Hayday:เฮย์เดย์...หายไปทั้งเดย์

          ตั้งใจถือศีลอด งดเล่นเกมมาได้เป็นปี แต่สุดท้ายด้วยภาระหน้าที่ของการเขียนคอลัมน์นี้ (เหรอ???) ทำให้หญิงยศต้องเสียสละครั้งใหญ่อีกครั้ง ด้วยการกระโดดลงมาลองเล่นเกมตามกระแส HayDay ด้วยอยากรู้ว่ามันอะไรกันนักหนา ทำไมประชากรรอบตัวถึงหมกมุ่น ไม่ทำมาหากิน อดหลับอดนอน เช้ามาตาลึกโบ๋นึกว่าหญิงจ้างหลินฮุ่ยมาเป็นพนักงานประจำที่บริษัท ก่อนอื่นต้องตั้งจิตอธิษฐาน บนบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอให้คำมั่นสัญญาว่าการเอาตัวเข้าแลกในคราวนี้ ขอให้ลูกรอดพ้น ไม่ติดหนึบ ไม่ยืดเยื้อ ลูกขอเวลาเพียงแค่สามวันไปลองให้รู้แล้วจะถอนตัวออกมาเขียนต้นฉบับ แล้วเพียงแค่นั้น เราจบกัน สาธุ!!!
 
          หลังจากนั้นเราก็ทำการ Sigh Up เข้าฟาร์มไป ... แล้วเราก็... จบข่าว... เสร็จมันสินะ!!  72 ชั่วโมงหลังจากนั้นคือการมุ่งมั่นเอาชนะ หมกมุ่นเพิ่มเลเวล รอเวลากว่าจะปลูกข้าวสาลี ข้าวโพด ตัดขนแกะ ป้อนอาหารหมู รีดนมวัว เก็บไข่ไก่ ทอเสื้อ อบเค้ก แลกของ ขายของ จ้างเด็กวิ่งของ กลับมาปลูกฟักทอง อบพาย... ใครไม่เล่นคงไม่เข้าใจ แต่สามวันที่ผ่านมา หญิงกลายร่างไปเป็นกระดูกสันหลังของชาติอย่างเต็มภาคภูมิ งานการไม่ทำ กลางคืนไม่นอน แถมใช้เงินซื้อเพชรด้วยจ้า ไม่ได้การละ ต้องถอนตัวออกมาละ .. แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิคะ ไอ้อาการติดเกมนี่มันคล้ายๆกับติดยาเสพติด เพราะเมื่อเรา “เอาชนะ” มันได้ ร่างกายก็หลั่งฮอร์โมนของความสุขออกมา เราก็ฟินสิจ๊ะ ต้องเล่นต่อ ต้องชนะ ต้องเอาอีก ในประเทศอเมริกา เริ่มมีคนไข้มาเข้ารับการบำบัดอาการติดเกมกันแล้ว
 
          อาการเสพติดเกมนี่เป็นปัญหาใกล้ตัวที่เริ่มลุกลามไปเป็นปัญหาระดับโลก เพราะทุกครอบครัวไม่ว่าเชื้อชาติไหน ประเทศไหนต้องรู้จักและเคยพบเจอกันบ้าง โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ที่หนุ่มคนสนิทข้างกายออกอาการติดเกมมากกว่าติดเรา เอาใจไปใส่อยู่หน้าจอคอมพ์มากกว่ามองหน้าเรา พูดท้วงไปก็จบที่ทะเลาะกัน เฮ้ย ทำไมอ่ะ เราไม่สำคัญเท่าเกมเหรอ เอ่อ คุณผู้หญิงคะ เขาว่ากันว่า ไอ้อาการติดเกมเนี่ยมันมาเพื่อรองรับความต้องการในส่วนลึกของผู้ชายเขา ที่ในสมัยก่อนต้องออกไปรบพุ่งทำสงคราม (เกมต่อสู้) หาเลี้ยงครอบครัว (เกมปลูกผัก) และเอาชัยชนะกลับคืนมา (เกมประลองปัญญา) เมื่อได้ชัยชนะกลับมาบ้านแล้วเขาก็ต้องการการโอบกอด แสดงความชื่นชมยินดีจากสตรีอันเป็นที่รัก (ซึ่งคงจะได้หรอกนะ ส่วนใหญ่จะจบที่เกมต่อสู้กันอีกครั้งมากกว่า) ปัญหาโลกแตกอันนี้ นักจิตวิทยาหลายท่านบอกว่าอย่าไปหักดิบ เพราะเขาอาจเกิดอาการลงแดงได้ ให้ค่อยๆ ลดเวลาการเล่นเกมในแต่ละวันลง ให้จดไว้ด้วยว่าเล่นไปกี่ครั้ง ตอนกี่โมง นานแค่ไหน แล้วค่อยๆ ลดลง เป็นกำลังใจให้เขานะคะคุณผู้หญิงทั้งหลาย แต่ถ้าสุดท้ายทำไม่ได้ก็ให้ทำใจ คิดบวกไปสวยๆ ว่า ติดเกมนี่หนาดีกว่าติดหญิง...
 
          ส่วนตัวหญิงเอง เขียนต้นฉบับเสร็จแล้วก็คงถึงเวลาบอกลาฟาร์มน้อย เลิกอาชีพชาวนาชาวสวนกลับมาจัดละครต่อเหมือนเดิม บ๊าย บายนะแกะน้อย หมูน้อย...

          เอ่อ แต่ ถ้าใครพอมีครีมถ้วยกับเนยสดเหลือๆ ก็ยังส่งมาได้นะคะ แหะ แหะ แหะ...
.......................................
(หมายเหตุ Hayday:เฮย์เดย์...หายไปทั้งเดย์ : คอลัมน์ มองผ่านเลนส์คม โดย... จ๋า ยศสินี ณ นคร)