รศ.ดร.พิชัย ทองดีเลิศ [email protected]
ต่อจากเสาร์ที่แล้ว
คราวที่แล้วผมได้พูดถึงเรื่องการปลูกข้าวในกัมพูชาในช่วงเส้นทางจากเมืองกำปงจามเข้าสู่พนมเปญเพื่อไปพูดคุยกับนักวิชาการที่ Royal University of Agriculture ซึ่งระหว่างทางได้เห็นพื้นที่การปลูกข้าวทั้งสองฝั่งของแม่น้ำโขงเป็นจำนวนมากและเป็นข้าวเจ้าทั้งหมด ซึ่งเป็นการปลูกเพื่อขายและบริโภคโดยมีผลผลิตค่อนข้างดี เนื่องจากน้ำท่าอุดมสมบูรณ์ และถ้าสังเกตจากบ้านเรือนแถวนั้นจะคล้ายเรือนไทยยกพื้นสูงสองชั้น โดยเสาบ้านจะสูงมากเพื่อเป็นการรับน้ำโขงที่จะท่วมเป็นประจำทุกปี และมีการปลูกผักแซมบ้างเล็กน้อยเพื่อการบริโภค เนื่องจากอยู่ติดแม่น้ำโขงก็จะเห็นชาวบ้านนำปลาสดที่จับได้มาขายข้างทางและมีการแปรรูปเป็นปลาแห้ง ปลาส้มและปลาร้าบ้าง ซึ่งดูแล้วจะคล้ายๆ กับทางลาวใต้ที่ได้ผ่านมา
ย้อนกลับมาเรื่องข้าวกันต่อครับ อย่างที่เคยบอกว่าในกัมพูชานั้นมีนักลงทุนไทยเข้ามาลงทุนทำโรงสีขนาดใหญ่และทำข้าวบรรจุถุงเพื่อส่งขายต่างประเทศ อย่างที่ทราบว่าบริเวณนี้มีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ จึงสามารถผลิตข้าวได้เป็นปริมาณมากพอ นอกเหนือจากการบริโภคในประเทศ จึงมีปริมาณเพียงพอที่สามารถส่งออกไปต่างประเทศได้อีกด้วย
จึงเป็นโอกาสของนักลงทุนไทยที่มีเทคโนโลยีด้านโรงสีข้าวที่ขึ้นชื่อในภูมิภาคแถบนี้ก็ได้เข้ามาตั้งโรงสีข้าวขนาดใหญ่มากหลายแห่งบริเวณเมืองกำปอด ซึ่งอยู่ติดกับสีหนุวิลล์ มีท่าเรือขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับการสีข้าวในปริมาณมาก ๆและบรรจุถุงเพื่อส่งออกต่างประเทศได้ในทันที ซึ่งตลาดใหญ่อยู่แถบยุโรปเพราะข้าวกัมพูชาจะได้สิทธิพิเศษไม่ต้องเสียภาษีนำเข้า ดังนั้นทางยุโรปจึงมีความต้องการซื้อข้าวจากกัมพูชา ทำให้ข้าวที่ส่งออกจากไทยจึงเสียตลาดตรงนี้ไปพอสมควร
ก่อนหน้านี้ผมได้เคยมีโอกาสพูดคุยกับคนไทยที่มาลงทุนในธุรกิจข้าว ซึ่งได้บอกผมว่าธุรกิจนี้ยังเติบโตได้อีกมากและโรงงานที่สร้างไว้ก็ยังสามารถรองรับการดำเนินงานในอนาคตได้ ส่วนมะม่วงหิมพานต์ที่ปลูกในกัมพูชาก็เป็นที่นิยมปลูกกันในช่วงหลังค่อนข้างมาก ซึ่งดูผลผลิตที่วางขายในตลาดราคาก็พอ ๆ กับบ้านเรา คุณภาพและขนาดก็ใกล้เคียงกันและก็มีส่งเข้ามาขายในไทยเราพอสมควร
นอกจากจากนี้ก็มีการเพาะต้นพันธุ์ต้นมะม่วงหิมพานต์ขายเป็นจำนวนมากตลอดสองข้างทาง ซึ่งชี้ให้เห็นว่าเป็นพืชที่กำลังได้รับความนิยมในการปลูกค่อนข้างมากในช่วงหลัง ส่วนอาหารอีกอย่างที่เป็นผลผลิตจากธรรมชาติที่ทำให้เราตื่นตาตื่นใจก็คือแมลงสารพัดชนิดทั้งแมลงป่อง แมงดา บึ้ง ตั๊กแตนที่มีขนาดใหญ่กว่าในไทยมาก ทั้งเสียบไม้ ทั้งทอด ทั้งยำ เห็นแล้วชวนให้เจริญอาหาร
จุดนี้ทำให้เห็นว่าแมลงในธรรมชาติของกัมพูชายังมีมากและมีการนำมาแปรรูปเป็นอาหารทานกันโดยมีคุณค่าทางอาหารด้านโปรตีนค่อนข้างสูง โดยส่วนหนึ่งก็มาเป็นอาหารให้กับคนไทยของเรา
ในครั้งหน้าคงเป็นเรื่องราวของการเกษตรในเขตพนมเปญและพื้นที่บริเวณรอบข้างกันครับ!
ข่าวที่เกี่ยวข้อง