‘ประชาธิปไตยในโรงเรียน’ มีจริงหรือ เมื่อ ‘หยก’ สนใจเวทีจริง?

‘ประชาธิปไตยในโรงเรียน’ มีจริงหรือไม่ เท่าที่ทราบตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกปีในวันไหว้ครู ทุกโรงเรียนจะมีการเลือกประธานนักเรียน และสภานักเรียน พบเป็นสีสันตามข่าวต่างๆ ทุกปี หรือว่า ประชาธิปไตยในโรงเรียน เกิดขึ้นและจบลงในวันเดียว พร้อมกับข่าวสีสัน สนุกสนาน เฮฮา หลังจากนั้นก็ไม่มีผลใดๆ ในทางปฏิบัติ

การเลือกตั้ง66 รัฐธรรมนูญได้กำหนดให้ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง เริ่มจากผู้ที่มีอายุ 18 ปีบริบูรณ์ ทำให้ช่วงอายุของผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งน้อยลง ร่วมถึงช่วงเวลานั้น ผู้ที่มีอายุ 18 ปี กำลังเรียนอยู่ในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย(ม.ปลาย)เท่านั้น 

มีหลายคน หลายพรรคการเมืองเล็งเห็นประโยชน์จากจุดนี้ จึงทำการประชาสัมพันธ์เชิงรุกกับกลุ่มผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งใหม่อย่างเต็มที่ พร้อมทั้งนำเอาเยาวชนเข้าสู่ขบวนการทางการเมือง มีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวทางการเมืองอย่างเปิดเผยและชัดเจน

เมื่อ ‘หยก’ เริ่มสนใจกับเวทีจริงมากกว่าของปลอมในโรงเรียน และนำแนวคิดที่ได้รับจากภายนอกมาเคลื่อนไหว และสร้างแนวร่วมในโรงเรียน ในขณะที่ ‘ครู’ ยังคงยึดติดกับแนวคิดเดิมๆ ที่ว่า ครูใหญ่สุดในห้องเรียน ทุกเรื่องราวในห้องเรียนเริ่มจากครูเป็นคิด เป็นคนพูด และเป็นคนสั่งการ 

‘ครู’ ยังคงเป็นผู้คุมกฎของห้องเรียน รวมทั้ง บริหาร ออกกฎ และพิพากษา ในชั้นเรียน ในส่วนของโรงเรียนก็ยังคงเป็นบทบาทของผู้บริหาร หรือ ผอ.โรงเรียน ที่ควบคุมอำนาจทั้งหมดอย่างเบ็ดเสร็จ

เมื่อ ‘หยก’ เกิดการเห็นต่าง หรือแนวคิดที่ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดเดิม ผู้มีอำนาจทั้งหลายจึงต่อต้านทุกวิถีทาง เพื่อคงไว้ซึ่งอำนาจและป้องกันตนเอง ไม่ยอมเปิดเวทีประชาธิปไตยเพื่อรับแนวคิดใหม่ของนักเรียน 

ไม่ยอมที่จะเปิดการเจรจา หรือสร้างแนวทางอันเป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย ตามที่ผู้บริหารระดับกระทรวงศึกษาธิการ(ศธ.) ชอบพูดเสนอว่า โรงเรียนมีอิสระในการออกกฎระเบียบ โดยเสนอผ่าน กรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานและภาคี 4 ฝ่าย หากเป็นที่ยอมรับก็สามารถประกาศเป็นระเบียบของโรงเรียนเพื่อถือปฏิบัติได้

โลกความเป็นจริง การพัฒนาในโรงเรียนจะไม่เกิดขึ้น หากยังมี ‘ครู’ เป็นเจ้าของห้องเรียน และ ‘ผอ.โรงเรียน’ เป็นเจ้าของโรงเรียน รวมถึง ‘ประชาธิปไตยในโรงเรียน’ แบบปลอมๆ ที่ผู้ใหญ่มอบให้นักเรียน มีความจริงใจแค่ไหน ในวันโลกที่เปลี่ยนแปลง และไม่กลับมาเหมือนเดิม!!

...ชัยวัฒน์ ปานนิล...เรื่อง