาจเป็นคดีฆาตกรรม เลยเป็นคดีของซีบีไอ” ริกส์บีกล่าว
    แวน เพ้ลท์เสริม “พ่อแม่เด็กชื่อไมเคิลกับแจนิสไม่มีประวัติ ลูกชายอีกคนชื่อแบร้ดอายุ14 เปิดร้านดอกไม้ที่นี่..โชอยู่กับพวกเขา”
    ลิสบอนชวนเข้าไปหาพ่อแม่ แต่แพททริกเห็นกลุ่มเด็กถีบจักรยานมาเฝ้าดูอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาขอตัวรอข้างนอก เขาเล่นโยนหินสูงๆ เด็กๆ จ้องมอง แล้วเขาก็ทำให้หินหายไป เด็กๆ มัวแต่มองบนฟ้า แพททริกก็มาถึงตัวเด็กๆ แล้วถามว่ารู้เรื่องโคดี้ใช่มั้ย เด็กๆ ไม่ยอมตอบ เขาบอกให้ส่งสายตาว่าไปทางไหนก็พอ
    พวกลิสบอนออกมา แพททริกพาเข้าไปในป่า เจาชี้ให้ดูว่ามีอีกาเต็มไปหมด แล้วก็พบศพโคดี้นอนตายอยู่ในป่ายูคาลิปตัส ริกส์บี้ให้ช่วยกันค้นหาอาวุธที่ใช้ฆ่า แพททริกเห็นสัญญาณลักษณ์เกี่ยวกับพวกมนตร์ดำ การบูชายัญ
    ลิสบอนกลับไปหาไมเคิล ถามอย่างละเอียด เขาว่าโคดี้อาจมีปัญหากับโค้ชที่สอนฟุตบอล แต่พอแพททริกให้ดูสัญญาณลักษณ์มนตร์ดำ ทั้งสองก็คิดถึง แทมชิน โดฟ สาวที่บ้าเรื่องมนตร์ดำ อ้างตัวเองว่าเป็นแม่มดมีอำนาจ
    ลิสบอนให้ริกส์บีกับแวน เพ้ลท์ไปดูก็พบว่าโค้ชค่อนข้างดุ และเจ้าอารมณ์ แถมพบเสื้อที่มีรอยเลือด จึงถูกนำตัวไปสอบสวน โค้ชบอกว่าเถียงกับโคดี้รุนแรงแล้วโดนต่อยเท่านั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะต้องบอกใคร ไม่เชื่อให้ถามแดเนี่ยล บราวน์ เพื่อนสนิทโคดี้ ที่โดนโคดี้โมโหตอนเล่นไพ่ ก็ยังโดนโคดี้ทำร้ายร่างกายจนต้องเข้าโรงพยาบาล
    แพททริก ลิสบอนและโชไปที่บ้านของแทมชิน หน้าประตูมีแพะเป็นเครื่องหมายของซาตาน เธอไม่เปิดประตูให้ แพททริกเป็นฝ่ายเปิดพาลิสบอนกับโชเข้าไปหาเธอ แทมชินนั่งรออยู่
    แทมซินทัก “หวัดดีค่ะ ขอต้อนรับ คงเป็นเจ้าหน้าที่ซีบีไอ. เชิญนั่งค่ะ”
    “ขอบคุณ” แพททริกนั่ง
    ลิสบอนถาม “ทำไมไม่เปิดให้เราเข้ามา”
    “ฉันก็ไม่ได้ถือไพ่เหนือกว่าสิจริงมั้ย”
    “แสดงว่ารอเราอยู่”
    “แน่นอน ฉันรู้เรื่องที่เขาทำกับโคดี้ เอลกิ้นส์แล้ว ใช้ดาวห้าแฉกและไฟ ทำให้เหมือนฝีมือแม่มด พวกวิกค่าคุณเลยต้องมาหาฉัน ฉันเป็นแม่มดคนเดียวในเมืองนี้” 
    “รายละเอียดเกี่ยวกับดาวห้าแฉกและเทียน ยังไม่ได้เป็นข่าวรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”
    แทมซินตอบ “เพื่อนบอก”
    “งั้นเพื่อนก็เกี่ยวข้องกับการตายของโคดี้เหรอ”
    “เปล่า”
    แพททริกซัก “เพื่อนตัวเล็กผมยาวๆ ใช่มั้ยา ตัวหัวโจกชื่อไคลด์ เอาจักรยานชมพูของน้องมาขี่”
    “ใช่ พวกนั้นแหละ”
    ลิสบอนถาม “มีเพื่อนเป็นเด็กๆ เยอะสินะ”
    “ใช่ เด็กๆ พวกนี้ชอบเรื่องลึกลับ ความชั่วร้าย ฉันชอบเด็ก”
    “พ่อแม่พวกเขาว่ายังไงบ้าง”
    “เด็กๆ ที่มาเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยสนใจพวกเขา แต่พวกเขาไม่เกี่ยวกับการตายของโคดี้ ดาวห้าแฉกหรือเทียนไข”
    “พวกนั้นไปทำอะไรในป่า”
    “ไปเก็บสมุนไพรให้ฉัน”
    โชแปลกใจ “สมุนไพร”
    แพททริกเอ่ย “ลูกซัค กุหลาบป่า เน็ทเทิล”
    แทมซินพาทุกคนมาอีกห้อง “เชิญค่ะ ฉันทำและขายผงวิเศษของแม่มดทางอินเตอร์เน็ต ควรเข้าไปดูในเว็บไซต์ของฉัน”
    ลิสบอนถาม “ทำไมไม่แจ้งตำรวจว่าเพื่อนๆ เธอพบศพ”
    “เพื่ออะไร ฉันรู้ว่าพระแม่ธรณี สายฝนและสัตว์จะดูแลโคดี้ คุณช่วยเขาไม่ได้”
    “ก็ใช่ เราช่วยไม่ได้ แต่เราหาคนที่ฆ่าเขาและจับมาลงโทษได้”
    “ไม่จำเป็น โคดี้สมควรตายแล้ว เขาเป็นคนไม่ดี เขาจับแมวฉันไปทรมานและฆ่าฉันเห็นเขาทำ”
    “ทำไมเขาทำยังงั้น”
    “คงเพราะกลัวมั้งคะ เป็นธรรมดาของพวกคาวแว่น อยู่กับความกลัว”
    ลิสบอนงง “พวกคาวแว่น” 
    “พวกที่ไม่ใช่พวกวิกค่า พวกที่ไม่เชื่อพลังวิเศษของเรา”
    “พลังวิเศษที่พูดถึงคืออะไรเหรอ”
    “แม่มดเป็นนักบวชหญิง ที่มีตำแหน่งสูงในหมู่วิกค่า เรานับถือเทพเจ้าที่มีเขาและเทพธิดาทริปเปิ้ล ส่วนมากเราเป็นผู้รักษา แต่ก็มีเวทมนตร์ด้วยถ้าต้องการ พวกร่ายคาถาอะไรพวกนั้น”
    แพททริกถามขึ้น “คุณร่ายคาถาใส่โคดี้ เอลกิ้นส์” 
    “ใช่ค่ะ ฉันทำพิธีสาปแช่งให้เขาตาย ก่อนหน้าฉันทำพิธีมาหลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ผล”
    แพททริกสงสัย “พิธีนี้เกี่ยวกับอะไรบ้างเหรอ คุณทำอะไรกันแน่”
    แทมซินว่า “พิธีสาปแช่งคนให้ตายเป็นความลับ แต่นี่เป็นคาถาสะกดให้อยู่ใต้อำนาจที่ฉันทำให้ดูได้..คุณชื่ออะไร”
    โชจ้องไม่ค่อยชอบใจนัก “เกี่ยวอะไรด้วย” 
    แพททริกพูดสวน “คิมบัล โช”
    โชไม่พอใจ “เฮ้ย”
    “เทพเจ้าและเทพธิดาโปรดฟังลูก ด้วยแสงจากเปลวเพลิงนี้ ขอให้ดวงวิญญาณมนุษย์นามว่าคิมบัล โชจงตกอยู่ใต้อำนาจของลูก เขาจะได้รู้ว่าลูกพูดความจริง ให้เขาได้เห็นราชันย์แห่งสัตว์ทั้งปวงและให้คุกเข่าต่อพระองค์”
    โชว่า “ไม่เอาน่า”
    แทมซินสวดคาถา พอจบลิสบอนถามว่าแค่นี้เหรอ ไม่ต้องให้เขาดื่มนํ้าวิเศษอะไรเหรอ
    แทมซินว่า “ไม่ค่อยน่าเชื่อใช่มั้ย แต่มันเป็นเวทมนตร์ที่มีอำนาจ”
    “ได้ โอเค แย่หน่อยนะดูเหมือนเพื่อนเธอคนนึง ช่วยให้เวทมนตร์ของเธอได้ผลด้วยของแข็ง ซึ่งในกรณีนี้เธอก็มีความผิดพอๆ กับพวกเขา”
    “ถ้าเพื่อนฉันเป็นคนทำ คงไม่ชี้เบาะแสมาหาฉันด้วยดาวห้าแฉกกับไฟหรอกไม่ การตายของโคดี้ถูกจัดฉากให้เหมือนเป็นพวกแม่มด คนโง่ก็ยังคิดออกจงใจให้หลงทาง ในเมืองนี้มีแม่มด”
    “แม่มดที่ทำพิธีสาปแช่งเด็กที่ตายด้วย”
    “ถูกต้อง และยิ่งเพอร์เฟค”
    “ขอบคุณที่สละเวลา”
    แพททริกถามว่าไม่เอามาสอบเหรอ ลิสบอนมองว่า
    “เธอเพี้ยน ชอบเรียกร้องความสนใจทำเป็นไม่สนใจเธอจะได้ผลเร็วกว่าปล่อยให้เธอมาหาเราเอง”
    “เป็นหลักจิตวิทยาที่หลักแหลมมาก ผมประทับใจ”

    แดเนี่ยล บราวน์ ถูกจับตัวมาสอบ ตอนแรกเขาไม่ยอมเล่าเรื่องที่มีเรื่องชกต่อยกับโคดี้ แพททริกจึงเข้าไปคุยเอง จนแดเนี่ยล บราวน์ยอมรับว่าโดนโคดี้ทำร้าย แต่เพราะเขาพูดจายั่วทำให้โคดี้โมโห แพททริกถามว่าได้เงินจากบ้านโคดี้เท่าไหร่ แดเนี่ยล บราวน์ไม่ยอมบอก แพททริกคาดคั้นจนบอกว่าได้มาหนึ่งพันดอลลาร์
    โชกับแพททริกกลับไปคุยกับไมเคิลและแจนิส ทั้งสองรีบถามว่าจับแทมชินหรือยัง แพททริกว่าเธอทำพิธีสาปแช่งจริง แต่นั่งไม่ได้เป็นความผิดทางอาญา โชพยายามคุยเรื่องโคดี้เล่นกีฬา แพททริกขอตัวเข้าห้องน้ำ 
    จริงๆ เขาเห็นแบร้ด จึงเดินตามหาแล้วพบเขาอยู่ในห้องหนึ่ง แบร้ดไล่แพททริกทันที แต่เขาบอกว่า
    “ไม่ได้หรอก ฉันก็อยากไป เป็นหน้าที่ฉันที่ต้องล่าคนจนกว่าจะได้ความจริง”
    “เหรอ งั้นขอให้โชคดีนะ”
    แพททริกถอนใจมองรอบห้อง “ที่นี่ไม่เลว เป็นน้องชายโคดี้ เอลกิ้นส์คงยากสินะ”
    “ไม่นี่ ก็ได้ มีบางครั้ง”
    “ฉันเหรอ..ฉันคงเกลียด เขาได้รับความสนใจทุกอย่าง ชื่อเสียง... มีสาวๆ ห้อมล้อม เพราะอะไร กะอีแค่วิ่งไปวิ่งมา กระโดดรับลูก”
    “ใช่ พวกสิงก็ทำได้ ลิงทำได้ดีกว่าด้วย”
    “รู้อะไรมั้ย ถ้าลิงเล่นฟุตบอล คงเก่งกว่านักกีฬาชื่อดังหลายคน” แพททริกหัวเราะ แบร้ดหัวเราะน้อยๆ
    “ทำไมโคดี้ถึงฆ่าแมวของแทมชิน โดฟ” แพททริกถาม
    “ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
    “เห็นว่าโคดี้จับมันไปมั้ย”
    แบร้คพูดตะกุกตะกัก “เธอ เห็นไม่เห็นไม่รู้..ผม ผมไม่รู้ ถ้าเขาทำจริง.. ผมหมายถึงฆ่าแมวเขาสมควรต้องตายมั้ย” 
    “เธอล่ะ”
    “ผมถามคุณก่อน”
    แพททริกถอนใจพอดีไมเคิลเข้ามา แล้วไม่พอใจมากที่แพททริกแอบมาคุยกับแบร้คโดยไม่ขออนุญาต
    คืนนั้นริกส์บีกับแวน เพ้ลท์ไปเฝ้าที่หน้าบ้านไมเคิล แล้วเห็นแบร้คออกจากบ้านมายามดึก แล้วขี่จักรยานออกไป ทั้งสองตามไปเห็น แบร้คมาหาแทมชิน ทั้งสองกอดกันแล้วเข้าบ้านไป
    แวน เพ้ลท์โทรรายงานลิสบอนที่อยู่กับแพททริก แพททริกบอกให้รอสักสิบนาทีแล้วค่อยบุกเข้าไป
    ในบ้าน แทมชิน กำลังทำพิธีชำระล้างให้กับแบร้ค มีเด็กหลายคนอยู่รอบๆ ตัวแบร้คที่นอนอยู่ตรงกลาง 
    “เพราะเลือดเขาถึงมีมลทิน เพราะเลือดเขาจะถูกชำระล้าง”
    แทมชินกำลังยกมีดขึ้นเหนือร่างกายแบร้ค ริกส์บีกับแวน เพ้ลท์ก็บุกเข้ามาจับ แบร้คโมโหโวยวาย แทมชินบอกให้เขาใจเย็น
    แพททริกเข้ามาคุยกับแทมชิน โดฟที่ห้องสอบสวน
    “แทมชิน โดฟ ฉันชอบนะ ในแฟ้มบอกว่าชื่อจริงคือซาราห์ โจนส์มาจากนิวเจอร์ซีย์ แม่เธอฆ่าตัวตายตอนอายุ16 ไม่รู้ว่าพ่อเป็นใครแล้วออกจากมหา ลัยกลางคันเคยมีประวัติมีอาการทางจิตอ่อนๆ สองสามปีก่อนเคยติดคุก6เดือนข้อหาลักของในร้าน”
    “ซาราห์ โจนส์ตายไปแล้ว ฉันชื่อแทมชิน โดฟเป็นนักบวชหญิงของพวกวิกค่า คุณทำร้ายฉันไม่ได้”
    “ฉันไม่ได้อยากทำร้ายเธอ คิดว่าเรื่องนั้นมันพอแล้ว ฉันอยากช่วยเธอ นี่เป็นการสอบสวนคดีฆาตกรรม ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องเจอปัญหาหนักแน่”
    “เทพธิดาจะปกป้องฉัน”
    “ฟังนะ เทพธิดาอาจปลอบให้ความหวัง และความหมายกับเธอได้ แต่ท่านปกป้องจากตำรวจข้างนอกไม่ได้”
    “แบร้ดมาเป็นลูกมือให้ฉันในงานชุมนุแม่มดตั้งแต่ใบไม้ร่วงที่แล้ว เรื่องนั้นไม่ใช่ความผิด”
    “เด็กเกินไปที่จะเป็นแม่มดว่ามั้ย”
    “เราเป็นแม่มดตั้งแต่เกิด เราเกิดมามีเวทมนตร์ แต่มันหายไปเมื่อเราโตขึ้น”
    “น่าสนใจ ถ้ามันจริง แล้วพ่อแม่ของแบร้ดรู้สึกยังไงเกี่ยวกับทิศทางใหม่ของเขา”
    “พ่อแม่ของแบร้ด..เกลียดแม่มดมากๆ ..ก็ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อเดือนก่อน แม่เขาขู่ว่าจะฆ่าฉัน ถ้าฉันพูดกับเขาอีก”
    “แต่เธอก็คุย”
    “แบร้ดมาหาฉันโดยสมัครใจ เขาหลงใหลพวกวิกค่า ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้”
    “เขารู้สึกยังไง ที่คุณทำพิธีสาปแช่งพี่ชายเขา”
    “เขาไม่ว่าอะไร เพราะงี้เราถึงทำพิธีชำระล้างให้เขา แบร้ดแยกออกระหว่างโลกของเวทมนตร์และโลกความเป็นจริง เขาเข้าใจว่าฉันไม่ได้ฆ่าพี่ชายเขา”
    ริกส์บี้ว่า “เพราะในโลกความเป็นจริง แบร้ดเป็นคนทำ”
    ลิสบอนถาม “เจอข้อมูลอะไรเหรอ”
    “แบร้ดต้องเข้าโรงพยาบาล 2 ครั้งเมื่อปีที่แล้ว ทั้ง 2 ครั้งแจ้งว่าเป็นอุบัติเหตุเพราะเล่นกับพี่ชายแรงไปหน่อย”
    “คิดว่าแบร้ดอาจจะเหลืออดเหรอ”
    “ทุกคนมีขีดจำกัด”
    แพททริกเข้าไปถามแบร้ด เขายืนยันว่าเป็นอุบัติเหตุ และทำไมเขาต้องฆ่าพี่ชาย
    “เขาไม่ชอบที่เธอเป็นเพื่อนกับแทมชินใช่มั้ย” แพททริกถาม
    “ใช่”
    “แต่เธอไม่เคยเลิกคบเขา ทำไม”
    “ผมรู้สึกปลอดภัย”
    โชเข้ามาตามแพททริกพอดี บอกว่าพ่อแม่แบร้ดมา แพททริกขอคุยด้วย พอเจอหน้าไมเคิลก็ต่อว่าที่พาแบร้ดมาที่นี่ ลิสบอนขออภัย
    แพททริกว่า “แปลกนะที่พวกคุณไม่มีใครบอกเรื่องความเกี่ยวข้องกับแทมชิน โดฟเลย”
    “เรากำลัง..สับสน บอกตามตรง เราไม่เข้าใจทำไมแบร้ดถึงหมกมุ่นเรื่องแม่มด เราอยากเข้าใจเขาและพยายามทำอยู่ แต่มันน่าหงุดหงิด และน่าอายอยู่ ที่จะบอกพวกคุณ” แจนิสว่า
    ไมเคิลเสริม “เรากำลังหาทางออกกัน จะไปขอความช่วยเหลือ เดี๋ยวนี้มีการบำบัดรักษาโรคพวกนี้ใช่มั้ย เราต้องเอาชนะได้”
    “ตั้งข้อหาผู้หญิงชื่อโดฟแล้วใช่มั้ย”
    ลิสบอนว่า “ยังค่ะ”
    “ยังเหรอ มันยัง ไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเธอเป็นคนทำ เธอหรือเพื่อนจอมเพี้ยนของเธอ หมายถึง...”
    “เธอกำลังช่วยเราในการไต่สวน”
    “เธอสาบานว่าบริสุทธิ์ เราเลยให้เธอช่วยทำพิธี เรียกอาวุธที่ใช้ฆ่า”
    แจนิสงง “พิธีเรียกของเหรอ”
    “พวกแม่มดมีพลังโทรจิต เธอว่าเธอมีคาถา..ที่จะเรียกอาวุธจากที่ที่มันถูกซ่อนอยู่ แล้วให้มันมาหาเรา” 
    ไมเคิลโมโห “แล้วคุณก็เชื่อเรื่องบ้าบอนี่เหรอ” 
    “ของงี้บอกไม่ได้หรอก ก็ต้องลองดู” 
    ไมเคิลกับแจนิสไม่พอใจแพททริกมาที่เชื่อเรื่องนี้ ลิสบอนตัดบทให้พาแบร้ดกลับได้
    ลิสบอนพยายามถามแพททริกว่าเกิดอะไรขึ้น แพททริกเลยพาเธอไปดูเลย
    แพททริกพาลิสบอนไปที่เกิดเหตุ สักพักก็พบรถเข้ามาจอด ทางลิสบอนเปิดไฟรถส่องไปก็พบไมเคิล เธอลงไปจับเขาทันที มาสอบสวน
    แพททริกว่า “น่าทึ่งใช่มั้ย อาวุธสังหารปรากฏแล้ว คาถาของแทมชินเป็นจริง เธอคงเป็นแม่มดจริงๆ”
    ไมเคิลสวน “ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร”
    “เจ้าหน้าที่นิติเวชจะยืนยันเลือดและเนื้อเยื่อลูกคุณตรงปลายประแจด้านนึง และอีกด้านมีลายนิ้วมือคุณ”
    “เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้น”
    “ทำไมต้องเอามันไปซ่อน บอกเรามาดีกว่า อาจเป็นเพราะสถานการณ์พาไป คุณอาจต้องป้องกันตัว”
    “ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
    “แล้วเรื่องที่ลูกคุณต้องเข้าห้องฉุกเฉินล่ะ กระดูกหักใช่มั้ย”
    “คงชุ่มซ่ามมั้ง หรืออาจจะหัวทึบหลายครั้ง”
    แพททริกสวน “โชคดีที่คุณซ่วยให้เข้ารูปเข้ารอยสินะ บางคนไม่เข้าใจว่าพวกเขาโชคดีแค่ไหน”
    “ใช่แล้ว”
    “ผมคิดออกว่าเป็นคุณ เพราะแบร้ดบอกว่าเขาชอบไปบ้านแทมชิน เพราะอยู่ที่นั่นเขารู้สึกปลอดภัย ปลอดภัย ใครอยู่บ้านแม่มดแล้วรู้สึกปลอดภัยกว่าอยู่บ้าน คุณใช้กำลังทำร้ายภรรยากับลูกมาหลายปีแล้วใช่มั้ย”
    ไมเคิลปฏิเสธ “เปล่า”
    “ผมเดาว่า คุณทำร้ายแบร้ดหนักมือไปหน่อย โคดี้ต้องการปกป้องน้อง ยังงั้นใช่มั้ย”
    “ไม่”
    “เขาร้องว่า “ไม่” ลูกและเมียคุณ..อยู่ตรงทางเดินข้างนอก พวกเขาก็ร้องว่าไม่ พวกเขารู้ว่าเราจับเขาได้ตอนที่กำลังจะกำจัดอาวุธสังหาร แต่พวกเขายังไม่เชื่อว่าเขาฆ่าโคดี้ คิดดูว่าพวกเขารักชายคนนี้มากแค่ไหน จนไม่ยอมรับความจริง โคดี้ลุกขึ้นสู้คุณใช่มั้ย เขาไม่ยอมทนให้คุณซ้อมอีกต่อไป แต่คุณไม่ยอมฟัง”
    “เขาตีผม ผมแค่ป้องกันตัว”
    แพททริกสวนทันที “ลาก่อนไมเคิล” 

The End 12