คมเคียวคมปากกา - ศึก “หน้าฮ้านหมอลำ”

แต่ครั้งนี้มันก่อให้เกิดความสูญเสีย ถึงเจ็บถึงตายมากมายกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา จำได้ว่าเมื่อปีก่อน หน้าลูกทุ่ง “คม ชัด ลึก” เคยนำเสนอรายงานพิเศษเรื่อง “วัยรุ่นป่วนเวทีหมอลำ” เพราะเวลานั้นเจ้าภาพติดต่อว่าจ้างคณะหมอลำไปแสดงน้อยลง เนื่องจากไม่สามารถควบคุมการปะทะกันของกลุ่มวัยรุ่นได้ ส่งผลให้คณะหมอลำเรื่อง ลำเพลิน ลำซิ่ง...เดือดร้อนกันพอสมควร มันเป็นเรื่องยุ่งยากมากสำหรับเจ้าภาพที่ว่าจ้างหมอลำคณะใหญ่ๆ ไปแสดง ที่ต้องเพิ่มงบพิเศษให้ ตำรวจ, อส. และ สารวัตรทหาร มาควบคุมวัยรุ่นหน้าเวทีไม่ให้ “ตีกัน” และแฟนเพลงลูกทุ่งอีสานคงได้ฟังเพลงที่สะท้อนภาพ “หน้าฮ้านหมอลำ” แหล่งรวมพลคนขาดิ้น และหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะดวลหมัดดวลมีด เพื่อประกาศศักดิ์ศรีขาใหญ่ โดยเฉพาะเพลง “เต้ยโศก” ที่ “อ้ายหำ” เฉลิมพล มาลาคำ แต่งให้ “วิเชียร-ซำเหมา” ร้องนั้น บอกเล่าถึงอารมณ์วัยรุ่นที่แห่กันมาชมหมอลำเรื่องต่อกลอน ซึ่งจะขอฟังแต่ “ลำเต้ย” จังหวะโจ๊ะๆ ไม่สนใจฟัง “ลำกลอน” ทำนองเนิบช้า ที่หมอลำจะใช้ลำกันตอนโศกเศร้าเสียใจ ไม่สะใจวัยรุ่น จริงๆ แล้ว พฤติกรรมของวัยรุ่นอีสาน คงไม่ต่างจากวัยรุ่นภาคอื่นในเขตชนบท อันสะท้อนถึงความล้มเหลวในการปฏิรูปการศึกษา เดี๋ยวนี้เรามี “โรงเรียนขยายโอกาส” มากขึ้น เด็กส่วนใหญ่เรียนจบ ม.3 หรือ ม.6 แต่การเรียนจบสูงกว่า ป.4 หรือ ป.6 ไม่ใช่เครื่องชี้วัด “คุณภาพ” ของเด็ก ค่านิยม “ตีนไม่ติดดิน” กำลังแพร่ระบาดในกลุ่มเด็กบ้านนอก โดยมีพ่อแม่เป็นผู้ส่งเสริมทั้งทางตรงและทางอ้อม เหมือนกับบทเพลง “บ่าวขี้ค้าน” (บ่าวขี้เกียจ) ของ จ่าหรีด อุดร ที่โด่งดังเมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว และเพลง “สาวบ้านได๋” ของ แดง จิตกร สะท้อนชีวิตเด็กสาวชนบทใจแตก หรือเพลง "ดาวมหาลัย" ที่โด่งดังสุดขีด พ.ศ.นี้ จากเสียงร้องของ สาวมาด เมกะแดนซ์ จากผลงานการประพันธ์ของ สัญญาลักษณ์ ดอนศรี ครูหนุ่มใหญ่ที่หันหลังให้การปฏิรูปการศึกษาจอมปลอมของรัฐไทยทุกรัฐบาล เสียงกัมปนาทของระเบิดเอ็ม 29 ที่หน้าฮ้านหมอลำ จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอย่างแน่นอน ตราบใดที่คนในสังคมไทย ยังไม่หันหน้ามาร่วมแรงร่วมใจกันปฏิรูปการศึกษา โดยไม่ผลักภาระให้ครูและโรงเรียน เราคงได้ยินเสียงปืน เสียงระเบิด...ที่หน้าฮ้านหมอลำกันอีกต่อไป!! "บรรณวัชร