“หมาก”แก้เมา-ท้องอืด”

           “หมาก” ที่คนรุ่นปู่-ย่า ตา-ยาย ตามต่างจังหวัดนิยมกินกับใบพลูนั้น นอกจากจะช่วยให้เหงือกและฟันแข็งแรงแล้ว ยังมีสรรพคุณหลายอย่าง

            ตำรายาไทย : ใช้เมล็ด มีรสฝาด สมานแผลทำให้เลือดหยุดไหล ,รักษาอาการท้องเดิน,ท้องเสีย ,แก้คัน,แก้บิด ,แก้ปวด,ท้องอืด แน่นท้อง,ฆ่าพยาธิ ,ขับปัสสาวะ, ฝนทาแผลเน่าเปื่อย แผลเป็น,แก้ปากเปื่อย-โรคในปาก,ขับเหงื่อ, รักษาน้ำกัดเท้า ,ผลแก่ ขับเสมหะในลำไส้,ผลอ่อน แก้เมา อาเจียน ,ดอก บำรุงกระเพาะ แก้กระหายน้ำ ,เปลือกผล ขับลม แก้บิด ท้องเสีย ส่วนเป็นต้น

 

           ตำรายาพื้นบ้าน : ใช้เมล็ด ผสมกับสมุนไพรอื่นๆ รักษาโรคทางเดินปัสสาวะ เมล็ดแก่ใช้ถ่ายพยาธิสุนัขและแกะ ,ใช้เนื้อหมาก ถ่ายพยาธิตัวตืดในคน โดยใช้เมล็ดแห้งต้มกับน้ำดื่มขับพยาธิ

          เป็นไม้ยืนต้น วงศ์ PALMAE ต้นกลม ตรงเดี่ยว ไม่แตกกิ่งก้าน ตามต้นเป็นข้อปล้องตลอดแนว 

         ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ออกเป็นกระจุกใกล้ยอด ใบยาวเป็นเมตร โคนใบเป็นกาบใหญ่หุ้มต้น ใบแก่จะแตกเป็นรอยผ่า แต่ละใบมีใบย่อย ยาวเรียวปลายแหลม 

         ดอก เป็นช่อใหญ่ ที่โคนใบล่างสุด แต่ละช่อมีดอกย่อยมาก เรียกว่า “จั่น” ดอกตัวผู้และดอกตัวเมียแยกกัน สีครีม มีกลีบเลี้ยง 3 กลีบ

 

 

         ผล กลมรี เป็นพวง มีตั้งแต่ 10 -100 ผล ผลอ่อนสีเขียวพอสุกเปลี่ยนเป็นสีแดง ด้านในมีเมล็ดที่ใช้กินกับพลู

         ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ความชื้นปานกลาง แสงแดดเต็มวัน

ที่มา : ฐานข้อมูลเครื่องยาสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, วิกิพีเดีย สารานุกรม