ศาลปกครองสูงสุด ไม่รับคำฟ้อง 'สืบพงษ์' ฟ้องสภา ม.ราม-พวกรวม 27 คน

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า มหาวิทยาลัยรามคำแหงเผยแพร่เอกสารข่าว กรณีศาลปกครองสูงสุด ไม่รับคำฟ้องของนายสืบพงษ์ ปราบใหญ่ ไว้พิจารณา และให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ โดยเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 4 มกราคม2567  ที่ผ่านมาคณะกรรมการบริหารงานบุคคลมหาวิทยาลัยรามคำแหง ได้รับทราบคำสั่งศาลปกครองสูงสุดในคำร้องที่ 407/2566 คำสั่งที่1787/2566  ลงวันที่ 13 พฤศจิกายน 2566  ศาลปกครองสูงสุดได้มีคำสั่งถึงที่สุด "ไม่รับคำฟ้อง"

โดยคดีนี้ นายสืบพงษ์ ได้ฟ้องสภามหาวิทยาลัยรามคำแหง ที่ 1 กับพวกรวม 27 คน ขอให้ศาลเพิกถอนมติและคำสั่งที่แต่งตั้งผู้รักษาราชการแทนอธิการบดี และ รองอธิการบดี เมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2566 โดยอ้างว่าศาลปกครองได้มีคำสั่งคุ้มครองผู้ฟ้องคดีที่ถูกถอดถอนออกจากตำแหน่งอธิการบดีตามมติสภามหาวิทยาลัยรามคำแหงในการประชุมครั้งที่ 21/2565 เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน2565 แล้ว คดีดังกล่าวได้ผ่านการพิจารณาของศาลปกครองกลางและศาลปกครองสูงสุดจนนำมาสู่คำสั่งของศาลปกครองสูงสุด คำสั่งที่ 1787/2566 ที่ส่งถึงมหาวิทยาลัยรามคำแหงเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2566โดยผลของการพิจารณามีสาระสำคัญ ดังนี้

ศาลปกครองกลาง มีคำสั่งว่าให้จำหน่ายคำฟ้องข้อหาที่ 1 และข้อหาที่ 2  และไม่รับคำฟ้องข้อหาที่ 3 และข้อหาที่ 4 ไว้พิจารณา กับให้จำหน่ายคดีนี้ออกจากสารบบความ ต่อมานายสืบพงษ์ อุทธรณ์คำสั่งต่อศาลปกครองสูงสุด ขอให้ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งกลับคำสั่งศาลปกครองชั้นต้น เป็นให้รับคำฟ้องของผู้ฟ้องคดีไว้พิจารณา

ศาลปกครองสูงสุด พิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า  การแต่งตั้งผู้รักษาราชการแทนในตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยเป็นการแต่งตั้งบุคคลผู้มีคุณสมบัติตามที่กฎหมายกำหนดให้เป็นผู้รักษาราชการแทนอธิการบดีเพื่อให้การบริหารงานในมหาวิทยาลัยรามคำแหงเป็นไปอย่างต่อเนื่อง  เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ในการประชุมครั้งที่ 21/2565 ถอดถอนผู้ฟ้องคดีออกจากตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยรามคำแหง  และภายหลังมหาวิทยาลัยรามคำแหงได้มีหนังสือฉบับลงวันที่ 15 พฤศจิกายน2565 บอกเลิกสัญญาจ้างผู้ฟ้องคดี จากการเป็นอาจารย์ประจำของมหาวิทยาลัยรามคำแหงแล้ว จึงเป็นกรณีที่ไม่มีผู้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีในขณะนั้น   ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ในการประชุมครั้งที่ 3/2566 เมื่อวันที่ 13กุมภาพันธ์ 2566 จึงมีมติแต่งตั้งผู้ถูกฟ้องคดีที่ 3 เป็นผู้รักษาราชการแทนอธิการบดี โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 25 วรรคสองแห่งพระราชบัญญัติหาวิทยาลัยรามคำแหง พ.ศ. 2541 และอาศัยอำนาจตามมาตรา18 (4) มาตรา 22 และมาตรา 23 แห่งพระราชบัญญัติเดียวกัน แต่งตั้งรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยรามคำแหง เพื่อทำหน้าที่และรับผิดชอบตามที่อธิการบดีมอบหมาย 

การที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 มีมติดังกล่าวจึงเป็นการใช้อำนาจตามกฎหมายที่มีผลกระทบต่อสถานภาพของสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคลอันมีลักษณะเป็นคำสั่งทางปกครองตามมาตรา  5แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 แต่คำสั่งดังกล่าวย่อมมีผลกระทบต่อบุคคล ผู้ได้รับแต่งตั้งให้รักษาราชการแทนอธิการบดี และผู้ที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองอธิการบดี เมื่อข้อเท็จจริงปรากฎว่า ในขณะที่ผู้ฟ้องคดี นำคดีนี้มาฟ้องต่อศาลเมื่อวันที่ 10 มีนาคม2566 ผู้ฟ้องคดีได้พ้นจากตำแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยรามคำแหง ตามมติของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 แล้วคำสั่งแต่งตั้งผู้รักษาราชการแทนอธิการบดีและคำสั่งแต่งตั้งรองอธิการบดีที่เป็นเหตุแห่งการฟ้องคดี จึงไม่มีผลกระทบโดยตรงต่อผู้ฟ้องคดีแต่ผู้ที่ได้รับผลกระทบคือผู้อยู่ในบังคับของคำสั่งดังกล่าว 
 
การที่ศาลปกครองขั้นต้น มีคำสั่งจำหน่ายคำฟ้องข้อหาที่หนึ่งและข้อหาที่สอง และไม่รับคำฟ้องข้อหาที่สามและข้อหาที่สี่ไว้พิจารณา กับให้จำหน่ายคดีนี้ออกจากสารบบความนั้น ศาลปกครองสูงสุดเห็นพ้องด้วยบางส่วนจึงมีคำสั่งแก้คำสั่งของศาลปกครองชั้นต้น  เป็นไม่รับคำฟ้องของผู้ฟ้องคดีไว้พิจารณาและให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า กรณีนี้เกิดจากการที่สภามหาวิทยาลัยรามคำแหง ตรวจสอบพบว่า   นายสืบพงษ์  ใช้วุฒิการศึกษาปริญญาเอกจากสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา ที่สำนักงานข้าราชการพลเรือน(กพ.) ไม่รับรองมาสมัครงานเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ตั้งแต่ปี2554และเป็นเหตุที่ทำให้มหาวิทยาลัยรามคำแหงมีคำสั่งถอดถอนนายสืบพงษ์   ออกจากตำแหน่งอธิการบดี  ด้วยข้อกล่าวหาร้ายแรง 3 ประการ คือ1. ใช้วุฒิการศึกษาปริญญาเอก สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งอาจารย์ โดยวุฒิการศึกษาดังกล่าวไม่ได้รับการรับรองจากสำนักงาน ก.พ.    2. ปกปิดหรือไม่รายงานประวัติการถูกยึดทรัพย์ที่เกี่ยวพันกับบุคคลที่ถูกกล่าวหาว่าร่ำรวยผิดปกติ 3.ทูลเกล้าฯ ถวายฎีการ้องขอความเป็นธรรม ด้วยข้อความอันเป็นเท็จ

มหาวิทยาลับรามคำแหง ได้พิจารณาแล้วเห็นว่า การที่นาย.สืบพงษ์ นำวุฒิการศึกษาที่ไม่ได้รับการรับรองจาก ก.พ. สมัครเข้าทำงานในตำแหน่งอาจารย์ ถือว่าเป็นผู้ขาดคุณสมบัติของการเป็นอาจารย์มาตั้งแต่ต้น อันเป็นการผิดเงื่อนไขสัญญาจ้างและผิดระเบียบและข้อบังคับมหาวิทยาลัยรามคำแหงที่เกี่ยวข้อง มหาวิทยาลัยจึงได้บอกเลิกสัญญาจ้าง(หนังสือบอกเลิกสัญญาจ้างที่ 0601/2851 ลงวันที่15 พฤศจิกายน 2565 )กับนาย.สืบพงษ์แล้ว ทั้งนี้ ตั้งแต่วันที่ 21 พฤศจิกายน 2565และมหาวิทยาลัยจะได้พิจารณาดำเนินการตามกฎหมายในประเด็นอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องต่อไป และกรณีนี้นับเป็นกรณีแรกของมหาวิทยาลัยรามคำแหงที่ใช้มติเลิกจ้างผู้บริหารมหาวิทยาลัยเพราะดำเนินการผิดกฎหมายและขัดจริยธรรมร้ายแรง

คณะอนุกรรมการด้านการพิจารณาคุณวุฒิผู้สำเร็จการศึกษาระดับอุดมศึกษา ได้พิจารณาข้อมูลจากกระทรวงการต่างประเทศ  สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือนและการสืบค้นข้อมูลจากองค์การที่มีหน้าที่รับรองวิทยฐานะระดับหลักสูตรด้านบริหารธุรกิจ พบว่า Accrediting Council for Independent Colleges and schools (ACICS) ซึ่งเป็นหน่วยงานที่ให้การรับรองวิทยฐานะของสถาบันอุดมศึกษาในสหรัฐอเมริกา ให้การรับรองวิทยฐานะระดับสถาบันของ Pacific Stater University ให้จัดมีการเรียนการสอนในระดับชั้นปริญญาตรีและปริญญาโท แต่ไม่ปรากฏข้อมูลการได้รับการรับรองวิทยฐานะเพื่อให้จัดการเรียนการสอนระดับปริญญาเอก ในช่วงระยะเวลาที่ผู้ฟ้องคดีศึกษาและไม่ปรากฎข้อมูลการรับรองวิทยฐานะระดับหลักสูตร ของหลักสูตร Doctor of Business Administration จากองค์การที่มีหน้าที่รับรองด้านบริหารธุรกิจ

ดังนั้น จึงมีมติว่า ไม่สามารถพิจารณาคุณวุฒิ Doctor of Business Administration จาก Pacific Stater University ประเทศสหรัฐอเมริกา ของผู้ฟ้องคดีได้เนื่องจากไม่ปรากฎข้อมูลการได้รับการรับรองวิทยฐานะของคุณวุฒิดังกล่าวในช่วงระยะเวลาที่ผู้ฟ้องคดีศึกษา