'มะกา' ใบขับเสมหะ

 

                    “มะกา” บางท้องถิ่นเรียก ก้องแกบ ซำซา มัดกา มีสรรพคุณเป็นยาด้วย โดยเฉพาะชาวปักษ์ใต้จะนำใบทำเป็นยาขับเสมหะ ส่วนเปลือกมีรสฝาดใช้สมานแผล

 

 

                    เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ในวงศ์ EUPHORBIACEAE สูงเต็มที่ไม่เกิน 10 เมตร เปลือกเรียบ สีน้ำตาล แตกกิ่งก้านมาก ทรงต้นออกแนวเป็นพุ่ม

 

 

                    ใบ เป็นใบเดี่ยว ขึ้นเรียงสลับตามกิ่ง ทรงรี กว้าง 4-6 ซม. ยาว 10-20 ซม. โคนใบสอบ ปลายใบแหลมมน ผิวใบเกลี้ยงสีเขียว ก้านใบสั้น ขอบใบเรียบ มีเส้นแขนงใบราว 8-14 คู่

 

 

                    ดอก ออกเป็นช่อกระจุกตามซอกใบ ดอกเล็กเวลาบานสีเหลือง มีดอกเพศผู้และดอกเพศเมียอยู่ในกระจุกเดียวกัน

 

 

                    ผล ทรงกลมขนาดเล็ก สีเขียว เมื่อแก่จะสีน้ำตาลแห้งและแตก มีเมล็ดมาก

 

 

                    ขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนกิ่ง ชอบความชื้นมาก ดินร่วนระบายน้ำได้ดี และมีแสงแดดส่องเต็มวัน