ไลฟ์สไตล์ผู้บริโภคกับวิถีเกษตรไทย

                  ช่วงนี้ยังเป็นช่วงควันหลงของปีใหม่ 2562 กันอยู่นะครับ และหวังว่าท่านผู้อ่านทุกท่านคงสุขกายสบายใจกับปีหมูกัน แต่ก่อนจะเข้าเรื่องของปีใหม่ผมขอย้อนกลับไปเรื่องของปีเก่ากันอีกนิด ก็ที่ละลืมกันไป คือช่วงส่งท้ายปีเก่าผมได้กลับไปบ้านเกิดเพื่อไปหาพ่อแม่ที่กาญจนบุรี และมีโอกาสปั่นจักรยานที่เป็นการออกกำลังกายที่ผมชอบเที่ยวไปในละแวกนั้นในช่วงเช้าๆ และเย็น มีหลายท่านได้กล่าวไว้ว่าการทำอะไรช้าๆ จะทำให้เรามีโอกาสเห็นอะไรรอบตัวได้มากขึ้นและมีเวลาให้มันมากขึ้น แบบที่เขานิยมเรียกกันว่าสโลว์ไลฟ์ กันล่ะครับ

  ผู้เขียนกับบรรยากาศท้องนาเมืองกาญจน์วันนี้

                 ปกติชีวิตคนเราส่วนใหญ่ก็อยู่บนรถยนต์กันและก็มักจะเดินทางกันด้วยความเร็ว ขับผ่านไปแล้วโอกาสที่จะหยุดหรือวนกลับมาดูสิ่งที่เห็นจึงมีโอกาสน้อยมาก ซึ่งต่างการปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ ด้วยความช้าของมันนี่แหละครับเป็นโอกาสของเราที่จะได้เห็นได้สัมผัสสิ่งที่เราเจอได้นานขึ้น 

                  อย่างในครั้งนี้ผมมีโอกาสปั่นจักรยานผ่านพื้นที่ทำการเกษตรซึ่งส่วนใหญ่เป็นนาข้าว ก็ทำให้ได้พบเห็นว่าเรื่องของการเก็บเกี่ยวผลผลิตดูจากตอซังแล้วเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนๆ กันทุกแปลง นั่นทำให้เห็นได้ว่าใช้เครื่องจักรกลการเกษตรในการเก็บเกี่ยวกันหมดแล้ว ไม่มีการลงแขกเกี่ยวข้าวเหมือนสมัยก่อนที่ผมเคยเห็นตอนเด็กๆ 

                ซึ่งจากการพูดคุยกับเจ้าของพื้นที่ก็ได้ความว่าจะทำแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว เนื่องจากไม่มีแรงงานคนมากมายเหมือนเมื่อก่อน และที่สำคัญสะดวกรวดเร็วทันใจกว่าเยอะ ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายก็สมเหตุสมผล ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธเรื่องของเทคโนโลยี

                  อีกด้านหนึ่งที่ค่อนข้างน่าประหลาดใจและมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัดก็คือเรื่องของพื้นที่ทำการเกษตรที่ถูกปรับเปลี่ยนไปเป็นพื้นที่ๆ ทำเป็นจุดท่องเที่ยวในลักษณะของสถานที่ท่องเที่ยวบวกกับมีที่พักและมีบรรยายกาศของพื้นที่ทำการเกษตรให้ดื่มด่ำกับบรรยากาศไปด้วยซึ่งเริ่มเกิดขึ้นมากขึ้น แต่ที่เห็นได้ว่าเพิ่มขึ้นมากผิดหูผิดตาก็คือในลักษณะของจุดแวะพักที่เป็นร้านกาแฟและของว่างในทำเลข้างทางที่มีสวนหรือไร่นาโดดเด่นขึ้นมาตามความเหมาะสมของพื้นที่ เช่นเป็นพื้นที่ทุ่งนาขนาดใหญ่ เป็นสวนผลไม้ หรือเป็นทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม

               ในบรรดาพื้นที่เกษตรเหล่านี้บางครั้งเป็นการทำการเกษตรที่ไม่ได้หวังผลผลิตอะไรมากมาย แต่เป็นการสร้างขึ้นเพื่อเป็นจุดเด่นด้านความงามทางทัศนียภาพเพื่อให้เป็นจุดเด่นดึงดูดการเยี่ยมชมของคนที่เดินทางผ่านไปมา ซึ่งถ้าทำเลพื้นที่ติดถนนใหญ่ด้วยแล้วก็เรียกว่าเป็นโอกาสที่ดีเลยทีเดียว ดังนั้นจะเห็นได้ว่าวิธีคิดของเกษตรกรไทยเราค่อนข้างทันสมัยด้วยข้อมูลข่าวสารและสารสนเทศที่ได้รับจากบรรดาโซเชียลมีเดียต่างๆ 

                เราจึงเห็นการจัดการพื้นที่แบ่งออกเป็นส่วนด้านหน้าติดถนนที่โชว์ความงามของทัศนียภาพทางการเกษตรซึ่งตรงนี้เน้นดูแลรักษาและบำรุงให้งดงามอย่างเดียวไม่เน้นผลผลิต ส่วนในพื้นที่ด้านหลังๆ เข้าไป จึงค่อยเน้นในเรื่องของการสร้างผลิต โดยในบรรดาผู้ที่ผ่านไปมาก็มีหลายลักษณะ บางประเภทเน้นแวะชมความงามที่เป็นจุดเด่นของพื้นที่แล้วถ่ายภาพพ่วงไปกับการดื่มกาแฟสักแก้ว หรือบางประเภทเป็นพวกเน้นหาความรู้ก็จะสนใจความงามแค่นิดหน่อยแต่จะเข้าไปดูในพื้นที่การเกษตรจริงๆ 

          หรือบางประเภทก็เน้นซื้อของเป็นหลัก แต่ต้องเข้าไปซื้อถึงสวนถึงนาเลยก็มี ซึ่งในส่วนตัวของผมเองค่อนข้างดีใจที่เห็นภาพเหล่านี้เกิดขึ้น เพราะเป็นสิ่งที่บอกได้ว่าเกษตรกรรวมถึงผู้ที่มีพื้นที่การเกษตรมีการปรับตัวในการทำการเกษตรโดยนำเอาเรื่องของวิถีการใช้ชีวิตและพฤติกรรมของคนในยุคปัจจุบันมาช่วยบูรณาการในการทำการเกษตรได้อย่างเหมาะสมกับสถานการณ์ปัจจุบัน