สำรวจตลาดสินค้าเกษตรไต้หวัน

          เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมมีโอกาสใช้เวลาสองสามวันเพื่อไปศึกษาดูงานด้านการเกษตรที่ไต้หวัน ต้นสายปลายเหตุก็เนื่องจากนิสิตปริญญาโทที่สอนอยู่ต้องเรียนวิชา selected topic ด้านการเกษตรที่ตัวเองสนใจกัน ซึ่งในปีนี้ได้ข้อสรุปว่าสนใจเรื่องของการเกษตรในไต้หวัน  นิสิตมองกันว่าไต้หวันเป็นประเภทจิ๋วแต่แจ๋วในหลายๆ ด้าน โดยเฉพาะด้านอิเลกทรอนิกส์และอะไรที่ไฮเทคก็ต้องยกให้ไต้หวัน 

             โดยประเด็นที่คิดๆ กันไว้ก็เป็นเรื่องของอาหารและการเกษตร ซึ่งเป็นเรื่องสำคัญของโลกใบนี้ ในเรื่องของตลาดสินค้าเกษตร การทำการเกษตรการนำเข้าและส่งออกผลผลิตทางการเกษตร  ก่อนไปนั้นนิสิตก็ได้ทำการบ้าน โดยการศึกษาข้อมูลทางการเกษตรของไต้หวันตั้งแต่เรื่องของนโยบายการเกษตรรวมไปจนถึงเรื่องการผลิตและการตลาดสินค้าเกษตร แม้ว่าไต้หวันจะมีลักษณะเป็นเกาะและมีขนาดเล็กแต่ก็ให้ความสำคัญกับเรื่องของการเกษตรไม่น้อย 

              ทั้งในด้านนโยบายการเกษตร การจัดการศึกษาด้านการเกษตร การส่งเสริมการเกษตร และการพัฒนาเกษตรกร ในอดีตไทยและไต้หวันเองก็มีความร่วมมือและให้การช่วยเหลือทางวิชาการด้านการเกษตรกันมานานพอสมควรทั้งด้านผัก ไม้ผลและไม้ดอกต่างๆ นอกเหนือจากนั้นไต้หวันยังขึ้นชื่อในเรื่องระบบการส่งเสริมการเกษตรที่ถือได้ว่าเป็นการดำเนินที่มีประสิทธิภาพค่อนข้างมากถือเป็นภาพที่เราได้รับทราบกัน 

            แต่ในการไปครั้งนี้เรื่องของการประสานงานค่อนข้างกระชั้นชิด ผู้ประสานงานได้วางแผนพาเราไปดูเรื่องของการผลิตข้าวลูกผสมและการใช้เครื่องจักรกลในการผลิตข้าวในเขตเมือง Hsinchu ซึ่งห่างออกจากเมืองไทเปไม่ไกลมาก โดยใช้ระยะเวลาในการเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง

              ระหว่างการเดินทางผู้ประสานงานได้แนะนำเราให้แวะดูงานที่ตลาดขายส่งผักและผลไม้ในเมือง Hsinchu ซึ่งถ้าดูจากขนาดแล้วถือได้ว่าเป็นตลาดขายส่งสินค้าเกษตรขนาดปานกลางที่อยู่ในตัวเมือง และมีผู้มาจับจ่ายสินค้าค่อนข้างมาก แม้ว่าช่วงเวลาที่เราเข้ามาเยี่ยมชมจะสายพอสมควร ดูด้วยสายตาแล้วพฤติกรรมการซื้อสินค้าเกษตรของคนไต้หวันก็ไม่ต่างจากคนไทยมากนัก โดยเฉพาะเรื่องการต่อรองราคาสินค้า 

            แต่สิ่งที่จะแตกต่างจากสินค้าเกษตรบ้านเราก็คือเรื่องขนาดของผลผลิต โดยเฉพาะประเภทผักจะมีขนาดใหญ่กว่าผลผลิตในบ้านเราค่อนข้างมาก เช่นพวกผักกาด หัวไชเท้า กระหล่ำปลี คะน้า แครอท พริก ซึ่งพืชผักเหล่านี้ล้วนปลูกในไต้หวันทั้งหมด แต่มาจากพื้นที่ที่ต่างกันตามความเหมาะสมในการปลูกพืชแต่ละชนิด ส่วนราคาถ้าเทียบแล้วก็ไม่ค่อยแตกต่างจากบ้านเราสักเท่าไหร่ ซึ่งมาไต้หวันนี่คิดเรื่องเงินง่ายมาก เพราะดอลลาร์ไต้หวันก็เทียบได้ประมาณหนึ่งบาทบ้านเรา 

              สิ่งหนึ่งที่เป็นข้อจำกัดเรื่องการเกษตรของไต้หวันก็คือเป็นเกาะขนาดเล็กและมีพื้นที่ราบน้อย ดังนั้นแม้ว่าจะทำการเกษตรได้หลากหลายและมีผลผลิตที่ดีแต่ก็ผลิตได้ในปริมาณที่จำกัด ผลผลิตบางอย่างจึงต้องมีการนำเข้าจากต่างประเทศด้วยเช่นกัน ส่วนผลไม้ที่นี่ผมว่ารสชาติใช้ได้เลยอย่างพวกพลับ ส้มเช้ง กล้วยหอมและฝรั่ง ส่วนผลไม้อีกประเภทหนึ่งที่พวกเราสนใจ แต่พลาดโอกาสที่จะได้ชิมกันก็คือน้อยหน่าลูกใหญ่ยักษ์เหมือนกับเพชรปากช่องของบ้านเรา 

       แต่ผมดูจากราคาที่ขายอยู่ก็น่าจะรสชาติดีไม่แพ้กัน ส่วนสับปะรดถือว่าเป็นของขึ้นชื่อของที่นี่เห็นมีขายอยู่ทุกที่ทุกตลาด ขนาดและรสชาติถือว่าคุ้มค่าคุ้มราคา นอกจากนี้สับปะรดยังถูกนำมาแปรรูปเป็นขนมหลายอย่างที่มีชื่อเสียงและขึ้นชื่อของไต้หวัน กลายเป็นของขึ้นชื่อและเป็นของฝากชั้นนำจากไต้หวัน ทั้งขนมปัง พาย พวกเค้ก รวมถึงขบเคี้ยวต่างๆ ก็มีการใช้สับปะรดมาเป็นส่วนผสมหลัก ซึ่งถือเป็นการเพิ่มมูลค่าของผลิตผลทางการเกษตรที่ทำกันมานานจนเป็นรับรู้และยอมรับกันทั้งจากคนในประเทศและต่างประเทศเป็นอย่างดี

       ในครั้งหน้าผมจะเล่าเรื่องข้าวและชาให้ฟังกันต่อครับ...