กล้วยไม้ช้างแดง? ตอน3

     ต่อจากอาทิตย์ที่แล้ว

ไม่ว่าฉันจะได้รับเชิญให้เดินทางไปทำงานที่ประเทศไหนก็ตาม ฉันมักกล่าวย้ำถึงเรื่องนี้อยู่เสมอจึงเป็นเหตุให้หลายคนรู้สึกเคารพรักและศรัทธามาตลอด ทั้งๆ ที่ตัวฉันเองก็ไม่ได้อยากมีหน้ามีตาโดดเด่น ยิ่งในระดับโลกด้วยแล้วภายในจิตใต้สำนึกฉันตระหนักอยู่เสมอว่า เรื่องนี้มันควรมีเหตุมาจากผู้อื่นมากกว่าที่ตัวเองจะคิดอยากได้อะไรทั้งนั้น อันหมายถึงรูปวัตถุที่มันเปลี่ยนแปลงอยู่ในโลกภายนอก หรืออีกนัยหนึ่งก็คือการปล่อยวาง หากนำปฏิบัติอย่างดีที่สุดเท่านั้นเป็นพอ

ถ้าใครถือปฏิบัติได้ชีวิตก็ย่อมมีความสุขในการทำงานทุกสิ่งอย่างเป็นธรรมชาติสุดท้ายที่ไม่สุดท้าย ปรัชญาบทนี้สอนให้รู้ว่า“เล็กที่สุดคือใหญ่ที่สุด”ดังนั้น บุคคลใดก็ตามที่เติบโตขึ้นไปสู่ที่สูงสุด ควรวางตนลงมาอยู่ที่ต่ำสุด เพื่อจะได้รับการร่วมมือในการทำงานจากทุกคนและทำงานอย่างมีความสุขด้วย

 หากเธออ่านข้อเขียนบทนี้แล้วเข้าใจ ควรจะรู้ได้ว่า การที่ฉันเริ่มต้นจับงานกล้วยไม้นั้น มันเป็นเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น โดยเฉพาะหนึ่งเดียวนี้มันไม่ใช่กล้วยไม้ แต่จะเป็นอะไรก็ได้ที่วิถีชีวิตฉันเองบังเอิญเดินไปสะดุดมันเข้าก่อน ทั้งนี้เพราะตัวฉันมีนิสัยรักความชอบธรรม

ในขณะนั้นมีคนกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่งนำเอากล้วยไม้มาเล่น โดยมีพฤติกรรมหวงวิชาความรู้ ฉันรู้หลักธรรมแล้วว่า“ถ้าหวงคนอื่น แม้ในพวกเดียวกันก็ย่อมหวงด้วย”นี่ไม่ใช่พฤติกรรมของกล้วยไม้ แต่มันเป็นพฤติกรรมของมนุษย์ ฉันจึงเริ่มต้นชีวิตในการเรียนรู้จากจุดนี้ไปก่อน หลังจากนั้นจึงขยายผลออกไปสู่เรื่องอื่นๆ

แต่ภายในจิตใต้สำนึกนั้นฉันยังมั่นคงอยู่กับความชอบธรรมในสังคม และการนำปฏิบัติฉันถือว่า คือหน้าที่ของทุกคน

การที่ฉันเริ่มต้นจับเรื่องกล้วยไม้ช้างแดงก่อนอื่นก็เพราะมีเหตุผลบางอย่าง ถ้าเธอติดตามอ่านต่อไปแล้วจะรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่

ช้างแดง แรงดลใจ ให้ได้คิด

ถึงชีวิต ความเป็นไท ที่ใฝ่ฝัน

คิดครวญคร่ำ ร่ำหา สารพัน

ด้วยมุ่งมั่น ฝันสุดใจ ในความงาม

อันคุณงาม ถามที่ใจ ให้รู้ค่า

ถือวิญญาณ์ พารักถิ่น ปิ่นสยาม

แม้นจากไป ไกลแสนไกล ไร้เขตคาม

เมื่อถึงยาม นามหวนรับ กลับถิ่นเดิม

จากวิญญาณ ที่มั่นหมาย ให้แผ่นดิน

อันเป็นถิ่น ถือกำเนิด เลิศเฉลิม

กลับมาตาย หมายพื้นดิน ถิ่นดั้งเดิม

ไม่เคลิบเคลิ้ม ไปมอบใจ ให้แดนไกล

ใจคิดสู้ กู้แผ่นดิน ให้ถิ่นเกิด

อันล้ำเลิศ เจิดคุณค่า จะหาไหน

สู้บั่นบาก แม้นยากเหลือ เหนืออื่นใด

เพราะมอบใจ ให้มุ่งมั่น ผันสู่ดิน

สานทุกสิ่ง ถึงพื้นดิน ถิ่นชีวิต

เพื่อพิชิต กล้วยไม้ไทย ให้ท้องถิ่น

หวังหวนกลับ มารับใช้ ให้ปฐพิน

เพื่อชีวิน ถิ่นคนไทย ใจภาคภูมิ

ย้อนกลับไปนึกถึงอดีต ความจริงแล้วสยามประเทศเป็นเมืองร้อน ที่ฉันใช้คำว่า“สยามประเทศก็เพราะเหตุว่า ชื่อนี้คือวัฒนธรรมดั้งเดิมของชาติไทยมาเป็นเวลาช้านาน”