เกษตรกลางกรุง"Farm@บางขวด"ตอน2

            ในครั้งที่แล้วผมได้พูดถึงการทำเกษตรกลางกรุงของสมโภชน์แบบคร่าวๆ แต่ในครั้งนี้จะเล่าถึงวิธีคิดในการทำการเกษตรของท่าน ซึ่งผมว่าเป็นเป็นวิธีคิดที่ทันสมัยและสอดคล้องกับสภาพปัจจุบันมาก โดยพื้นที่ตรงนี้เป็นพื้นที่ในกรุงเทพฯ แต่ไม่ใช่พื้นที่ที่เป็นพื้นที่ในแบบย่านธุรกิจจริงๆ ยังเป็นชุมชนเมืองที่ออกแนวเป็นหมู่บ้านจัดสรรปนๆ กับบ้านพักอาศัยของคนดั้งเดิมในพื้นที่ และมีเป็นพวกอาคารให้เช่าอยู่บ้าง 

            ดังนั้นพื้นที่ตรงนี้จึงเหมือนชุมชนที่มีคนหลากหลายประเภทมาก ยิ่งในช่วงหลังๆ จะมีอาคารเช่าอาศัยเกิดขึ้นมากและมีบรรดาชาวจีนที่เข้ามาทำธุรกิจท่องเที่ยวอาศัยอยู่ในบริเวณนี้ค่อนข้างมาก ซึ่งผมเองก็เดาอนาคตไม่ออกเหมือนกันว่าดีหรือไม่ดี ที่เล่าถึงสภาพพื้นที่บริเวณนี้เนื่องจากว่าสมโภชน์เองได้พูดถึงเรื่องการตลาดนำการผลิตเอาไว้โดยบอกว่าถ้าเกษตรกรผลิตของที่ไม่ใช่ความต้องการของผู้บริโภคแล้ว หรือผลิตไปแล้วไม่มีคนซื้อ จะทำไปทำไมให้เสียเวลา ทั้งที่รู้อยู่แล้วการทำการการเกษตรอย่างไรเสียก็ต้องลงทุนในเรื่องปัจจัยการผลิตจะมากจะน้อย ใช้ทุนตัวเองหรือไปกู้เขามาเท่านั้นเอง    

             ซึ่งผมว่าสมโภชน์เองก็มองภาพการตลาดและความต้องการของผู้บริโภคแถวนี้ไว้ได้ค่อนข้างชัดเจนแล้ว เพราะถ้าดูวิธีคิดก็คือฝั่งหนึ่งของถนนเป็นพื้นที่ทำการเกษตร อีกฝั่งทำเป็นร้านขายผลผลิตทางการเกษตรและร้านอาหาร ผลผลิตที่ได้จากแปลงถูกขนส่งข้ามถนนมาขายอีกฝั่งนับว่าไม่ต้องเสียเวลาขนส่งเลย ดังนั้นเรื่องความสดใหม่ของผลผลิตนี่ไม่ต้องห่วง และที่ผมสังเกตเห็นคือการปลูกผัก พวกผักสลัดและจิงจูฉ่าย ซึ่งเป็นผักที่คนนิยมบริโภคกันอยู่แล้วแต่ก็ปลูกในปริมาณไม่มาก ทั้งๆ ที่มีพื้นที่เหลือเฟือ 

            ตรงนี้ผมคิดว่าเป็นเรื่องของการควบคุมปริมาณผลผลิตให้พอเหมาะกับความต้องการของผู้บริโภค และง่ายต่อการควบคุมพวกศัตรูพืชที่มารบกวน ประกอบกับการซื้อผักของผู้บริโภคบริเวณนี้มีทางเลือกค่อนข้างมากทั้งตลาดสดและห้างสรรพสินค้าที่อยู่รอบๆ แต่ที่เห็นชัดๆ คือการจอดรถยนต์ลงมาซื้อกัน ผมได้ถามถึงเรื่องการปลูกและการดูแลรักษาพืชที่ปลูก ท่านก็บอกว่าทำเหมือนเกษตรกรทั่วไป ทั้งกางมุ้ง ใช้ปุ๋ยคอก ปุ๋ยเคมี และสารเคมีบ้างตามความจำเป็น แต่ใช้อย่างพอเหมาะพอควรในปริมาณที่เหมาะสมและใช้อย่างถูกวิธี ก็ทำให้ได้ผลผลิตในคุณภาพและปริมาณที่ต้องการและมีความปลอดภัยในระดับหนึ่งสำหรับการบริโภค 

             โดยส่วนตัวผมว่าการให้ผู้บริโภคเห็นวิธีการทำการเกษตรในแปลงจริงๆ และรู้ข้อมูลจริงๆ เป็นการสร้างความเชื่อใจแบบง่ายๆ และผมเชื่อว่าผู้บริโภคที่เข้าใจเรื่องพวกนี้รับได้กับวิธีการผลิตและความปลอดภัยของผลผลิตและราคาขายที่ถูกกำหนดไว้ในระดับนี้โดยไม่ต้องไปโฆษณาให้ข้อมูลอะไรกันอีกเพราะตรงนี้เป็นข้อมูลเชิงประจักษ์ที่เห็นกันชัดๆ และยิ่งสื่อโซเชียลมีเดียช่วยกันแชร์ข้อมูลออกไปยิ่งทำให้ผู้บริโภครับรู้ข้อมูลได้เร็วและเข้าใจรายละเอียดของผลผลิตได้ง่ายขึ้นไปอีก 

              ผมลองเดินไปดูในฝั่งที่เป็นร้านขายสินค้าที่เป็นผลผลิตและร้านอาหาร ก็ตั้งกันเป็นเพิงขายกันแบบง่ายๆ ทำให้ผู้บริโภคที่ขับรถเดินทางผ่านไปมาสามารถเห็นสินค้าและบรรยากาศได้ง่ายขึ้น ซึ่งตอบโจทย์พฤติกรรมของผู้บริโภคในทุกวันนี้ที่เริ่มเบื่อกับการเดินซื้อของในห้างสรรพสินค้าซึ่งต้องเดินทางเป็นเรื่องเป็นราวและปัญหาในเรื่องที่จอดรถบวกกับการจราจรที่ติดขัด และหันมาหาการใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์กันมากขึ้น 

    คือเดินแบบสบายๆ กินแบบง่ายๆ ซื้อของจากแหล่งผลิต ได้นั่งกินลมชมวิวกับธรรมชาติ ซึ่งสถานที่และบรรยากาศเหล่านี้กำลังเป็นที่ต้องการในชีวิตคนกรุงเทพฯ ที่นับวันจะหายากขึ้นทุกที หลายคนอาจจะมองกรุงเทพฯเป็นเมืองหลวงเป็นศูนย์กลางของธุรกิจซึ่งเรื่องของพื้นที่ทำการเกษตรอาจไม่มีความจำเป็น แต่ในแง่ของการใช้ชีวิตวันหยุด การพักผ่อน เรื่องของการกินอยู่และดูแลสุขภาพ พื้นที่ทำเกษตรกลางกรุงยังเป็นพื้นที่ที่นับว่ายังมีความจำเป็นและสำคัญต่อชีวิตคนเมืองมากครับ!