เป็นผู้ตามจนเคยชิน

          ผมขึ้นต้นชื่อบทความ เพราะความรู้สึกลึกๆ ในใจ ว่าประเทศไทยเรามีคนดี คนเก่งอยู่มากมาย พอสังคมเศรษฐกิจไทยจะยกระดับขีดความสามารถในการแข่งขัน ในลักษณะปฏิรูปอย่างที่ใจต้องการ ก็บอกว่าอย่าไปเสี่ยงเลย ให้ดูประเทศข้างๆ ที่เป็นเกาะ ที่เขามุ่งมั่นจะเป็นหนึ่งในหลายๆ ด้าน แบบว่าให้เขาทำก่อน แล้วเราค่อยตามเขาไปด้วยความรู้สึกนึกคิดว่า “จะได้ไม่พลาด” หรือถ้าพลาดจะได้เฉไฉว่าเขาเป็น “ต้นความคิด” เมื่อไหร่เราจะยอมรับได้ว่า เรา คนของเรา คนเก่งของเรา ก็คิด ก็สร้าง ก็ริเริ่มเติมเต็มได้เหมือนคนในประเทศชั้นนำได้เหมือนกัน มันไม่ใช่อะไรที่พิสดารเลย “แค่เราคิดได้ คิดเป็นเท่านั้น” 

          ตัวอย่างเช่น เราเป็นประเทศแรกที่คิดเอาเบอร์โทรศัพท์มือถือ เบอร์บัตรประชาชน กระเป๋าเงินดิจิทัล เบอร์อีเมลมาผูกกับบัญชีเพื่อให้การโอนเงิน รับเงิน ที่เรียกโครงการระยะแรกว่า พร้อมเพย์ เพื่อก้าวข้ามคำว่า ต้นทุนแพง หรือไม่สะดวก ท่านผู้อ่านทราบหรือไม่ ว่าประเทศเรามีระบบการโอนเงินรายย่อย พร้อมกับการโอนเงินมูลค่าสูงได้ทันสมัยมากๆ มีความปลอดภัยสูงมาก และทำกันมาอย่างต่อเนื่องหลายปีแล้ว

          โครงการลักษณะแบบพร้อมเพย์นี้ วิธีคิดสร้างสรรค์แบบนี้ ประเทศเพื่อนบ้านที่เป็นเกาะ ที่เขามีแนวคิดจะเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจยุคดิจิทัล เขาอยากยกระดับ Financial Technology เขาถึงกับออกข่าวใหญ่โตเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาว่า เขาจะทำให้การโอนเงินระหว่างกันใช้เบอร์โทรศัพท์มือถือ หรือเบอร์บัตรประชาชนมาผูกกับบัญชี ทำไมเขาจะเอาแบบนั้น เหตุเพราะธุรกิจของเขาใช้เช็คกันมาก การทำแบบนี้จะลดต้นทุนการทำธุรกิจได้มาก
เท่าที่ผมอ่านเรื่องราวแทบจะเป็นอย่างเดียวกันกับที่คนทำงานของเราแถลงเลยก็ว่าได้

          “รัฐบาลสิงคโปร์รู้ว่า Payment system ต้องยกระดับ ถ้าจะผลักดันให้สิงคโปร์เป็นศูนย์กลางของธุรกิจอุตสาหกรรม Fintech ของภูมิภาค” หากแต่ว่า “คงต้องให้สิงคโปร์ทำตามแบบที่เราคิด-เราทำไปใช้จนเบื่อก่อน คนของเราค่อยจะเริ่มเข้าใจ แล้วพอเขานำกลับมาขายให้แก่เราอีกที เราจึงจะเชื่อว่ามันดีจริงใช่หรือเปล่า” ความในใจของหัวเรี่ยวหัวแรงในการขับเคลื่อนโครงการที่ถือว่าดีมากๆ จนกล่าวได้ว่ามันคือการปฏิรูประบบเลยก็ว่าได้นั้น กล่าวออกมาแบบบอกอารมณ์ไม่ถูก

          “มันทำได้ที่จะให้ธนาคารหรือสาขาของธนาคารของประเทศนั้นในประเทศเราแสวงหาข้อมูล แล้วผู้บริหารเศรษฐกิจประเทศเขาก็เอาไปคิด คิดต่อ คิดอีกที เมื่อตกผลึกแล้วก็ทำ ทำอย่างจริงจัง รวดเร็วแน่ๆ”

          สังคมเขาอาจไม่มีกระแสโซเชียลที่คนไม่รู้ คนอยากดัง แต่ไม่อยากทำ (No Action Talk Only) ออกมาเที่ยวเขียนอะไรต่ออะไรแบบไม่บอกที่มา ฝั่งคนรับสารก็ไม่ดูสาระของสารว่าถูกไม่ถูก มีเหตุผลหรือไม่ รีบแชร์ออกไป ทั้งทีบางทียังอ่านไม่จบเลย ท่านคงกลัวจะไม่ได้เป็นคนแรกๆ ที่กระจายข่าวในไลน์ พฤติกรรมกระจายข่าวแบบไม่ชัวร์ แต่ขยันแชร์ออกไป ผลคือเละสิครับ คนก็สับสนสิครับ แค่โครงการเดินช้าลงไปก็ทำให้เกิดผลแล้วครับ

          หรือเราจะเป็นผู้ตามจนเคยชิน พอจะได้ชื่อว่าเป็นคนนำคนแรกที่ริเริ่มได้บ้างก็เอาแต่เชื่อเรื่องไร้ที่มา ไม่ชัวร์แต่รีบแชร์ออกไป ท้ายที่สุดเราทุกคนในระบบคือคนที่รับผลของความสับสน ความเชื่องช้า ความไม่มีประสิทธิภาพ และต้องทนกับความล้าหลัง