จดหมายจากแดนประหาร

..........

 

1.

ตั้งแต่มีอีเมล และเฟซบุ๊ก  ผมได้รับจดหมายลายมือจากใครต่อใครน้อยมาก...

                แต่ไม่กี่วันมานี้  ผมได้รับจดหมายลายมือสองฉบับ  เป็นลายมือไม่คุ้น  หน้าซองมีคำว่า “ตรวจแล้ว” พร้อมลงลายมือชื่อเจ้าหน้าที่  เมื่ออ่านชื่อผู้ส่ง จึงรู้ว่าส่งมาจากแดนประหาร เรือนจำบางขวาง  นนทบุรี

                ครับ-สืบเนื่องจากการได้เข้าไปเป็นครูพิเศษในเรือนจำบางขวาง  ลูกติดพันเหล่านี้  เป็นเพราะได้ไปพูดเรื่องบทเพลง  เรื่องบทกวี  เรื่องสุนทรียะ  เรื่องศิลปศาสตร์  เรื่องเพลงกวีเปลี่ยนชีวิต  และพบว่าผู้ต้องขังจำนวนไม่น้อยที่เข้าอบรม “โครงการเรื่องเล่าจากแดนประหาร”  เขามีพื้นฐานรักชอบทางนี้มาก่อน  บางคนพิมพ์เนื้อเพลงด้วยพิมพ์ดีด  เข้าเล่มไว้อย่างดี  จดลิขสิทธิ์ไว้กับกรมทรัพย์สินทางปัญญาแล้ว

                บางคน-ก่อนจังหวะชีวิตจะเปลี่ยนแดนจากนอกคุกเข้าไปอยู่ในคุก  เขาก็มีบทบาทในทางนี้มาแล้ว  และสิ่งที่เขาหอบติดตัวไปในทุกแดนก็คือ ต้นฉบับผลงานที่เขารัก  จดหมายลายมือสองฉบับจากแดนประหาร  เป็นความฝันจากผู้ถูกจองจำ [จะด้วยคดีความใดก็ตาม]  อ่านแล้วก็สะท้านใจอยู่เงียบๆ  ยินดีที่เขาไว้วางใจฝากความฝันผ่านผม  ขณะเดียวกันผมก็ไม่มั่นใจตัวเองว่าจะสามารถสานฝันให้พวกเขาได้  

                คนหนึ่งเขียนมา- “เรียนมายังครูเพื่อขอความอนุเคราะห์  และเปิดโอกาสให้กระผมได้ติดต่อกับครูหรือครูเพลงท่านอื่นๆ เพื่อเสนอบทเพลงซึ่งกระผมแต่งไว้ประมาณ 120 เพลง  เพื่อโปรดพิจารณาและติชมสั่งสอน  กระผมเพียงหวังว่าจะเป็นอีกหนทางหนึ่ง ซึ่งอาจจะทำให้กระผมนั้นสามารถที่จะสร้างรายได้ เพื่อเลี้ยงดูมารดาและบุตร...”

                คนหนึ่งเขียนมา- “ถ้าผมอยากจะเสนอผลงานเพลงไปยังค่ายเพลง  อาจารย์พอจะแนะนำผมได้อย่างไร...ไม่รู้ว่าผมนั้นจะมาสร้างความลำบากและอึดอัดใจให้กับอาจารย์หรือเปล่า  ถึงแม้ในอดีตผมเคยพอรู้จักคนในวงการเพลงอยู่บ้าง  แต่ตอนนี้ผมคงหมดโอกาส  ผลงานของผมตอนนี้มีอยู่ประมาณ 200 เพลง  ผมได้ส่งออกนอกเรือนจำ  โดยมอบอำนาจให้กับภรรยานำไปจดลิขสิทธิ์...ผมอยากหาทางหาเงินหาทองช่วยทางภรรยา  และเป็นค่าใช้จ่ายในเรือนจำ  รวมทั้งในบั้นปลายของชีวิต...”

                หนึ่ง-ความจำเป็นทางเงินทองในภาระความรักครอบครัว  สอง-ความรักความฝันในผลงานศิลปะ สองอย่างนี้ผมอยู่ในสภาพทำความเข้าใจได้  แต่ถึงวันนี้ก็ยังไม่สามารถให้คำตอบแก่ความฝันของขาได้  เพราะไม่ได้อยู่ในวงการเพลงโดยตรง  อย่างมากก็เป็นได้เพียงสะพานส่งไปถึงผู้ที่สนใจ  

                แต่ก่อนอื่นใด  ผมจะต้องปิดอีเมล์และเฟซบุ๊กชั่วคราว  เพื่อเขียนจดหมายลายมือถึงพวกเขา...  

 

2.

 

ก่อนหน้านี้มีเพลงลูกทุ่งเพลงหนึ่งชื่อ “หนีรักมาพักดอยตุง” ขับร้องโดย ไทด์  ธนพล

                เป็นเพลงรักอกหักธรรมดา  แต่ตอนเผยแพร่ทางโทรทัศน์  มีวงเล็บใต้เพลงว่า “บทเพลงจากแดนประหาร”  คำนี้เองที่ทำให้ผมสนใจพิเศษ  เมื่อติดตามรายละเอียดจึงพบว่าผู้แต่งเป็นนักโทษประหารในเรือนจำบางขวาง  จากวันหดหู่สิ้นหวังในพื้นที่และเวลาอันจำกัด  ถึงวันเกิดแรงบันดาลใจจากสภาพแวดล้อม  เขาจำได้ว่าครูภาษาไทยเคยสอนแต่งกลอน  และก่อนหน้านี้เขาเคยแต่งเพลงร้องเล่นในหมู่เพื่อน  จึงหยิบกระดาษและปากกามาแต่งเพลง  เข้าใจว่าบันทึกใส่ตลับเสียงส่งไปยังรายการวิทยุคลื่นหนึ่ง  กระทั่งค่ายเพลงแห่งหนึ่งสนใจ  นำไปบันทึกเสียงเผยแพร่ทั่วประเทศ  สิ่งที่เกิดขึ้นกับ น.ช. คนนั้น  นอกจากเงินค่าลิขสิทธิ์และความภูมิใจในตัวเองแล้ว  เขายังบอกว่า-อย่างน้อยก็ได้ทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวเขา  

                เรื่องนี้-ผมเล่าให้ผู้ต้องขังที่เข้าอบรมฟัง  ปรากฏต่างก็รู้จักและภูมิใจกับ น.ช. นักแต่งเพลงคนนั้น...

 

3.

 

แม้ยังมองไม่ออกว่าความฝันจากแดนปะหารจะเป็นไปเช่นไร  แต่ผมกำลังเริ่มต้นตอบจดหมายลายมือ...

                ตั้งใจ-จะพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องพื้นฐานความเป็นไปได้กับเขาก่อน  ไม่ให้เขาคาดหวังไว้สูงเกินไป  และระหว่างนี้คงต้องลองถามๆ พี่น้องที่อยู่ในวงการโดยตรง  บางคนก็แนะนำว่าให้ส่งเนื้อเพลงพร้อมกับบันทึกทำนองไป  ซึ่งก็มีทางเป็นไปได้ตามนั้น

                บางทียังหวัง-บางบทเพลงจากหลายร้อยเพลงของนักโทษประหาร  อาจมีแสงสว่างแวววาวในตัว!

 

 

--------------------

(หนังสือที่เธอถือมา : จดหมายจากแดนประหาร  ความฝันจากจากผู้ถูกจองจำ : โดย...ไพวรินทร์ ขาวงาม)