"ดานัง"เมืองแห่งการทำประมง        

 

ต่อจากเสาร์ที่แล้ว

     ในวันนี้ทีมนักวิจัยเราได้ออกเดินทางจากฮานอยไปดานัง เพื่อจะเดินทางต่อไป HUE University อยู่ที่เมืองเว้ ครั้งนี้เราเลือกที่จะเดินทางด้วยเครื่องบิน เพราะจะทำให้เราประหยัดเวลาไปค่อนข้างมาก ถ้าผมจำไม่ผิดเราน่าจะใช้เวลาราวหนึ่งชั่วโมงคล้ายๆ กับการบินจากกรุงเทพฯ ถึงเชียงใหม่ราวๆ นั้น จริงๆ ผมมาสนามบินฮานอยครั้งสุดท้ายก็เกือบๆ สิบปีมาแล้ว มาครั้งนี้เห็นความเปลี่ยนแปลงในด้านอาคารสถานที่และความทันสมัยเพิ่มมากขึ้น ดูแล้วโอ่โถงสวยงามน่าใช้บริการ

คนเวียดทางเหนือหรือแม้กระทั่งทางใต้เองเมื่อมีเวลาว่างที่จะพักผ่อนหรือช่วงปิดเทอมของลูกๆ หลานๆ ก็มักจะชอบมาพักผ่อนที่เมืองดานังตอนกลางที่มีทะเลและชายหาดสำหรับท่องเที่ยวเล่นน้ำพักผ่อนกันได้ ก็เหมือนๆ พัทยาและหัวหินในบ้านเรา ดังนั้นเที่ยวบินจากฮานอยไปดานังจึงมีเยอะมากตลอดวัน ผู้โดยสารก็มีทุกเพศทุกวัยตั้งแต่เด็กจนถึงผู้อาวุโส เนื่องจากดานังเป็นเมืองแห่งทะเลและชายหาด 

ตอนอยู่บนเครื่องบินเราจึงสามารถเห็นแนวทะเลและชายหาดกินพื้นที่ค่อนข้างยาวมาก และเห็นเรือประมงลอยเต็มไปหมด ซึ่งก่อนเดินทางมาเราได้ศึกษาข้อมูลมาเหมือนกันว่าดานังเป็นเมืองแห่งการทำประมง ดังนั้นจึงเป็นเมืองแห่งอาหารทะเลที่มีความหลากหลายและมีคุณภาพเพื่อการบริโภคหรือเรียกได้ว่าเป็นครัวอาหารทะเลของคนเวียดนาม 

จากจุดนี้เองเมื่อเราถึงสนามบินดานังประมาณเที่ยงๆ ทีมงานทุกคนล้วนแล้วแต่พุ่งเป้าไปที่ร้านอาหารทะเล แต่ด้วยเวลาอันจำกัดในการเดินทาง มื้อกลางวันจึงต้องเลือกอาหารจานเดียวเพื่อแข่งกับเวลาที่จะเดินทางไปเมืองเว้ เนื่องจากผู้นำทางชาวเวียดนามเองบอกว่าเราเดินทางโดยรถระยะทางค่อนข้างไกลและควบคุมความเร็วรถรวมถึงเป็นทางชันขึ้นเขาลงเขาอีกจึงต้องรีบทำเวลากัน 

ในช่วงที่เรานั่งรถออกจากดานังเป็นที่สังเกตได้ชัดเจนว่ามีโรงแรมใหม่ๆ ที่กำลังก่อสร้าง ทั้งขนาดเล็ก กลาง ใหญ่ ขึ้นตลอดแนวชายหาดเป็นจำนวนมากเพื่อรองรับธุรกิจการท่องเที่ยวที่กำลังเติบโตแบบก้าวกระโดด คงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจว่าเมื่อมีจำนวนนักท่องเที่ยวเข้ามามากขึ้น ย่อมเกี่ยวข้องกับเรื่องอาหารและการเกษตรที่ต้องมีผลผลิตจากการเกษตรเพื่อใช้เป็นอาหารสำหรับรองรับนักท่องเที่ยว ทั้งข้าว พืชผัก ผลไม้ และอาหารทะเลเพื่อรองรับจำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้ามา 

แต่ถ้าดูศักยภาพด้านการเกษตรของเวียดนามแล้วความสามารถในการสร้างผลผลิตทางการเกษตรประเภทพืชผักผลไม้สามารถรองรับการเป็นครัวของนักท่องเที่ยวและคนในพื้นที่ได้แบบสบายๆ ส่วนผลผลิตทางการเกษตรประเภทเนื้อสัตว์ทั้งวัวหมูไก่ก็ไม่ใช่ปัญหา และโดยเฉพาะอาหารทะเลนี่ไม่ต้องพูดถึงเพราะดานังเป็นแหล่งผลิตอยู่แล้ว

ในช่วงก่อนออกจากดานังเราได้ผ่านพื้นที่ชายทะเลที่เป็นที่จอดเรือประมงและเราได้ลงไปดูพื้นที่จริงพบว่าชาวประมงของเวียดนาม แม้จะทำประมงในบริเวณเดียวแต่ก็จะมีเรือหลายขนาดมากตั้งแต่เล็กจิ๋วไปจนถึงใหญ่มากรวมถึงวิธีการในการหาปลาและเทคโนโลยีที่ใช้ ส่วนบริเวณชายทะเลบริเวณนั้นในบางพื้นที่ก็มีการเลี้ยงหอยบ้างกระจายๆ กันออกไป ทางผู้นำทางบอกว่าต้องเดินทางออกจาดานังออกไปอีกสักพักเราถึงจะเห็นพื้นที่เกษตรที่เป็นการเพาะปลูกและต่อเนื่องไปจนถึงเมืองเว้ ซึ่งคงจะมากันต่อในครั้งหน้าครับ!