ตลาดสินค้าเกษตรออนไลน์ ตอน2 

              ในครั้งที่แล้วผมได้พูดถึงเรื่องของสินค้าสินค้าเกษตรออนไลน์ในมุมมองของเกษตรกรผู้ปลูกข้าว ที่มองว่าการขายสินค้าเกษตรเกษตรออนไลน์ในปัจจุบันไม่ใช่เรื่องยากและไม่ใช่เรื่องไกลตัว หากแต่มีข้อจำกัดในเรื่องการใช้เทคโนโลยีที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทำให้ตามเทคโนโลยีไม่ทัน แต่ก็มีหนทางแก้ไขโดยใช้ลูกๆหลานๆ และคนใกล้ตัวที่พอจะรู้เรื่องเข้ามาช่วย 

               อีกด้านหนึ่งที่อยากเล่าสู่กันฟังก็คือในการขายสินค้าเกษตรออนไลน์ที่พบเห็นกันในทุกวันนี้มีสถานที่หรือตลาดออนไลน์ให้เกษตรกรได้เลือกเปิดร้านกันอยู่หลายลักษณะตามความต้องการและเหมาะสมกับชนิดสินค้า ซึ่งก็สามารถอำนวยความสะดวกให้เกษตรกรได้ในหลายๆ ด้านในการค้าขาย แต่ก็มีค่าใช้จ่ายในการอำนวยความสะดวกจากบริการเหล่านั้นแตกต่างกันไป เท่าที่พบเห็นก็จะมีเกษตรกรส่วนหนึ่งเลือกใช้บริการขายสินค้าเกษตรผ่าน e marketplace ที่ทำเป็นเว็บไซต์หรือแอพพลิเคชั่นชื่อดังที่เป็นที่รู้จักกันในการขายของออนไลน์ทั่วไป ซึ่งเกษตรกรก็สามารถเข้าไปใช้บริการกันได้ 

              ตลาดสินค้าแบบนี้ผู้บริโภคส่วนใหญ่จะรู้จักกันดีและเป็นที่นิยมจึงมีผู้ใช้บริการกันมาก โอกาสที่จะขายสินค้าได้ก็มีสูงแต่ก็มีคู่แข่งในตลาดมากด้วยเช่นกัน แต่จะมีความปลอดภัยทั้งผู้ซื้อและผู้ขาย อีกประเภทจะเป็นตลาดสินค้าเกษตรที่สร้างขึ้นมาเฉพาะกลุ่มสินค้าโดยผู้ประกอบการ หน่วยงาน หรือกลุ่มเกษตรกรที่เกี่ยวข้องกับผลผลิตทางการเกษตรโดยเฉพาะ โดยมีตลาดเป็นช่องทางอำนวยความสะดวกให้ผู้บริโภคกับเกษตรกรผู้ขายติดต่อกันโดยตรงเพื่อเจรจาตกลงเรื่องการซื้อขายกันเอง 

            ซึ่งตรงนี้อาจจะต้องสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจกันเองระหว่างผู้ซื้อกับผู้ขายแต่ก็จะมีตลาดออนไลน์เป็นช่องทางอำนวยความสะดวกในการเลือกประเภทของสินค้า ผู้ขาย สถานที่ ปริมาณสินค้า การจัดส่ง รวมถึงราคาสินค้าและค่าบริการต่างๆ ที่จะเกิดขึ้น สำหรับผู้ซื้อแล้วผมว่าเป็นประโยชน์อย่างสูงเพราะเป็นที่รวบรวมสินค้าเกษตรหลายประเภท หลายราคา ที่มีคุณภาพและจุดเด่นต่างกันตามความต้องการของผู้ซื้อ 

              ในมุมตรงกันข้าม สำหรับผู้ขายแล้วเมื่อใดที่มีร้านค้ามาอยู่รวมกันเป็นจำนวนมาก เรื่องการแข่งขันก็เกิดขึ้นตามมา อย่างเช่นสินค้าเกษตรชนิดเดียวกันแต่มีผู้ขายหลายเจ้า ราคาและคุณภาพใกล้เคียงกัน ทำให้โอกาสในการขายถูกกระจายออกไป อาจจะขายได้หรือขายไม่ได้ ซึ่งข้อพิจารณาต่อไปอาจเป็นเรื่องของสถานที่ผลิตใกล้หรือไกล รวมถึงระยะเวลาในการจัดส่งก็เป็นตัวแปรในการขายสินค้าได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นเกษตรกรบางส่วนจึงหนีจากตลาดลักษณะนี้มาสู่การเปิดร้านค้าของตนเองบนแอพพลิเคชั่นและโซเชียลมีเดียต่างๆ เช่น เฟซบุ๊ก ไลน์ อินสตาแกรม ในลักษณะโซเชียล คอมเมิร์ซ ที่ทำให้ร้านค้าของตนเองเข้าถึงกลุ่มลูกค้าที่มีความต้องการสินค้าเกษตรเฉพาะอย่างได้มากยิ่งขึ้น 

                การเข้าถึงลูกค้าที่ตรงความต้องการและรวดเร็วแบบถึงตัวจริงๆ ด้วยร้านค้าแบบนี้ ทำให้สินค้ามีโอกาสถูกเลือกซื้อมากกว่าการเปิดร้านในตลาดรวมอยู่ด้วยกัน แต่ในการเปิดร้านเฉพาะแยกออกมาแบบนี้เกษตรกรอาจต้องให้ความสำคัญกับการโฆษณาและประชาสัมพันธ์เพื่อให้ผู้บริโภครู้จัก และสร้างจุดขายหรือจุดเด่นของสินค้าให้มีเรื่องราวที่แตกต่างจากสินค้าประเภทเดียวกันที่เป็นคู่แข่ง แต่ที่แน่ๆ การขายสินค้าเกษตรที่เป็นแบบแปรรูปก็จะง่ายกว่าขายของสด และการขายของสดก็ต้องให้ความสำคัญกับระยะเวลาการขนส่งและวิธีการในการขนส่ง 

     ผมเคยเจอเกษตรกรคนหนึ่ง ซึ่งขายต้นกล้าผักหวานป่า เล่าให้ฟังว่า ส่งต้นกล้าผักหวานผ่านทางพัสดุไปรษณีย์ตามคำสั่งซื้อ โดยบรรจุลงในกล่องพัสดุให้ดีแล้วส่งทางอีเอ็มเอส ก็ถึงมือผู้สั่งซื้อในสภาพปกติและสามารถนำไปปลูกได้ตามปกติ เพราะใช้เวลาส่งค่อนข้างสั้นและมีวิธีการบรรจุที่ดี และก็ส่งสินค้าแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้ว 

             ปัจจุบันเกษตรกรไทยเข้าใกล้และเรียนรู้การใช้งานเทคโนโลยีการสื่อสารและโซเชียลมีเดียมากขึ้น การทำตลาดออนไลน์จึงไม่ใช่เรื่องยาก สุดแท้แต่ว่าจะเลือกแบบไหนและจัดการอย่างไรเท่านั้นเอง