ข้อเสนอเชิงนโยบายพืชไร่เศรษฐกิจบางชนิด!

         จากการที่ สวก. ได้สนับสนุนทุนวิจัยให้แก่ ดร.เกรียงศักดิ์ สุวรรณธราดล และทีมงานไปศึกษาเรื่องสถานการณ์พืชเศรษฐกิจของไทย 4 ชนิด คือ ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ถั่วเหลือง ถั่วเขียว และถั่วลิสง เพื่อดูสถานการณ์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับพืชเหล่านี้ของไทยในระดับอาเซียน เพื่อให้ได้ยุทธศาสตร์ที่จะสร้างความมั่นคงและความปลอดภัยทางอาหารในยุคที่เป็นประชาคมอาเซียน และได้จัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายเพื่อให้เกิดเสถียรภาพและความมั่นคงทางอาหาร เพื่อให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้ใช้ในการแก้ปัญหาเร่งด่วน

 

ถั่วเขียว

 

        ภาพรวมก็พบว่าไทยเรามีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีการผลิตพืชเหล่านี้ รวมทั้งเรื่องการพัฒนาพันธุ์และเมล็ดพันธุ์ค่อนข้างมาก ขณะเดียวกัน พืชเหล่านี้บางชนิดถูกนำมาใช้เป็นอาหารสัตว์ ซึ่งถึงแม้จะผลิตได้มาก แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ จนกระทั่งต้องนำเข้าจากประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งหากไม่จัดการให้ดีก็มีโอกาสที่จะกระทบกระเทือนไปถึงวงการปศุสัตว์ ซึี่งจะมีปัญหาเรื่องอาหารสัตว์ได้ในอนาคต

        ทีมวิจัยได้มีการกำหนดยุทธศาสตร์ของพืชเศรษฐกิจเหล่านี้ โดยคำนึงถึง 3 ด้านด้วยกันคือ ความยั่งยืน ความพอเพียง และคุณภาพและความปลอดภัย แล้วนำไปสู่การทำข้อเสนอเชิงนโยบาย เพื่อให้รัฐและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้นำไปใช้ประโยชน์ในการกำหนดมาตรการหรือกฎหมายต่อไป

        ข้อเสนอต่างๆ เพื่อแก้ปัญหาเร่งด่วนก็ได้แก่ การพัฒนาองค์ความรู้และเสริมสร้างประสบการณ์ให้แก่เกษตรกร การเร่งรัดการจัดทำหน่วยให้บริการแบบเบ็ดเสร็จ และการปรับปรุงกฎระเบียบปฏิบัติ ซึ่งทั้งสามข้อนี้เป็นปัญหาเร่งด่วนและเป็นปัญหาใหญ่ที่ควรต้องได้รับการแก้ไข

 

ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์

 

        ข้อแรกคือ เรื่องเกษตรกร เพราะว่าเราทราบกันดีว่าเกษตรกรของไทยส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ที่ถูกต้องด้านการเพาะปลูก การผลิต และที่สำคัญคือการตลาด รวมทั้งปัญหาเรื่องอายุของเกษตรกรที่นับวันจะมากขึ้น ดังนั้น จึงจำเป็นต้องมีการสร้างเกษตรกรรุ่นใหม่ที่มีความรู้ด้านการเกษตรเข้ามาทำงานทดแทน นอกจากนี้กระบวนการถ่ายทอดความรู้ที่ผ่านมาใช้วิธีให้นักส่งเสริมทำหน้าที่นี้ แต่ว่าความจริงแล้ววิธีการที่น่าจะได้ผลมากกว่าคือการให้เกษตรกรเรียนรู้กันเองจากผู้ที่ประสบความสำเร็จ เพราะว่าจะได้รับการยอมรับมากกว่า

       ในด้านการให้บริการแบบเบ็ดเสร็จ เป็นเรื่องที่พูดกันมานานหลายปีแล้ว และมีการจัดทำมาระยะหนึ่ง แต่ว่ายังไม่ค่อยก้าวหน้าเท่าที่ควร เพราะปัญหาเดิมๆ คือบุคลากรไม่เพียงพอ และขาดความต่อเนื่อง ซึ่งเรื่องนี้ควรต้องได้รับการแก้ไขโดยด่วน เพราะว่าเป็นนโยบายของรัฐบาลและของอาเซียน สุดท้ายคือเรื่องของการปรับปรุงแก้ไขกฎระเบียบที่เป็นอุปสรรคในการดำเนินงานเช่น ระเบียบว่าด้วยการกักกันพืช ซึ่งมีผลกระทบต่อการนำเข้าเมล็ดพืชและเมล็ดพันธุ์พืชทั้งสี่ชนิดที่กล่าวมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำเข้าและส่งออกเมล็ดพันธุ์พืชผ่านประเทศเพื่อนบ้านทั้งลาว เมียนมาร์ และกัมพูชา

 

ถ้่วเหลือง

 

        เรื่องที่สำคัญที่สุดเรื่องหนึ่งคือ กฎระเบียบเกี่ยวกับพืชดัดแปรพันธุกรรม ซึ่งจนถึงปัจจุบันนี้ยังเป็นอุปสรรคในเรื่องการวิจัยศึกษาทดลอง และการประเมินความปลอดภัยทางชีวภาพ ทำให้โอกาสพัฒนางานด้านนี้ในประเทศค่อนข้างช้ากว่าที่อื่น ซึ่งจะกลายเป็นจุดอ่อนของเราในอนาคตได้ ในช่วงนี้ควรต้องเร่งดำเนินการในเรื่องของการให้มีกฎหมายว่าด้วยความปลอดภัยทางชีวภาพให้เกิดขึ้นโดยเร็ว

       รวมทั้งกำหนดแนวทางการดูแลการวิจัยทดลองเกี่ยวกับพืชดัดแปรพันธุกรรมให้ชัดเจน