คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา
๏ เห็นอะไรก็กลัวกลัวไปหมด ทุกอย่างที่ปรากฏไม่สดใส
ขัดตาที่เห็นอยู่ร่ำไป เห็นแต่อะไรล้วนน่ากลัว
๏ ยินอะไรก็กลัวกลัวทั้งสิ้น ทุกอย่างได้ยินวิ่งในหัว
เสียดแทงสองหูสั่นระรัว มีแต่เสียงย้อนยั่วไม่ยำเยง
๏ หายใจเข้าออกก็ติดขัด แน่นอกอึดอัดที่คับเบ่ง
ยุบหนอพองหนอพ่อนักเลง ทำได้แค่อวดเก่งกลบความกลัว
๏ ยิ่งกลัวยิ่งกล้าป่าวประกาศ ปากแสดงอำนาจยิ่งชวนหัว
พ่นออกจากปากลำบากตัว ไม่รู้ดีไม่รู้ชั่วชั่วหรือดี
๏ ร้อนร้อนหนาวหนาวไปทุกส่วน สัมผัสกายครบถ้วนล้วนบัดสี
คราบไคลคละคลุ้งประดามี เต็มทุกพื้นที่สัมผัสกาย
๏ ใจไม่เต็มใจใจหวาดหวั่น กลัวเขารู้ทันขวัญเลยหาย
ทั้งแคบทั้งเล็กทั้งทำลาย ระทึกอยู่ไม่วายทุรายทุรน
๏ เมื่อได้คิดจึงกลัวด้วยความคิด เชื่อถูกเชื่อผิดอย่างสับสน
คิดเหมือนสิ้นคิดประจานตน กลัวเหตุกลัวผลคนขี้กลัว
๏ ทุกประการน่ากลัวกลัวไปหมด หดหัวหัวหดสิ้นเงาหัว
หวาดหวั่นพรั่นพรึงแม้เงาตัว ตายแห้งคาขั้วตายก่อนตาย !.
............................................................
(หมายเหตุ ...จุดจบคนขี้กลัว !... คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา นสพ.คมชัดลึก ฉบับวันเสาร์ที่ 22 มิถุนายน 2562 )
ข่าวที่เกี่ยวข้อง