พืชไร่ไทยในเศรษฐกิจอาเซียน

            พืชไร่ที่สำคัญในภูมิภาคอาเซียน รวมทั้งประเทศไทยด้วย ก็จะมีข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ อ้อย ถั่วเหลือง ถั่วเขียว และถั่วลิสง เป็นต้น ซึ่งประเทศในภูมิภาคนี้มีศักยภาพในการผลิตค่อนข้างสูง และโดยทั่วไปแล้วประเทศไทยเรามีศักยภาพสูงที่สุดเมื่อเทียบกับประเทศต่างๆ ในด้านของเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้อง

 

 

            เมื่อไม่นานมานี้ ทางเครือข่ายองค์กรบริหารงานวิจัยแห่งชาติ ก็ได้มอบให้สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย ( สวก.) ดูแลงานวิจัยมุ่งเป้ากลุ่มเรื่องอาหารและความมั่นคงด้านอาหาร ซึ่งทาง สวก. ก็ได้สนับสนุนทุนวิจัยให้ ดร.เกรียงศักดิ์ สุวรรณธราดล และทีมงานไปศึกษาเรื่องยุทธศาสตร์ของประเทศไทยด้านความมั่นคงและความปลอดภัยทางอาหารในข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ถั่วเหลือง ถั่วเขียว และถั่วลิสง กับการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอเซียน และได้สังเคราะห์ผลการวิจัยดังกล่าวออกมาเป็นหนังสือที่น่าสนใจ

           มองเรื่องของข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ก่อน เพราะว่าพืชตัวนี้เป็นที่ถกเถียงกันมานานเกี่ยวกับการบุกรุกทำลายป่า จากข้อมูลของทีมวิจัยชุดนี้ได้ความจริงที่ว่าพื้นที่ปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในประเทศไทยมีอยู่ 3 ประเภทคือร้อยละ 25 หรือประมาณหนึ่งในสี่เป็นพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการปลูกข้าวโพด และอีกประมาณร้อยละ 28 เป็นพื้นที่ที่ไม่เหมาะสม แต่ว่าประเภทบุกรุกทำลายป่ามีมากถึงร้อยละ 47 หรือเกือบครึ่งหนึ่ง

 

 

          ตรงนี้เองเป็นที่มาว่าสังคมส่วนใหญ่มองว่าการปลูกข้าวโพดเป็นการบุกรุกตัดไม้ทำลายป่า และทำลายแหล่งต้นน้ำของประเทศ ซึ่งเรื่องนี้กลายเป็นโจทย์ใหญ่ของประเทศที่จะต้องเปลี่ยนแปลงพื้นที่ดังกล่าวให้ได้ และแนวทางหนึ่งก็คือการกำหนดเขตการปลูกหรือโซนนิ่งให้เหมาะสม

          ความก้าวหน้าเรื่องข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ของไทย จัดได้ว่าเหนือกว่าหลายประเทศในภูมิภาคนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านการวิจัยและพัฒนาพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่เหมาะสมสำหรับพื้นที่เขตร้อนอย่างเช่นประเทศไทยและประเทศในภูมิภาคอาเซียน ข้าวโพดลูกผสมที่ไทยพัฒนาขึั้นมานั้น ให้ผลผลิตสูง เหมาะสมสำหรับพื้นที่ปลูกที่หลากหลาย และมีพันธุ์ต่างๆ ให้เลือกหลายพันธุ์ รวมทั้งมีบริษัทผลิตเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดชั้นนำของโลกเข้ามาตั้งฐานลงทุนทำวิจัยและพัฒนาพันธุ์ข้าวโพดในประเทศไทย จึงทำให้ภาคเอกชนในวงการข้าวโพดเล้ียงสัตว์มีความเข้มแข็งมาก ซึ่งเรื่องนี้จัดว่าเป็นจุดแข็งของเราเป็นอย่างยิ่ง

 

 

          อย่างไรก็ตาม ในวงการภาครัฐกลับไม่ค่อยมีมาตรการหรือนโยบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องการวิจัยและพัฒนาพันธุ์พืช โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีชีวภาพ ซี่งน่าจะต้องได้รับการพิจารณาอย่างรอบคอบและจริงจัง เพราะว่าตอนนี้หลายประเทศในแถบนี้ซี่งเดิมเป็นลูกค้าเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดของไทย กำลังเริ่มหันไปหาเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดลูกผสมที่ได้มาจากการดัดแปรพันธุกรรม เพราะว่าให้ผลผลิตมากกว่าและสามารถลดต้นทุนการผลิตลงได้

          ปัจจุบันมีหลายประเทศทั่วโลกที่กำลังพัฒนาข้าวโพดด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ให้มีความต้านทานต่อโรคและแมลงมากขึ้น รวมทั้งให้ผลผลิตสูงขึ้น หากเรายังก้าวตามไม่ทันงานวิจัยด้านนี้ อาจทำให้เกิดความเสี่ยงในการสูญเสียตลาดเมล็ดพันธุ์ข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ในอาเซียนไปได้

 

 

          ปัญหาเรื่องข้าวโพดเลี้ยงสัตว์สำหรับประเทศไทยนั้น ที่สำคัญคือการบุกรุกทำลายป่า ซึ่งเมื่อรัฐมีมาตรการป้องกันด้านนี้มากขึ้น ก็จะทำให้ปริมาณการผลิตข้าวโพดในประเทศลดลงและส่งผลกระทบต่อการผลิตอาหารสัตว์ คราวหน้าจะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไปครับ!